.png "English"){kind=small}
Ασκήσεις συσπείρωσης με «κωλοτούμπες» από τον Κυριάκο
Πριν από 1 ώρα
Πριν κοπάσει ο θόρυβος από την πλήρη επιβεβαίωση των «μυστικών» επαφών Παπανδρέου – Στρος Καν που ουσιαστικά σχεδίαζαν την υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, τη στιγμή που οι πάντες διαβεβαίωναν ότι μια τέτοια προοπτική δεν υπήρχε αφού θα αποτελούσε καταστροφή για τον τόπο, ήρθε και η χθεσινοβραδινή απρόβλεπτη και ακόμα απροσδιόριστη ως προς το περιεχόμενο, Ευρωπαϊκή σύσκεψη, να ενισχύσει το κλίμα των «υπόγειων» διαδρομών που καθορίζουν τις τύχες μας. Το δημοσίευμα του Spiegel για πρωτοβουλία της Ελλάδα, ώστε να εξέλθει της Ευρωζώνης, όσο κι αν φαντάζει «μυθιστορηματική», ήταν αρκετή για να εντείνει το κλίμα ανασφάλειας συνολικά για την πορεία του Ευρώ. Τι υποκρύπτει τελικά το χθεσινό «γαϊτανάκι» δηλώσεων, εντυπώσεων και πολιτικών κινήσεων;
«Άραγε δεν υπήρχαν πάντοτε στην πολιτική, «υπόγειες» διαδρομές και γεγονότα που ποτέ δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας αλλά επηρεάζουν καίρια τη ζωή μας;» Αυτό είναι ένα λογικοφανές επιχείρημα που ακούστηκε τις τελευταίες μέρες, στην προσπάθεια κάποιων να δικαιολογήσουν τις συζητήσεις Παπανδρέου – Στρος Καν πολύ πριν την επίσημη προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ, ακόμα και πολύ πριν τις εθνικές εκλογές. Όταν ο Κων/νος Καραμανλής εκστόμιζε τη μνημειώδη φράση «Στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται, και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται», σίγουρα δεν είχε στο μυαλό του αυτή ακριβώς την έκφανση της πολιτικής διαχείρισης.
Μετά την παταγώδη αποτυχία της μεγάλης επένδυσης, από κεφάλαια προερχόμενα από το Κατάρ, στον τομέα του υγροποιημένου φυσικού αερίου (το περιβόητο πλάνο του Αστακού), έρχονται οι εξελίξεις στο άλλο κεντρικό επενδυτικό σχέδιο (αυτό του Ελληνικού) να επιβεβαιώσει για μια ακόμα φορά, αυτό που είχαμε εκτενώς αναλύσει και στην ανάρτηση "Το πολιτικό DNA του ΠΑΣΟΚ, δεν μεταλλάσσεται!". Ο χώρος του Ελληνικού υπήρξε επί χρόνια αναξιοποίητος, με τα κόμματα της αριστεράς, αλλά και το ΠΑΣΟΚ να «μάχονται» για το ποιος αντιτίθεται πιο δυναμικά στην αξιοποίηση του.
Το συγκρότημα Αλαφούζου μας ενημέρωσε για την πρόσφατη δημοσκόπηση της Public Isuue, σύμφωνα με την οποία η Ελληνική κοινή γνώμη, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, άλλαξε άρδην άποψη όσον αφορά την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και διαφοροποιείται σημαντικά, σε σχέση με το παρελθόν, στην προοπτική άρσης της μονιμότητας στο δημόσιο τομέα, έχοντας πλέον πολύ πιο θετική άποψη για μια τέτοια εξέλιξη. Αποτελεί άραγε αυτή η δημοσκοπική αποτύπωση, σαφή ένδειξη αλλαγής νοοτροπίας της κοινωνίας, όπως προσέτρεξαν να ερμηνεύσουν τα ευρήματα, δημοσιογράφοι και πολιτικοί ή η εξήγηση είναι πιο επιφανειακής λογικής και γι’ αυτό πρόσκαιρη;
Στην εποχή του μνημονίου, τι περιεχόμενο μπορεί να έχει ο εορτασμός της εργατικής Πρωτομαγιάς; Αρκεί η εξάντληση σε επικλήσεις επαναφοράς των χαμένων εργασιακών κι ασφαλιστικών δικαιωμάτων και στην κάλυψη των όποιων εισοδηματικών απωλειών; Αρκεί απλά η καταγγελία της αντιαναπτυξιακής κυβερνητικής πολιτικής που έφερε την πρωτόγνωρη ύφεση, την έξαρση των λουκέτων στην αγορά κι οδηγεί ολόκληρες γενιές, ιδιαίτερα τις νεότερες, σε συνθήκες εξαθλίωσης, κοινωνικού παραγκωνισμού και συναισθηματισμού μαρασμού;
