.png "English"){kind=small}
«Χαλάκι» για τον λαϊκισμό, η δεδομένη λαϊκότητα μιας μεγάλης
παράταξης. Οι μεμονωμένες αριστοκρατικές προσωπικότητες και οι αυλές τους δεν
συνιστούν οργανωμένη ιδεολογική αντίστιξη για να χρειάζεται προσδιοριστικός
διαχωρισμός. Η ατόφια λαϊκότητα ενός πολιτικού χώρου προκύπτει από την
οργάνωση του, τις διαδικασίες ανάδειξης στελεχών, την επαφή του με τις κοινωνικές
διεργασίες κι όχι από τον αυτοπροσδιορισμό που ενίοτε χρησιμοποιείται ως
πρόσχημα για έναν ξεπερασμένο παλαιοκομματικό λαϊκισμό με αρκετές δόσεις
φιλαρέσκειας.
«Χαλάκι» ο φιλελευθερισμός, για κάθε προσωπική οικονομική ερμηνεία.
Από το μονοδιάστατο μονεταρισμό έως τον κεκαλυμμένο κρατισμό. Από το κράτος θεματοφύλακα
του ανταγωνισμού και παραστάτη της δημιουργικότητας έως το κράτος
επιχειρηματία και την προστασία συντεχνιακών συμφερόντων που παραχωρήθηκαν πριν
δεκαετίες σε προνομιακές εκλογικές πελατείες.
«Χαλάκι» για την εθνικιστική έξαρση, η δεδομένη πατριωτική στάση. Η
παράταξη που εμπέδωσε την μεταπολιτευτική δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από
ψεκασμένες συνωμοσιολογικές προκαταλήψεις. Ο χώρος που έδωσε μάχες για την
πατρίδα δεν χρειάζεται «σκοτεινές» προτροπές και διδαχές. Αυτοί που
πρωτοστάτησαν στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας δεν κρύβονται πίσω από
φοβικές, απομονωτικές προσεγγίσεις.
Όσοι προσεγγίζουν την εκτίναξη των άκρων με στατικούς μικροπολιτικούς όρους
μιας άλλης εποχής μάλλον δεν διδάχθηκαν τίποτα από κομβικές πολιτικές συγκυρίες
του πρόσφατου παρελθόντος. Όταν οι «Αγανακτισμένοι» αποτελούσαν μια
κοινωνικά ατόφια αλλά ιδεολογικά ανερμάτιστη δράση, που ευτελίστηκε από το
μηδενισμό και τα αδιέξοδα που αναπαρήγαγε, κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για τέλος
των ιδεολογικών ορίων, με αντιφατικές όμως επιλογές οικονομικής στόχευσης,
κρατικής διαχείρισης και θεσμικής αναγέννησης.
Όπως τότε η κεντροδεξιά βρέθηκε εκλογικά χαμένη από την εγγενή αδυναμία της
να ανταποκριθεί πλήρως στον λαϊκίστικο μαξιμαλισμό του αριστερού ή του
πατριδοκάπηλου ισοπεδωτισμού (ειδικά ο πρώτος κατέχει επί δεκαετίες την
«τεχνογνωσία» και την αρτιότητα στη ρητορική διαχείριση του θέματος!) έτσι και
τώρα κινδυνεύει να βγει διπλά τραυματισμένη αν πιστέψει ότι η
αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μπορεί να γίνει αποκλειστικά με ποινικούς όρους ή
με την προσέγγιση του σκληρού πυρήνα της.
Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ένα ποσοστό
τουλάχιστον 3-4% διακατέχεται ακόμα από ισχυρά απολυταρχικά αισθήματα
και ότι παρόλο που επί πολλά χρόνια απορροφήθηκαν από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κυρίως στα
πλαίσια της ένταξης σε κραταιές κοινωνικοπολιτικές ομάδες και της προσωπικής
τακτοποίησης, ήρθε η κρίση με την κατάρρευση των μεταπολιτευτικών μύθων, την
οικονομική πίεση και την περιορισμένη πλέον δυναμική του ρουσφετιού να τους απελευθερώσει
πλήρως και αμετάκλητα τουλάχιστον για το άμεσο επόμενο διάστημα.
Το υπόλοιπο μέρος όσων ψηφίζουν πλέον Χρυσή Αυγή είναι κυρίως άτομα τόσο
απελπισμένα από τις συνέπειες της κρίσης που ακόμα κι αν δηλώνουν άγνοια
για τις προτάσεις της ή επίγνωση για την ακρότητα των δράσεων της, μοιάζουν
έτοιμοι να παραβλέψουν τα πάντα μπρος στην επίτευξη της μπαχαλοποίησης της
πολιτικής ζωής ως μέσου εκτόνωσης και τιμωρίας όσων θεωρούν υπεύθυνους για
τη βίαιη αλλαγή της καθημερινότητας τους. Κι αυτοί δεν προσεγγίζονται παρά μόνο
με υπομονή και πολιτικές ανάκτησης της οικονομικής και θεσμικής εμπιστοσύνης.
Ο Σαμαράς κινείται εμφανώς πάνω σε αυτό το σκεπτικό. Οι ποινικές διώξεις αποτελούν μια αυτόνομη διαδικασία που θα καταλήξει στα δικά της συμπεράσματα δε καθορίζει όμως την πολιτική διαχείριση της ακραίας ριζοσπαστικοποίησης μέρους της κοινωνίας. Γι' αυτό και προτεραιότητα στην ατζέντα του πρωθυπουργού παραμένουν η δημοσιονομική υγεία και η οικονομική αυτονομία που αυτή φέρνει, ο παραγωγικός ανασχεδιασμός και η δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού με την ταυτόχρονη θεσμική και κομματική ανασυγκρότηση στα πλαίσια ενός ριζικού επαναπροσδιορισμού του πολιτικού συστήματος.
Ο Σαμαράς κινείται εμφανώς πάνω σε αυτό το σκεπτικό. Οι ποινικές διώξεις αποτελούν μια αυτόνομη διαδικασία που θα καταλήξει στα δικά της συμπεράσματα δε καθορίζει όμως την πολιτική διαχείριση της ακραίας ριζοσπαστικοποίησης μέρους της κοινωνίας. Γι' αυτό και προτεραιότητα στην ατζέντα του πρωθυπουργού παραμένουν η δημοσιονομική υγεία και η οικονομική αυτονομία που αυτή φέρνει, ο παραγωγικός ανασχεδιασμός και η δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού με την ταυτόχρονη θεσμική και κομματική ανασυγκρότηση στα πλαίσια ενός ριζικού επαναπροσδιορισμού του πολιτικού συστήματος.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
Δεν θα ήθελα ούτε για αστείο να ήμουν χθες -και σήμερα φυσικά- στη θέση του Αντώνη Σαμαρά. Όχι, δεν θα μπω στην πολιτική ουσία, γιατί έχω σοκαριστεί από την ανθρώπινη ουσία...
Ένας καλός αλλά πολιτικά εντελώς ασήμαντος δικηγόρος έγινε γραμματέας της κυβέρνησης στην πιο κρίσιμη και πιο δύσκολη συγκυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος, διότι ο στενός του φίλος αναδείχθηκε πρόεδρος της ΝΔ και μετά πρωθυπουργός της χώρας. Και του εμπιστεύτηκε μια καίρια θέση, διότι έτσι γίνεται με τους παλιούς φίλους που έχουν και ικανότητες: τους τοποθετείς σε νευραλγικές θέσεις για να κοιμάσαι ήσυχος...
Το να ξυπνήσεις ένα πρωί ή ένα μεσημέρι και να ανακαλύψεις ότι έχει πέσει ο ουρανός στο κεφάλι σου, όχι για τις ασυναρτησίες-δώρο στον Χρυσαύγουλο για τον Αθανασίου και τον Δένδια που συνωμότησαν(!) με τη συγχωριανή δικαστίνα, αλλά για το ύφος, την έπαρση και τη χυδαιότητα με την οποία έλεγε όσα έλεγε, είναι κάτι που δεν ξεπερνάς εύκολα.
“Του τα λέω και δεν με ακούει”. Τη φράση αυτή την έχω ακούσει σαν δημοσιογράφος όλα αυτά τα χρόνια από διάφορους καλαμοκαβαλάρηδες που ποτίζονται μαζί με τους βασιλικούς σαν γλάστρες. Κοίτα ποιος μιλάει, για ποιον μιλάει και σε ποιον λέει ό,τι λέει! Το παιδί του λαού αποκαλεί ψιλοπεριφρονητικά “μεγαλοαστό” αυτόν που τον έκανε παράγοντα της πολιτικής ζωής και βαριαναστενάζει από σεβντά παρέα με τον Ηλία τον ζόρικο επειδή προφυλακίστηκε η συμμορία.
“Για το καλό της παράταξης και του τόπου”, όπως διέρρεε ο ίδιος χθες βράδυ, παίζοντας “επικίνδυνο παιχνίδι”. Και παραιτήθηκε από ευθιξία... Αφού έβρισε τον πρωθυπουργό του σαν καραγωγέας και δεν είχε το ηθικό ανάστημα να πει μια δημόσια συγγνώμη, έτσι για τα μάτια, όχι του κόσμου, αλλά για τα μάτια του φίλου του, μιλά για ευθιξία... Γι’ αυτό λέω: Ούτε για αστείο στη θέση του Σαμαρά...
ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
http://www.makthes.gr/news/opinions/119713/
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε σήμερα στις Βρυξέλλες θετικά νέα για την χώρα μας. Ενέκρινε τρεις σημαντικές επενδύσεις ύψους 389,4 εκατ. ευρώ για την ψηφιοποίηση της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) οι οποίες θα συμβάλουν σε τρεις πολύ σημαντικούς τομείς. Πρώτον τον εκσυγχρονισμό ολόκληρης της δημόσιας διοίκησης, δεύτερον την απόκτηση σύνδεσης τόσο της δευτεροβάθμιας όσο και της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με το Διαδίκτυο, και τρίτον την επέκταση της κάλυψης Διαδικτύου υψηλής ταχύτητας σε πάνω από 600.000 άτομα που ζουν σε αγροτικές και απομακρυσμένες περιοχές της χώρας μας.
Ο αρμόδιος Επίτροπος της ΕΕ για την περιφερειακή πολιτική, Γιοχάνες Χαν, που ενέκρινε τις 3 χωριστές επενδύσεις, δήλωσε: « Η βελτίωση της αποδοτικότητας, χάρις στα εν λόγω έργα, θα επιφέρει πραγματική μείωση στις δαπάνες λειτουργίας. Αυτό είναι ιδιαίτερα ευπρόσδεκτο σε μια εποχή εξαιρετικά αυστηρών δημοσιονομικών περιορισμών για την Ελλάδα»δήλωσε ο Επίτροπος Χαν και κάλεσε τις ελληνικές αρχές να εξασφαλίσουν την ομαλή και αποτελεσματική εφαρμογή αυτών των έργων.»
Τα τρία αυτά έργα τεχνολογίας των πληροφοριών και επικοινωνιών θα αποφέρουν σημαντικά οφέλη για τους πολίτες και αναμένεται να δημιουργήσουν πάνω από 1.100 θέσεις εργασίας κατά τη διάρκεια της εφαρμογής τους, ενώ θα δημιουργηθούν 280 μόνιμες θέσεις εργασίας μόλις τα έργα ολοκληρωθούν και είναι πλήρως λειτουργικά. (Διαβάστε περισσότερα...)
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/761145/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/sthn-yhfiakh-ellada-ependyei-h-eyrwpaikh-epitroph
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/761140/article/epikairothta/kosmos/anoi3e-3ana-to-twitter-sthn-toyrkia
Στο 6,19%, το χαμηλότερο επίπεδο από τον Απρίλιο του 2010, υποχώρησε η απόδοση των δεκαετών ελληνικών ομολόγων, λειαίνοντας τις προοπτικές επιτυχούς επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές ομολόγων, αναφέρει δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης των Financial Times.
Η χθεσινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης να εγκρίνουν τη χορήγηση της δόσης των 8,3 δισ. ευρώ στην Ελλάδα ενίσχυσε την ελληνική αγορά, ωθώντας τον δείκτη του Χρηματιστηρίου της Αθήνας κοντά σε υψηλό τριετίας και μειώνοντας την απόδοση των δεκαετών ομολόγων κατά 15 μονάδες βάσης στο 6,19%, προσθέτει το δημοσίευμα.
ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22770&subid=2&pubid=63986721
Είχε φανεί από το προηγούμενο απόγευμα όταν οι δηλώσεις Τσίπρα σχετικά με
την επικείμενη κοινοβουλευτική διαδικασία είχαν ξεπεράσει σε ρητορική
ακρότητα και μοιρολατρικό λαϊκισμό τις απώτατες «ψεκασμένες» κορυφογραμμές
των φοβικών επιχειρημάτων όλης της προηγούμενης περιόδου. Ο πανικός συνήθως
οδηγεί σε αμυντικές κινήσεις κι όσο κι αν ο επιφανειακός δυναμισμός
επιχειρεί να λειτουργήσει ως προκάλυμμα του, στην πράξη η υπερβολή στην ένταση
και η ανέξοδη και επιτηδευμένη επιθετικότητα δεν αποτελούν τίποτα περισσότερο
από το τελευταίο καταφύγιο αυτοπεριχαράκωσης.
Εθισμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ από τακτικές όξυνσης που έστρεφαν πρόσκαιρα τα
επικοινωνιακά φώτα σε ένα μικρό κόμμα αντέδρασαν, στη δημοσκοπική πίεση των
ημερών, ακριβώς με αυτή την αντανακλαστική νοοτροπία του περιθωριακού.
Θα μπορούσε να θεωρηθεί και στρατηγική κίνηση αποδοχής της ήττας και
προσπάθειας αύξησης της συνεκτικότητας σε ένα αμετανόητα οργισμένο κοινό που τρέφεται
με τη συνωμοσιολόγία και τον ανατροφοδοτούμενο τσαμπουκά του καφενείου.
Το πιθανότερο είναι ο Τσίπρας να κάνει ένα ακόμα, ίσως το πιο σημαντικό,
πολιτικό λάθος του. Εγκαταλείπει ανεπιστρεπτί τη μεγάλη μάζα των πολιτών
που μπορεί να είναι οργισμένη με την βίαιη αλλαγή της οικονομικής του
κατάστασης αλλά συνειδητοποιεί ότι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν προσφέρει
εναλλακτική αλλά μάλλον εγκυμονεί τρομακτικούς κινδύνους για την
μακροπρόθεσμη υπόσταση της χώρας.
Ένα μεγάλο μερίδιο της κοινής γνώμης που αυτοπροσδιορίζεται ως
«κεντρώο», με όποιο επιπλέον πρόσημο προσθέτει καθένας, που μπορεί εκλογικά
να εκφράζεται ως κινούμενη άμμος αναζητώντας την ελπίδα για το μέλλον του ακόμα
και σε αντιφατικές επιλογές, απομακρύνεται από το πολύχρωμο ψηφιδωτό του
ΣΥΡΙΖΑ που διαρκώς ισορροπεί ανάμεσα σε μια ψευδεπίγραφη συστημικότητα και
την μαύρη τρύπα του αντιεξουσιαστικού λόγου του.
Από την άλλη η ετεροχρονισμένη αντιμνημονιακή σαπουνόφουσκα της βραδινής
ψηφοφορίας ήρθε να κλείσει με κλαυσίγελο μια μοναδική κοινοβουλευτική εμπειρία.
Μετά από μερικές εβδομάδες όπου στην Ελλάδα ανακαλύψαμε και πάλι την
πυρίτιδα (πως κατηγοριοποιείται το γάλα, ποιος είναι ο ρόλος των
φαρμακείων, πως λειτουργεί ο ανταγωνισμός κλπ) οι διαφοροποιήσεις προέκυψαν ως αντικατοπτρισμός
προσωπικών απωθημένων κι εμμονών (άντε και εκλογικής αγυρτείας) παρά ως
συνειδητή και κυρίως συνεπής πολιτική στάση. Ουαί υμίν...!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
Σύμφωνοι, η Ελλάδα και οι πολίτες της δεν πρόκειται να ξαναγυρίσουν σε τιμές, αξίες, μισθούς και περιουσίες προ της κρίσης και των μνημονίων.
Αυτό, αν υπολογίσει κανείς ότι χάθηκε ένα 30% του ΑΕΠ τα τελευταία τέσσερα χρόνια και αρκετά ακόμα από τα «αδήλωτα» της οικονομίας, είναι μαθηματικώς βέβαιον. Αυτή είναι η δραματική πλευρά της Ελλάδας των μνημονίων, πίσω από την οποία κρύβονται άνθρωποι και όχι απλώς αριθμοί.
Υπάρχει όμως και το αισιόδοξο σενάριο, το οποίο σήμερα όποιος δεν το βλέπει, ή κάνει λάθος, ή εξυπηρετεί τα -καλώς ή κακώς εννοούμενα- συμφέροντά του. Η χώρα, αργά, επώδυνα αλλά αρκετά σταθερά, επιστρέφει. «Βγήκαμε από τον τάφο», λέει σήμερα ο Στουρνάρας στο «ΘΕΜΑ» καθ’ υπερβολήν, αλλά πάντως κάτι θετικό συμβαίνει τώρα, κι αυτό το δείχνουν τα σημεία, που πάντοτε προηγούνται.
Όχι, δεν πρόκειται από τη μια μέρα στην άλλη... να γίνουμε πλούσιοι πάλι, να επιστρέψουν τα μεροκάματα εκεί όπου ήταν (αυτό μπορεί και να μη γίνει ποτέ), να πέσει δραστικά η ανεργία, να δανειζόμαστε τρία μηνιάτικα για τις διακοπές των Χριστουγέννων από τις τράπεζες.
Δεν θα διορίζουν τα κόμματα τους πελάτες τους, δεν θα... ανακαλύπτουμε τρόπους να προστατεύουμε ένα επάγγελμα σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο (γάλα, φάρμακα, βιβλία, φόρους υπέρ τρίτων), όσο κι αν αυτό πονάει.
Δεν θα κλέβουν εύκολα οι υπουργοί γιατί πλέον θα φοβούνται ότι υπάρχουν αγριεμένοι δικαστές. Αγριεμένοι με την απάτη, ναι - όχι όμως και εκδικητές της κοινωνίας.
Η Ελλάδα μπήκε πάλι στον χάρτη, τη βλέπουν οι ξένοι επενδυτές και κάθε μέρα στριφογυρνάνε να την «αγοράσουν» έστω και φτηνότερα. Θα έδιναν εκατοντάδες θεσμικοί επενδυτές ή έστω hedge funds προ έτους περί τα 3,5 δισ. ευρώ σε αυξήσεις κεφαλαίου στις τράπεζες, στην Πειραιώς και την Alpha; Θα ετοιμάζονταν να αγοράσουν αντί 2 δισ. ευρώ την πλειοψηφία των μετοχών της Eurobank αν η χώρα πήγαινε στην κόλαση;
Θα συζητούσαν να δώσουν δεκάδες δισεκατομμύρια για επενδύσεις στον τουρισμό και στο real estate Αραβες, Κινέζοι και Τούρκοι επενδυτές; Ούτε ηλίθιοι, ούτε χθεσινοί είναι στις δουλειές, ούτε τους λάδωσε ο Σαμαράς! Ούτε φυσικά το έκανε με την τρόικα, τον ξένο Τύπο και τους διεθνείς οίκους αξιολόγησης για να γράφουν υπέρ της χώρας όταν προ έτους την είχαν τελειωμένη.
Γι’ αυτό και από απειρία και εκνευρισμό κάνουν λάθος εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ όταν δηλώνουν ότι ασχολούνται με συνωμοσίες. Ας κοιτάξουν τα δικά τους και, όταν τα ξεκαθαρίσουν, ο κόσμος θα τους πιστέψει.
ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/365928/nai-kati-allazei/
