.png "English"){kind=small}
Πίεση χρονική και ψυχολογική. Οιωνός καθόλου ευχάριστος για την πορεία και το αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων. Φοβόμαστε ότι κάποιος θα πάει αδιάβαστος στις εξετάσεις, κάποιος δεν θα έχει πολύ χρόνο να κατανοήσει τι υπογράφει, ένας τρίτος θα ισχυριστεί ότι έκανε απλώς το καθήκον του προς την πατρίδα...
Της Σοφίας ΒούλτεψηΚομισιόν και Παπανδρέου ξεκαθάρισαν χθες πως είναι αλάνθαστοι και πως όλα τα ζοφερά που ζει η Ελλάδα είναι προς το… συμφέρον της.
Το ανεπίσημο σχέδιο για επιβολή στην Ελλάδα ενός Ευρωπαίου επιτρόπου, ο οποίος θα είχε και επισήμως την εξουσία να αποφασίζει για τα δημόσια οικονομικά, μπορεί να ξαναμπήκε στο ράφι, αλλά το μόνο που απεφεύχθη είναι η θεσμοθέτηση του άτυπου καθεστώτος κηδεμονίας που ήδη υπάρχει. Με άλλα λόγια, το παλιό ερώτημα ποιος κυβερνάει αυτό τον τόπο έχει απαντηθεί στην πράξη. Αυτόν τον τόπο τον κυβερνάει εμμέσως πλην σαφώς η τρόικα. Τυπικά, βεβαίως, η Ελλάδα δεν έχει πάψει να είναι ένα κυρίαρχο κράτος. Ουσιαστικά, όμως, τόσο η κυβέρνηση όσο και το Κοινοβούλιο έχουν χάσει τη δημοκρατική εξουσία τους να αποφασίζουν για την πορεία της χώρας στο ευρύτερο οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι όποτε προέκυψε διαφωνία μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας επικράτησε η γραμμή της τρόικας.
Οι πολιτικές αποφάσεις κρίνονται με βάση τη χρονική συγκυρία στην οποία πραγματοποιούνται, την αποτελεσματικότητα και τις συνέπειες τους. Στο διάστημα από τις προηγούμενες εκλογές μέχρι σήμερα το πλαίσιο των εξελίξεων έχει διαφοροποιηθεί τρεις φορές, προσαρμόζοντας αντίστοιχα και τις πολιτικές προσεγγίσεις. Από τη συζήτηση για το πως οδηγηθήκαμε στην αγκαλιά του ΔΝΤ, στη δυνατότητα ή μη του μνημονίου να μας βγάλει από την κρίση έως την «τεχνοκρατική» γέφυρα προς τις κάλπες. Το ζητούμενο είναι η συνέπεια σε μια κεντρική στρατηγική και η αξιολόγηση των συγκεκριμένων τακτικών που υποτίθεται ότι εξυπηρετούν το γενικότερο σκοπό.
Η Γερμανική πρόταση για τον διορισμό Επιτρόπου που θα ελέγχει τα οικονομικά της χώρας μας, μπορεί να μπήκε προς ο παρόν στην άκρη, αλλά έγινε αφορμή για να ξεκινήσει και πάλι μια γνωστή τα τελευταία δύο χρόνια ιστορία.
Λιγοστοί -ευτυχώς- πολιτικοί, κάποιοι πανεπιστημιακοί αλλά και ορισμένοι δημοσιογράφοι θεώρησαν υποχρέωση τους να επιτεθούν στους «λαϊκιστές» που τόλμησαν να εκφράσουν δημοσίως την διαφωνία τους με αυτή την προσβλητική για έναν ολόκληρο λαό ιδέα.
Του Γιάννη ΠρετεντέρηΔεν το λέω τυχαία. Πολύ φοβούμαι ότι το περιεχόμενο της δανειακής σύμβασης - του «νέου Μνημονίου», αν προτιμάτε -, και οι «μεταρρυθμίσεις» που αναμένεται να το συνοδεύουν, κινδυνεύει να αποδειχτεί μεγαλύτερος ολετήρας και από τον προκάτοχό του.
Του Πάνου ΑμυράΗ κ. Μέρκελ ξέρει πολύ καλά ότι μία τέτοια απόφαση παραβιάζει την εθνική κυριαρχία της χώρας μας και ταυτόχρονα αντιβαίνει σε κάθε έννοια κοινοτικού δικαίου. Η πρόθεσή της να θέσει υπό «επιτροπεία» την Ελλάδα εντάσσεται σε ένα πόλεμο λάσπης που δέχεται η χώρα μας με σκοπό να απομονωθεί διεθνώς και τελικά να δεχθεί την πλήρη πολιτική και οικονομική υποταγή της. Δυστυχώς, τα θεμέλια της δυσφήμησης της Ελλάδας είχαν μπει πριν από δύο χρόνια, όταν ο τότε πρωθυπουργός, κ. Γ. Παπανδρέου, είχε ξεκινήσει μία διεθνή εκστρατεία «ενημέρωσης» για το πόσο διεφθαρμένη χώρα ήταν αυτή που κυβερνούσε.
Του Martin WolfΟι οικονομικοί ρυθμιστές είναι πιο αισιόδοξοι απ’ όσο δύο μήνες πριν. Ο βασικός λόγος είναι η πεποίθηση ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, υπό την αποφασιστική καθοδήγηση του Mario Draghi, έχει αναιρέσει τον κίνδυνο δημοσιονομικής... ανακοπής στην ευρωζώνη. Όπως άκουσα από τον κεντρικό τραπεζίτη του Καναδά στο World Economic Forum του Νταβός, «δεν θα γίνει γεγονός τύπου Lehman στην Ευρώπη κι αυτό είναι το σημαντικό».
Του Θανάση Λυρτσογιάννη
Το ότι κάποιοι γερμανοί πολιτικοί κατέγραψαν αυτά που σκέφτονταν από καιρό, είναι φυσιολογικό και θεμιτό. Δεν ξέρω για εσάς, αλλά προτιμώ την ειλικρίνεια από την διγλωσσία. Έτσι κι αλλιώς δεν το κρύβουν εδώ και καιρό. Ας το γράψουν κιόλας. Στο μυαλό τους η Ελλάδα φαντάζει ως ένα δυσβάστακτο, όλο και αυξανόμενο, βάρος. Αν πρέπει να το σηκώνουν, στέλνοντας όλο και περισσότερα δισεκατομμύρια στην Αθήνα (ανεξάρτητα του αν η δική μας κυβέρνηση δικαιούται να τα χρησιμοποιήσει υπέρ της ελληνικής οικονομίας), είναι λογικό να απαιτήσουν, μετά από ένα σημείο, να αποκτήσουν και επίσημα εκτελεστική εξουσία στους κόλπους της ελληνικής κυβέρνησης, του ελληνικού κράτους.
ΣΑΣ προλαβαίνω μην πείτε ότι δικαιολογώ την πανάθλια Τρόικα!.. (Πανάθλια, πανάθλια – όπως το διαβάζετε...).
...Αλλά θα αναφερθώ στους επίσης πανάθλιους ημετέρους –πολιτικούς και κρατικούς... κηφήνες– που έφεραν την Ελλάδα και τους Ελληνες στη σημερινή απίστευτη κατάντια!..
***
ΠΟΙΑ ήταν τα πιο λογικά και πιο αποτελεσματικά μέτρα που έπρεπε να πάρει η Ελλάδα για να αντιμετωπίσει το τεράστιο χρέος;
* Ηταν να πέσει με τα μούτρα στις επενδύσεις...
* Να αναπτύξει περισσότερο τις κατ’ εξοχήν πλουτοπαραγωγικές της πηγές – δηλαδή τον Τουρισμό και τη Ναυτιλία...
* ...Και κυρίως να περιορίσει και να νοικοκυρέψει το απέραντο παρασιτικό και σπάταλο κράτος...
.jpg)
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Η κυβέρνηση θα πρέπει να καταλάβει ότι το διακύβευμα της επιτυχίας του PSI, εξαρτάται από δομικές αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, αναδιάρθρωση του κράτους και αναστροφή του επενδυτικού κλίματος, κι όχι από τη συνέχιση μιας μονομερούς κι οριζόντιας λιτότητας. Ο Σαμαράς το προτείνει με συνέπεια επί δυο χρόνια. Ήρθε η ώρα αυτά τα επιχειρήματα να είναι η Ελληνική "κόκκινη" γραμμή στις διαπραγματεύσεις. Αλλιώς καμιά συμφωνία δεν πρόκειται να έχει το μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα που προσδοκάται. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
Γιατί η τρόικα οδηγεί την Ελλάδα στα όρια; Αρκεί μόνο η φαινομενικά «λογική» εξήγηση ότι οι δανειστές θέλουν να διασφαλίσουν την υιοθέτηση όλων των μέτρων προτού εγκρίνουν την καταβολή της δόσης-μαμούθ; Γιατί, στο κάτω-κάτω, το πρώτο μέλημα ενός δανειστή είναι ο οφειλέτης να έχει τη δυνατότητα αποπληρωμής. Και προς τούτο πρέπει να διαθέτει εισόδημα. Οσα συμβόλαια και εάν υπογράψουν οι πολιτικοί αρχηγοί, όσες συμβάσεις Αγγλικού Δικαίου κι αν συναφθούν, ουδείς θα εισπράξει τα χρέη εάν η ελληνική οικονομία δεν λειτουργεί και η συνοχή της κοινωνίας μας έχει διαρραγεί.
Η προκλητική, παράνομη και επικίνδυνη απαίτηση της Γερμανίας να τεθεί μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (η Χώρα μας, εν προκειμένω) υπό τη διοίκηση οικονομικού Επιτρόπου, όπως αυτή η απαίτηση διατυπώθηκε στο non paper, τελεσιγραφικού χαρακτήρα, που απέστειλε το Βερολίνο στα 17 μέλη της Ευρωζώνης, το βράδυ της παρασκευής, ισοδυναμεί με ιταμό αίτημα εγκατάστασης ξένου στρατεύματος στο έδαφος μιας κυρίαρχης ευρωπαϊκής χώρας.
