.png "English"){kind=small}
Ο πιθανός διπλασιασμός
του ΦΠΑ στις ξενοδοχειακές κρατήσεις είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα της
ανορθολογικής Ευρωπαϊκής διοίκησης που αποστερεί από τις χώρες τη δυνατότητα να
εκμεταλλεύονται με ειδικά φορολογικά καθεστώτα τα ανταγωνιστικά τους
πλεονεκτήματα. Έρχονται κατόπιν οι ηγεσίες να θρηνήσουν το χαμένο Ευρωπαϊκό
όραμα και να τρομάξουν μπρος στην εκτίναξη ακραίων Ευρωσκεπτικιστικών
σχηματισμών.
Βέβαια και οι
ξενοδόχοι αντέδρασαν σχεδόν με συντεχνιακά επιχειρήματα. Πριν καν
ανακοινωθεί η ρύθμιση προέβαλλαν μελέτη (πότε πρόλαβαν να την οργανώσουν;) με
υπερβολική αποτύπωση επιπτώσεων στην οικονομία. Δεν προσμέτρησαν καν το γεγονός
ότι οι επερχόμενες φοροελαφρύνσεις, οι μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, η
μείωση του ενεργειακού κόστους, το προσωπικό με μορφή μαθητείας που ξεπερνά
κάθε ανεκτή ποσόστωση είναι παράγοντες που επιτρέπουν τη διατήρηση της ίδιας
κερδοφορίας ακόμα κι αν επιβαρυνθούν με ένα επιπρόσθετο 6,5%. Ούτε καν τους
πέρασε από το μυαλό να απορροφήσουν σημαντικό μέρος της όποιας αύξησης ΦΠΑ,
αντισταθμίζοντας με συγκράτηση των τιμών τα παραπάνω θετικά για τους ίδιους
δεδομένα που μέσα στο σημερινό κλίμα αποπληθωρισμού θα έπρεπε να οδηγήσουν σε
περαιτέρω μειώσεις;
Τα κίνητρα για τη
συλλογή καταναλωτικών αποδείξεων ή η αύξηση των ελάχιστων ετών για την
κατοχύρωση σύνταξης και ο περιορισμός των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων είναι
παρεμβάσεις που θα έπρεπε να αποτελούν κοινό τόπο κι όχι πεδίο αντιπαραθέσεων.
Είναι τουλάχιστον υποκριτικό να θεωρούμε προάσπιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων τη
χορήγηση συντάξεων, με 15 χρόνια εργασίας (μέσα σε ένα εν δυνάμει εργασιακό βίο
που ξεπερνά τα 45 χρόνια!), πολλές φορές μεγαλύτερων μαζί με το ΕΚΑΣ από αυτές
με διπλάσια χρόνια ασφάλισης, υποθάλποντας έμμεσα την μαύρη εργασία ή να
βαφτίζουμε στήριξη της μητρότητας και μέτρο κατά της υπογεννητικότητας την
πρόωρη συνταξιοδότηση αντί να δημιουργούμε ένα σταθερό πλέγμα οικονομικών και
κοινωνικών κινήτρων για τη στήριξη των νέων οικογενειών.
Ευτυχώς υπάρχει
κι ο ΣΥΡΙΖΑ που... δεν τρομάζει τους επενδυτές με τις θέσεις του για παύση των
ιδιωτικοποιήσεων, κρατικοποίηση τραπεζών, φορολόγηση του πλούτου (με αυτή την
ασάφεια στον ορισμό του!) και κυρίως διαθέτει σχέδιο για το πως θα
αντιμετωπίσει την έλλειψη συμμαχιών στην Ευρώπη και την δεδομένη άρνηση
όλων των χωρών της Ε.Ε. να διαγράψουν μεγάλο μέρος του Ελληνικού χρέους φορτώνοντας
τους δικούς τους προϋπολογισμούς. Αγνοούν μάλιστα ότι αυτή καθεαυτή η διαγραφή
δεν θα σήμαινε υποχρεωτικά και μεγαλύτερη άμεση μείωση των ετήσιων τόκων (που
είναι το κρίσιμο στοιχείο για την αναβάθμιση από τις αγορές και την απρόσκοπτη
αναχρηματοδότηση του χρέους) από ότι θα προέκυπτε με παραμετρικές αλλαγές όπως
η μείωση επιτοκίων και η επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής.
Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ
όπως λένε τα στελέχη του ανακοίνωσε αυτά που μπορεί κι όχι αυτά που θέλει να
κάνει! Εφικτές προτάσεις όπως η πάταξη της μισής φοροδιαφυγής... σε έξι
μήνες και η συλλογή 20 δις από τα ληξιπρόθεσμα (που ήδη ρυθμίστηκαν με
προνομιακούς όρους). Ο Τσίπρας ανέβασε τα ανείσπρακτα χρέη προς το δημόσιο σε
50 δις αντί για 30-35 δις που αφορούν πτωχευμένες εταιρείες δίνοντας το σήμα
της γενικευμένης σεισάχθειας. Με τόσες... ρηξικέλευθες αναπτυξιακές
θέσεις να μην χαρίσει και 15 δις ιδιωτικών χρεών;
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
Στην
πολιτική κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται ότι τα νταούλια και οι λύρες μπορούν να
παίζουν όποια μελωδία επιθυμούν οι ίδιοι αλλά αυτό δεν συνεπάγεται κι ότι
ελέγχουν και τον τρόπο με τον οποίο κάποιος θα τον χορέψει, ούτε βέβαια
το γεγονός ότι επιλέγεις τη μεμονωμένη μουσική υπόκρουση σημαίνει ότι
επιβάλλεις το ρυθμό σου και σε άλλες μεγαλύτερες και πιο οργανωμένες
κομπανίες. Δυο οργανάκια εσύ, ολόκληρη συμφωνική ορχήστρα αυτοί! Άλλωστε αν
δεν το κατάλαβε ακόμα ο Τσίπρας όσο αυτός προετοιμάζει τις χορευτικές φιγούρες
που θα τους διδάξει, οι μελλοντικοί συνομιλητές του ετοιμάζουν ταχύρυθμα
μαθήματα... Κυπριακών!
Στο
ΣΥΡΙΖΑ αυθυποβάλλονται με αρκετή δόση αμετροέπειας και μικρομεγαλισμού στο ότι
αυτοί διαθέτουν το αποκλειστικό προνόμιο της μουσικότητας και οι υπόλοιποι
παράγοντες του διεθνούς παιχνιδιού (αγορές, διεθνείς κυβερνήσεις, Ευρωπαϊκό
ιερατείο) ως άμουσοι βάρβαροι. Δυσανασχετούν με τις εκφράσεις επιφυλάξεων των
αγορών και των εταίρων και τις ανακοινώσεις για πιθανό πιστωτικό γεγονός αν
ακολουθηθούν οι απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ και κατηγορούν την κυβέρνηση ότι αυτή τρομοκρατεί
το διεθνές περιβάλλον επειδή αναδεικνύει τις δημόσιες δηλώσεις των στελεχών
του!
Ειλικρινά
πιστεύουν ότι αν η κυβέρνηση έβγαζε μια ανακοίνωση όπου θα δήλωνε ότι θεωρεί ρεαλιστικές
και σοβαρές τις προτάσεις Τσίπρα οι πάντες θα καθησυχάζονταν και θα
εξέλειπαν τα αρνητικά σενάρια και τα υπονοούμενα για νέο Grexit που θα προσιδιάζει στο Κυπριακό
προηγούμενο του ελέγχου και των περιορισμών στις χρηματοοικονομικές ροές;
Μήπως θεωρεί όλους τους άλλους, πλην υμών, αφελείς και άσχετους που
αξιολογούν τις θέσεις με βάση το περιρρέον κλίμα κι όχι την εμπειρία και τις
γνώσεις τους;
Οι
Έλληνες μπορεί να μην εκβιάζονται αλλά το πιθανότερο είναι όταν επιλέξουν το
γιουρούσι αντί για τη μεθοδική μάχη να οδηγηθούν στην αυτοχειρία ενός
Ζαλόγγου. Μέσα στη μέθεξη της υπαρξιακής επιθετικότητας δικαιολογούνται
ακόμα και μηδενιστικές αυτοκτονικές τάσεις που φθάνουν ως στην εκπλήρωση της
έσχατης κίνησης για να γίνει αμετάκλητα συνειδητό αν αυτό που βιώνουμε είναι
πραγματικότητα ή όνειρο.
Έφτασε
ο Τσίπρας μέχρι το σημείο να ανακαλέσει τη ρήση του Κων/νου Καραμανλή περί απέραντου
φρενοκομείου και να την χρησιμοποιήσει με την πιο στρεβλή και παραπλανητική
έκφανση της. Παραβλέπει επιδεικτικά ότι ο εθνάρχης χρησιμοποίησε τη
συγκεκριμένη φράση για να καταδείξει τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα μιας
πολιτικής παράνοιας που πνίγεται στα κύματα του λαϊκισμού, του
συντεχνιασμού, της μικροκομματικής ψηφοθηρικής αντίληψης. Όλα αυτά δηλαδή που
με συνέπεια υπηρετεί σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ στηρίζοντας ότι πιο παρακμιακό από
το σύγχρονο παρελθόν μας.
Κων/νος
Μανίκας
Οικονομολόγος
–Ψυχολόγος
