Από τη μια, το «αεροπλανάκι» του Σταυρίδη που έμεινε από πολιτικά
και επικοινωνιακά καύσιμα με την έγκαιρη παρέμβαση Σαμαρά και πριν πυκνώσουν
οποιεσδήποτε σκιές πάνω από τη λειτουργία του ΤΑΙΠΕΔ, σε ένα κρίσιμο σημείο για
την παραγωγή αποτελεσμάτων. Από την άλλη, οι άκαιρες και υπερβολικές δηλώσεις
αξιωματούχων για το πλάνο εξέλιξης των πλειστηριασμών τα επόμενα χρόνια,
φούσκωσε τα φτερά σε ένα επικοινωνιακό «αεροπλανάκι» που συγκρατήθηκε στο
έδαφος με τη διαβεβαίωση Σαμαρά για προσωπική εμπλοκή του στο θέμα ώστε οι ρυθμίσεις
να συμβαδίζουν με την κοινωνική πραγματικότητα.
Ο ορισμός της επικοινωνιακής αστοχίας είναι να διαλέγεις την πιο
παράταιρη συγκυρία και να χρησιμοποιείς τον πιο άστοχο τρόπο για να ανοίξεις
δημόσιο διάλογο γύρω από ένα ευαίσθητο και συναισθηματικά φορτισμένο κοινωνικοοικονομικό
θέμα. Αυτό ακριβώς συμβαίνει το τελευταίο διάστημα με την προοπτική της
άρσης απαγόρευσης των πλειστηριασμών για την 1η κατοικία.
Αναμοχλεύεται άκαιρα, χωρίς προκαθορισμένη, ξεκάθαρη στόχευση και με εσφαλμένα,
ισοπεδωτικά επιχειρήματα από όλες τις πλευρές ένα τόσο λεπτό θέμα, ώστε
τελικά η πραγματικότητα από την παρερμηνεία να απέχει απειροελάχιστα.