Μια συμφωνία που
σαν αποτέλεσμα καθυστερήσεων φορτώνει όλο και περισσότερο τον λογαριασμό για τα
νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Ένας πρωθυπουργός
που επιχειρεί να δικαιολογηθεί προσποιούμενος ακόμη ότι φέρνει το τέλος της
λιτότητας σε συσκευασία άνω των 8 δισ. ευρώ.
Η ΠτΒ διαγράφει
(νοητικά) σχεδόν όλο το δημόσιο χρέος με απόφαση της μη θεσμικής επιτροπής
ελέγχου του, του τάγματος των ξυπόλυτων ειδικών.
Η κοινωνία
υπερασπίζεται μαζικά την συνέχιση της Ευρωπαϊκής πορείας συνειδητοποιώντας ότι
αυτό είναι το μόνο υπαρκτό πεδίο διεκδικήσεων. Μας μιλά για τις συγκεντρώσεις
με τίτλο «Μένουμε Ευρώπη» ο άνθρωπος που ξεκίνησε την οργάνωση των εκδηλώσεων
μέσω facebook ο κ. Άγγελος Φραγκόπουλος (από το 1.38.45
έως το 1.51.23 της εκπομπής).
Μέναμε Ευρώπη
πολύ πριν υπάρξει η Ε.Ε. και η ΟΝΕ. Μένουμε Ευρώπη γιατί, έτσι κι αλλιώς,
αποτελούμε συστατικό γεωγραφικό και ιστορικό στοιχείο αυτής της ηπείρου.
Μόνο που οι απαραίτητες δηλώσεις εθνικής ταυτοποίησης δεν αρκούν για να
καλύψουν τις πολυεπίπεδες απαιτήσεις του σύγχρονου παγκοσμιοποιημένου σκηνικού.
Πλέον Μένουμε Ευρώπη και επειδή στα πλαίσια του ανηλεή συναλλαγματικού πολέμου,
της αναδιανομής της οικονομικής ισχύος με τις αναδυόμενες δυνάμεις να διεκδικούν
την πρωτοκαθεδρία, χώρες όπως η Ελλάδα έχουν ανάγκη των πλεονεκτημάτων που
προσφέρουν ή εν δυνάμει μπορούν να προσφέρουν οι υπερεθνικοί θεσμοί.
Δεν είναι
απαραίτητο να αναπτύξω ξανά τα επιχειρήματα στήριξης της Ευρωπαϊκής πορείας
ή της ένταξης στο ευρώ. Η κοινωνία σθεναρά τάσσεται υπέρ και των δυο σε
συντριπτικά ποσοστά που αγγίζουν το 80% ακόμα και σε αυτή την δύσκολη
οικονομική συγκυρία που με ευκολία αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι
για να φορτώσουμε κάθε αμαρτία σχετική με την κρίση. Είναι γεγονός ότι το ευρώ
δημιουργήθηκε χωρίς τις δομές που χρειαζόταν και η Ελλάδα εισήλθε σε αυτό χωρίς
να διαθέτει την μεταρρυθμιστική πληρότητα για να ανταποκριθεί στις
απαιτήσεις του.
Οι πάντες όμως
αναγνωρίζουν πλέον, ακόμα και οι περισσότεροι από όσους αντιτάχθηκαν στο αρχικό
Ευρωπαϊκό όραμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ότι το μοναδικό οικονομικό
και διπλωματικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο η Ελλάδα μπορεί να οικοδομήσει ένα
σταθερό και βιώσιμο μέλλον, είναι το Ευρωπαϊκό. Μέσα από μια δυναμική
διαδικασία όπου γίνονται και λάθη, αποφάσεις καθυστερούν, δομές
αποδεικνύονται δυσλειτουργικές αλλά ταυτόχρονα δίνονται και λύσεις που
αποτρέπουν ακόμα πιο επώδυνες εξελίξεις, προκύπτουν κοινές πολιτικές που
στηρίζουν την ανάπτυξη, την απασχόληση.
Οι εκδηλώσεις
«Μένουμε Ευρώπη» δεν προέκυψαν ως ανάγκη καθαγιασμού κάθε μνημονιακού
λάθους. Άλλωστε οι εσφαλμένες αρχικές εκτιμήσεις με τους υποτιμημένους δημοσιονομικούς
πολλαπλασιαστές ή την δυνατότητα επίτευξης της προσαρμογής και επανόδου
στις αγορές μέσα σε δυο χρόνια, όπως τις επισημαίναμε από το 2009, έχουν γίνει
πλέον αποδεκτές από το ίδιο το ΔΝΤ. Ούτε απέκτησαν αυτές οι συγκεντρώσεις
ανεπανάληπτη μαζικότητα επειδή κάποιοι επιθυμούν την άνευ όρων παράδοση στους όρους
των δανειστών.
Τουναντίον μάλλον
προσπαθούν να αφυπνίσουν όσους πιστεύουν ότι με την πεντάμηνη
διαπραγματευτική καθυστέρηση της δημιουργικής ασάφειας, το απόλυτο «πάγωμα»
της οικονομικής δραστηριότητας και την κατάληξη σε συνταγές, που πριν λίγους
μήνες είχαμε φτάσει στο σημείο να μπορούμε να τις αποφύγουμε, όπως η υπερφορολόγηση
των πολιτών ή η «ποινικοποίηση» της επιχειρηματικής δράσης, μπορούμε να
ελπίζουμε σε ένα πιο πρόσφορο μέλλον, σε μια πραγματικά καλύτερη Ελλάδα.
Μένουμε Ευρώπη
γιατί διεκδικούμε για την Ελλάδα την θέση που της αρμόζει στο Ευρωπαϊκό στερέωμα.
Μιας θέσης δημιουργίας, ευθύνης, αποφασιστικότητας. Μιας Ελλάδας που δεν
θεωρεί τον δημόσιο τομέα αποκούμπι προσωπικών φιλοδοξιών. Δεν αντιμετωπίζει το
κοινωνικό κράτος ως ψηφοθηρικό εργαλείο. Δεν φθονεί την επιτυχία και την
επιχειρηματική πρωτοβουλία. Δεν αμφισβητεί βασικές αρχές και αξίες όπως
η ασφάλεια των πολιτών, η ιδεολογικά ακηδεμόνευτη Παιδεία, η στιβαρή θεσμική
λειτουργία και η δημοκρατική ανοχή.
Μένουμε Ευρώπη
επειδή, πέρα από επιμέρους διαφωνίες, η συντριπτική πλειοψηφία των
Ελλήνων αναγνωρίζουμε ότι αν τολμήσεις να εγκαταλείψεις το μοναδικό υπαρκτό
«γήπεδο» διεκδικήσεων για να πλεύσεις σε άγνωστες ανοιχτές θάλασσες
γεμάτες υφάλους και σκυλόψαρα, όπως μεγάλο μέρος κυβερνητικών παραγόντων
προτείνει πλέον ανοικτά, ή επιλέξεις την στιγμή που η αρνητική πορεία των
τελευταίων ετών άρχιζε να αντιστρέφεται, πολιτικές που αναπαράγουν την ύφεση
και δεν επιλύουν χρόνια κοινωνικά ζητήματα όπως το ασφαλιστικό, το μόνο που θα
κατορθώσεις είναι να στείλεις οριστικά την χώρα στην ξέρα της οικονομικής
και διπλωματικής απομόνωσης.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος