ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ: 2014-10-26

Ξεκινήσαμε να συζητάμε το προφανές της φύλαξης των δημοσίων Πανεπιστημιακών χώρων και καταλήξαμε να ανανωλόμαστε σε επαναστατικές μεθόδους έκφρασης του λόγου με αλλοπρόσαλλες αντιλήψεις για τη δημοκρατία, την ελευθερία του λόγου, τη γενικότερη διαφοροποίηση της χρήσης των δημοσίων χώρων και τα όρια της φοιτητικής συνδικαλιστικής παρεμβατικότητας στη λειτουργία και τη διοίκηση των Πανεπιστημίων.

Οι γνωστές και μη εξαιρετέες μειοψηφίες αναπτύσσουν ένα ευφάνταστο σενάριο όπου οι δημόσιοι χώροι δεν έχουν διακριτές χρήσεις και λίγο, πολύ ο καθένας μπορεί να κάνει οτιδήποτε, οπουδήποτε. Με βάση αυτή τη λογική το Πανεπιστήμιο δεν είναι ένας χώρος μαθησιακής ενασχόλησης και έρευνας αλλά πρωτίστως ένα ελεύθερο βήμα ιδεολογικής έκφρασης το οποίο μπορεί να το εκμεταλλεύεται όποιος το επιθυμεί για να εκφράσει όχι απλά τα πιστεύω του αλλά ακόμα και την αντίθεση σου στη νομιμότητα και συμπόρευση του με την ένοπλη πάλη ενάντια στο δημοκρατικό σύστημα, τα μέσα, τα εργαλεία και τους χώρους του οποίου χρησιμοποιεί για το σκοπό του ακριβώς επειδή αυτό το «βδελυρό» σύστημα του τα χορηγεί αδιακρίτως!

Κι επειδή είμαστε ακόμα περισσότερο επαναστάτες απαιτούμε όχι απλά να καταθέτουμε την άποψη μας στη Σύγκλητο αλλά να παρεμβαίνουμε στη διοίκηση των σχολών, στις αποφάσεις για τη διαχείριση των πόρων (οικονομικών και ανθρώπινων) να θέτουμε το πλαίσιο λειτουργίας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με επαναστατικούς όρους που αγγίζουν ή και ξεπερνούν τον τραμπουκισμό! Άλλο τώρα αν στην πραγματικότητα ούτε καν οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, η πλειοψηφία των οποίων δεν έχουν σχέση με το αντικείμενο της διοίκησης, δεν θα έπρεπε να ασχολούνται με τα διαδικαστικά του μάνατζμεντ αλλά να αφοσιώνονται στο επιστημονικό τους έργο.

Αλλά τι να περιμένεις σε μια χώρα που επί δεκαετίες πιπιλά την καραμέλα της αντίθεσης στα ιδιωτικά Πανεπιστήμια όταν το ζήτημα έχει λυθεί παγκοσμίως προ πολλού. Οι Έλληνες ενοχλούνται ακόμα από την ελευθερία στην επιλογή παρόχου εξειδικευμένων επαγγελματικών γνώσεων, αλλά έχουν αποδεχτεί το γεγονός ότι η ιδιωτική εκπαίδευση αναλαμβάνει σημαντικό μέρος στην ανατροφή των παιδιών τους.

Βέβαια ο λόγος της υποκριτικής άρνησης του προφανούς έχει να κάνει με την διακομματικά βαθιά ριζωμένη, συντεχνιακή αντίληψη ότι ελέγχοντας τον αριθμό των εισακτέων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση περιορίζουμε τον αριθμό των ατόμων που έχουν πρόσβαση σε επαγγελματικά δικαιώματα κι έτσι διαφυλάσσουμε τη δική μας οικονομική θέση και το κοινωνικό στάτους. Μόνο που σήμερα και υπερπληθωρισμός επιστημόνων υπάρχει και τεράστια ανεργία και παραμένει μια στρέβλωση της αγοράς με την άρνηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.

Όλα αυτά είναι ζητήματα που δεν λύνονται στο πεδίο της τυφλής τσαμποκοειδής αντιπαράθεσης. Χρειάζεται επιτέλους αδιάλειπτη εμμονή στην νομιμότητα και ιδεολογικός αγώνας αξιών που θα μεταφέρουν στην κοινωνία το μήνυμα μιας ελεύθερης, δημοκρατικής κοινωνίας που δεν γνωρίζει από συντεχνιακούς περιορισμούς και επαναστατικά τσιτάτα.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Ολοκληρώθηκαν με απόλυτη επιτυχία για το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα τα stress test, τα αποτελέσματα των οποίων περίμεναν με τόση αγωνία οι αγορές και η πολιτική ηγεσία. Η καθαρότητα με την οποία δηλώνεται η σταθερότητα του εγχώριου χρηματοπιστωτικού κλάδου δεν είναι παρά το πρώτο βήμα σε μια σειρά αναμενόμενων εξελίξεων που οδηγούν τη χώρα με ασφάλεια σε ένα πιο λειτουργικό και αποδοτικό οικονομικό περιβάλλον.

Πέρα από την βελτίωση της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία, συνέπεια και της αλλαγής στάσης του Ντράγκι στο θέμα των εγγυήσεων για τη χορήγηση κεφαλαίων στις ελληνικές τράπεζες, ανοίγει και ο δρόμος προς τα επόμενα στάδια επαναφοράς της χώρας σε μια κανονικότητα που χάθηκε την τελευταία πενταετία, κάτω από το βάρος της δημοσιονομικής εκτροπής και του δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους.

Σε ένα κρίσιμο σημείο για την ελληνική επιχειρηματικότητα οι ρυθμίσεις ληξιπρόθεσμων οφειλών και δανειακών υποχρεώσεων θα συνδυαστούν με την σημαντική αύξηση στην παροχή ρευστότητας, Από περίπου 2,5 δις οι τραπεζικές χορηγήσεις θα ανέβουν την επόμενη χρονιά στα 9 δις, με τα 6 από αυτά να κατευθύνονται στον επιχειρηματικό χώρο. Αυτά σε συνδυασμό με τη βελτίωση του χρηματιστηριακού κλίματος διευρύνουν τις χρηματοδοτικές δυνατότητες των ελληνικών εταιριών.

Ταυτόχρονα η κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών αποδεσμεύει ένα πόσο άνω των 10 δις από το ΤΧΣ που θα χρησιμοποιηθεί από τη χώρα ως ένα ψυχολογικό δίχτυ προς τις αγορές που έτσι θα αισθάνονται μεγαλύτερη ασφάλεια να προχωρήσουν σε τοποθετήσεις σε ελληνικά ομόλογα. Το αντάλλαγμα για την αλλαγή χρήσης αυτού του ποσού δεν θα είναι ένα μνημόνιο δημοσιονομικής λιτότητας όπως αυτό που βιώσαμε αλλά μια εθνική υπόσχεση για συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, που σχεδόν όλοι παραδέχονται ότι καθυστερούσαν επί δεκαετίες κάτω από την πίεση του κρατικοδίαιτου λαϊκισμού.

Πριν το τέλος της χρονιάς θα περιγραφεί εκτενώς και η νέα παρέμβαση για τη βιωσιμότητα του χρέους που με τεχνικές παρεμβάσεις μείωσης της τρέχουσας αξίας θα αποδεσμεύσει κεφάλαια από την πληρωμή τόκων που θα κατευθυνθούν προς την ενίσχυση της ανάπτυξης και της απασχόλησης. Είναι προφανές ότι όλα αυτά θα δημιουργήσουν ένα θετικό πλαίσιο για την πιστοληπτική αναβάθμιση της χώρας και την κατακόρυφη πτώση των επιτοκίων ανοίγοντας διάπλατα το δρόμο προς τις αγορές.

Κάπου εκεί έρχεται ο παράγοντας πολιτική αστάθεια να καθορίσει αν εθνική στόχευση για τα επόμενα χρόνια θα είναι η επιτάχυνση των εξελίξεων που θα φέρνουν διαρκώς απτές, ρεαλιστικές βελτιώσεις τόσο σε μακροοικονομικό όσο και μικροοικονομικό, καθημερινό επίπεδο ή θα αναλωθούμε σε ένα μικροπολιτικό κυνήγι μαγισσών.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Μετάφραση

Πληροφορίες

Σύνδεσμοι

Αρχείο

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ιστολόγια