.png "English"){kind=small}
Ασκήσεις συσπείρωσης με «κωλοτούμπες» από τον Κυριάκο
Πριν από 1 ώρα
Υποστηρίζουμε μέσα από αυτή την εφημερίδα, όπως και πολλοί άλλοι Ελληνες, ότι η Ελλάδα πρέπει να μείνει μέσα στην ευρωζώνη πληρώνοντας το κόστος που αντιστοιχεί σε αυτή την προσπάθεια. Οι Ελληνες δεχόμαστε τις θυσίες που απαιτεί η παραμονή μας και δεν το κάνουμε μόνο για οικονομικούς λόγους. Το κάνουμε για λόγους εθνικούς, πολιτικούς, πολιτιστικούς, για να διασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας και της χώρας μας. Εάν παραμείνουμε μέσα στην ευρωζώνη -και υπό την πίεση που ασκείται, καθώς βρισκόμαστε στο μάτι του ευρωπαϊκού προβολέα και αποκαλύπτονται η διαφθορά του πολιτικού συστήματος, η ανικανότητα της δημόσιας διοίκησης, η αναξιοκρατία και η λαμογιά- ελπίζουμε ότι θα αλλάξει το «ελληνικό μοντέλο».
Χθες λέγαμε από αυτό εδώ το βήμα ότι το πρόβλημα δεν ήταν η 6η δόση. Τουλάχιστον τόσο ο Προβόπουλος όσο και ο Σαμαράς μίλησαν χθες για την ανάγκη αλλαγής πολιτικής, για την ανάπτυξη, ενώ οι ξεροκέφαλοι Γερμανοί είδαν την δημοπρασία τους ακάλυπτη.
Την ίδια ώρα ο Ράιχενμπαχ βρίσκεται σε ανοιχτή γραμμή με επιχειρηματίες και όπως λένε οι πληροφορίες έχει μορφώσει ασφαλή άποψη για το τι έχει πάει στραβά και τι χρειάζεται η ελληνική οικονομία.
Σαν να μην έφτανε η αγωνία των πολιτών για την καθημερινή επιβίωση και η αβεβαιότητα για τις πολιτικοοικονομικές εξελίξεις, εντός κι εκτός χώρας, ανέκυψαν και ζητήματα ιδεολογικού προσδιορισμού. Πως ορίζονται στο νέο περιβάλλον οι «διαχωριστικές» πολιτικές γραμμές; Εθνοκεντρικοί και διεθνιστές; Υπεύθυνοι και λαϊκιστές; Φιλελεύθεροι και κρατιστές; Δεξιοί και αριστεροί; Που αρχίζει και που τελειώνει το όριο της ιδεολογικής ταυτοποίησης; Αυτό που παραβλέπουμε με ευκολία στην προσπάθεια να επανατοποθετήσουμε το διακύβευμα με βάση τις τωρινές συνθήκες (παγκοσμιοποίηση, μνημόνιο) είναι ότι ο προσδιορισμός του ιδεολογικού υποβάθρου εξαρτάται πρωτίστως από δυο βασικούς άξονες επιλογών. Τι ρόλο επιφυλάσσουμε για το κράτος και ποια δομή επιθυμούμε για την οικονομία.
Η πολιτική σκληρότητα που επιδεικνύει η Άνγκελα Μέρκελ κυρίως απέναντι στην Ελλάδα, αλλά και συνολικά σε σχέση με την οπτική του μέλλοντος για την Ευρωπαϊκή Ένωση, θα μπορούσε να εξηγηθεί βιαστικά, στη βάση δυο αυταπόδεικτων παραμέτρων: Είναι Γερμανίδα. Και χαρακτηρίζεται από έλλειμμα ηγετικής διορατικότητας.
Του Γιώργου ΧαρβαλιάΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΑΧΑΡΗ ΘΕΣΗ περιήλθαν οι Γερμανοί και οι Boρειοευρωπαίοι συνοδοιπόροι τους, έπειτα από τη χθεσινή επιστολή Σαμαρά προς την Τρόικα, που υπενθύμισε με τον πιο επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο τις δεσμεύσεις του, χωρίς να υπαναχωρήσει από την πάγια θέση για αλλαγές στην ακολουθούμενη συνταγή του Μνημονίου.
Η απόφαση του Μπαϊρού που ήταν και πάλι υποψήφιος το 2007 εκτιμάται ότι θα «κλέψει» ψηφοφόρους από τη συντηρητική βάση που στηρίζει τον Γάλλο πρόεδρο.
Εύλογη απορία. Όντως, πέσαμε έξω. Χρεοκόπησε η πολιτική του Μνημονίου, που εφαρμόστηκε από τον Γιώργο Παπανδρέου και η οποία υποτίθεται ότι θα έσωζε τη χώρα. Αλλά κάτι πρέπει να γίνει. Δεν δικαιούμαστε να αφήσουμε τον τόπο να διαλυθεί. Πότε είναι η σωστή στιγμή για να αρχίσει η επιχείρηση διάσωσης μιας οικονομίας; Πέρυσι που μπήκε η οικονομία στο στόμα του Μνημονίου; Οταν πιάσει τελείως πάτο; Στη μέση της κρίσης; Ή όταν υπογράψει ο Αντώνης Σαμαράς; Παραδόξως η απάντηση επικεντρώνεται στην τελευταία ερώτηση.
Ενδεχομένο να μην ανάψει « πράσινο φως» δεν υπάρχει, διαμηνύεται στην Αθήνα αρμοδίως, τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από το Βερολίνο. Άλλωστε, όλες οι δηλώσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα από κοινοτικούς και άλλους αξιωματούχους δεν αφήνουν καμια σκιά να πέσει πάνω σε αυτή την προοπτική.
Πώς γίνεται ένας πολιτικός να έχει οδηγήσει το κόμμα του ως αρχηγός στα υπόγεια των δημοσκοπήσεων και τη χώρα ως πρωθυπουργός στα υπόγεια της αναξιοπιστίας και ταυτόχρονα να θεωρείται από κάποιους αναντικατάστατος; Έλα ντε. Ακούστηκε όμως κι αυτό αυτές τις μέρες για τον Γιώργο Παπανδρέου. Όχι φυσικά από τον ίδιο. Από τους παπανδρεϊκότερους του ιδίου.
Η τροπή που λαμβάνει η υπόθεση με την αποδέσμευση της 6ης δόσης, ξεφεύγει από τα όρια και καθίσταται επικίνδυνη. Οι εταίροι μας συμπεριφέρονται ως σκληροί δανειστές που ζητούν εξασφαλίσεις για να λάβουν πίσω τα κεφάλαια που δανείζουν στην Ελλάδα, όπως ακριβώς πράττει μία τράπεζα όταν δανείζει μία επιχείρηση.
Αναλυτικά η επιστολή:
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΑΣ - Περισσότερο με κινήσεις πανικού και πρόσκαιρου εντυπωσιασμού, παρά με δομημένες στρατηγικές κινήσεις, μοιάζουν οι τελευταίες Τουρκικές επιλογές. Οι δε αναφορές σε παράνομες κινήσεις Κύπρου-Ισραήλ, μόνο ως γελοιωδώς πολιτικάντικες μπορούν να χαρακτηριστούν. Διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ...
Ο διαγωνισμός αυτός έγινε διότι απαιτείτο ένας Τεχνικός Σύμβουλος για τα προγραμματιζόμενα έργα της Α.Μ. την περίοδο 2006-2010, που αφορούσαν επεκτάσεις του δικτύου μετρό και δημιουργία νέων σταθμών για τις γραμμές Νο2 και 3.
Της Σοφίας ΒούλτεψηΗ εντελώς εξοργιστική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί με αφορμή τις συνεχιζόμενες πιέσεις για έγγραφες δεσμεύσεις – δηλώσεις νομιμοφροσύνης, καθίσταται ακόμη εξοργιστικότερη εξαιτίας του αμέριμνου τρόπου με τον οποίο την αντιμετωπίζει ο Γ. Παπανδρέου.
Αν και το μπλοκάρισμα τις έκτης δόσης, που είχε αποφασιστεί και βρισκόταν στον δρόμο, οφείλεται αποκλειστικά στη δική του τουλάχιστον αψυχολόγητη ενέργεια να συμφωνήσει στις 27 Οκτωβρίου και να αθετήσει, δια του δημοψηφίσματος, την υπογραφή του τέσσερις ημέρες αργότερα, ο ίδιος παριστάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται τι συμβαίνει.
Οποιος ευρωπαϊστής άκουγε την καγκελάριο της Γερμανίας Ανγκελα Μέρκελ να μιλάει την περασμένη εβδομάδα στο συνέδριο του κόμματός της, της Χριστιανοδημοκρατικής Ενωσης (CDU), θα ενθουσιαζόταν με τις θέσεις της υπέρ της προώθησης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Και τι δεν είπε. "Αν το ευρώ αποτύχει, αποτυγχάνει η Ευρώπη και αν η Ευρώπη πάει άσχημα, τότε πάει άσχημα και η Γερμανία" διακήρυξε. "Το ευρώ είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένα νόμισμα. Είναι το σύμβολο μισού αιώνα ειρήνης, ελευθερίας και κοινωνικής ευημερίας" πρόσθεσε.
Ηταν ασυγκράτητη: "Το καθήκον της γενιάς μας είναι να ολοκληρώσουμε τη νομισματική και οικονομική ένωση και να οικοδομήσουμε την πολιτική ένωση της Ευρώπης βήμα βήμα. Αυτό δεν σημαίνει λιγότερη Ευρώπη, σημαίνει περισσότερη Ευρώπη" υπογράμμισε.
Η νέα κυβέρνηση ανέλαβε καθήκοντα με τις ευχές της απόλυτης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να πετύχει στο έργο της. Όσοι αντιλαμβάνονται τις συνθήκες που διανύουμε έχουν συναίσθηση της δύσκολης αποστολής της και των επιπτώσεων που θα έχει για όλους μας τυχόν αποτυχία της. Παρά τη θετική στάση και υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση, εγείρονται κάποια ζητήματα που αφορούν ολόκληρο το νότο της Ευρώπης.
Ο σχηματισμός της κυβέρνησης Παπαδήμου δεν οδήγησε σε ευνοϊκότερη μεταχείριση της Ελλάδας από την τρόικα. Εάν κρίνουμε από τον κρατικό προϋπολογισμό του 2012 πρόκειται να συνεχιστεί μία πολιτική που δεν οδηγεί πουθενά. Το μόνο θετικό στοιχείο που διαφοροποιεί τον νέο προϋπολογισμό από τον προηγούμενο είναι ότι ανοίγει τον δρόμο στο «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου και την ουσιαστική μείωση του δημόσιου χρέους.
Η μείωση όμως του δημόσιου χρέους δεν πρόκειται να μας βγάλει από την κρίση εάν δεν υπάρξει μία οικονομική πολιτική που θα δημιουργήσει «εδώ και τώρα» αναπτυξιακή δυναμική. Εάν είχαμε αποφύγει την βαθιά ύφεση της περιόδου 2009-2012 το δημόσιο χρέος θα ήταν διαχειρίσιμο και οι πιστωτές μας θα είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να πάρουν τα λεφτά τους πίσω.
Οι δραματικές οικονομικές εξελίξεις σε Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία, δηλαδή στον πυρήνα της ευρωζώνης, αποδεικνύουν ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ένα τεράστιο λάθος στον τρόπο με τον οποίο επέλεξαν να αντιμετωπίσουν την ελληνική κρίση δανεισμού. Είκοσι μήνες τώρα, με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, έχουν καταδικάσει σε αργό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο την Ελλάδα. Δεν έχουν καταφέρει όμως να αναχαιτίσουν το πρόβλημα, που έφτασε στο σπίτι τους και απειλεί με διάλυση τη ζώνη του ευρώ, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο την παγκόσμια οικονομική σταθερότητα.
Του John KayΠιστεύω ότι αν η Βασίλισσα μου ζητούσε να συστήσω κυβέρνηση θα ένιωθα υποχρεωμένος να της απαντήσω ναι, αλλά μόνο αφού θα προσπαθούσα επίμονα να την πείσω ότι κάνει λάθος. Συμπονώ τους Mario Monti και Λουκά Παπαδήμο, αλλά δεν τους ζηλεύω.
Στην πολιτική, όπως σε όλα τα επαγγέλματα, οι καλύτεροι είναι εκείνου που έχουν μάθει τη δουλειά μέσα από τη δουλειά. Τα επιχειρηματικά επιτεύγματα του κ. Silvio Berlusconi είναι αξιοθαύμαστα, αλλά ως πρωθυπουργός ήταν απαράδεκτος, ακόμη και για τα περιορισμένα στάνταρ της ιταλικής πολιτικής. Αν ο κ. Michael Bloomberg είναι η πιο επιτυχημένη εξαίρεση στον κανόνα ότι οι επιτυχημένοι πολιτικοί είναι πολιτικοί αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η δουλειά του Δημάρχου της Νέας Υόρκης μπορεί να γίνει αποδοτικά από κάποιον που βλέπει τη θέση ως θέση διευθύνοντος συμβούλου.
