ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ: 2014-09-14

Το καλάθι των υποσχέσεων του Τσίπρα στη ΔΕΘ ήταν χωρίς πάτο γι’ αυτό και μέσα σε ελάχιστες μέρες οι παροχές άρχισαν να δίνουν τη θέση στις παραδοχές και τη συνειδητοποίηση ότι από την πρόθεση έως την εκτέλεση υπάρχει μια τεράστια απόσταση. Δεν είναι μόνο τα ιλιγγιώδη νούμερα, ακόμα κι αυτά που παραδέχεται ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι και η ελαφρότητα με την οποία μεταφέρουν ποσά από τη μια δράση στην άλλη (πότε 3, πότε 5 δις για την ανεργία), αλλαγή χρήσης πόρων του ΕΣΠΑ ή μέρους των αδιάθετων κεφαλαίων από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

Ο Δραγασάκης αναγκάστηκε για να διατηρήσει ψήγματα σοβαρότητας να παραδεχτεί ότι οι 300 χιλιάδες θέσεις εργασίας που υπόσχονται δεν θα είναι μόνο πλήρους απασχόλησης, βάζοντας για πρώτη φορά το αριστερό χέρι στο «μέλι» των ελαστικών μορφών εργασίας που τόσο απεχθάνονται. Ο Σταθάκης είχε ήδη παραδεχτεί ότι μια μεγάλη επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής και μείωση των επιτοκίων μπορεί να φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με ένα απευθείας «κούρεμα» δημοσίου χρέους 50%, θα πρόσθετα και χωρίς διακρατικές προστριβές, διατηρώντας ομαλό πλάνο ετήσιων πληρωμών τόκων.

Η ανθρωπιστική κρίση δεν περιμένει τις παρεμβάσεις Τσίπρα για να αντιμετωπιστεί. Παρά τις δημοσιονομικές δυσκολίες 1 εκατομμύριο συμπολίτες μας (χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι πήραν μέρος του κοινωνικού μερίσματος καλύπτοντας εισοδηματικές απώλειες ακόμα και αντίστοιχες του δώρου Χριστουγέννων που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες διαθέτουν κοινωνικό τιμολόγιο στη ΔΕΗ, η πρόσβαση ανασφάλιστων στα νοσοκομεία έχει ήδη επιτευχθεί, τα κοινωνικά παντοπωλεία και φαρμακεία λειτουργούν ως αντίβαρο στα δεδομένα κοινωνικά αδιέξοδα. Όσο περνάμε σε αναπτυξιακή φάση και οι δημοσιονομικές δυνατότητες το επιτρέπουν τόσο τα επόμενα χρόνια θα αυξάνονται ανάλογες παρεμβάσεις.

Ο ΣΥΡΙΖΑ κοστολογεί το πρόγραμμα του στα 11,5 δις, που στην πραγματικότητα είναι 13,5 δις αν λάβουμε υπόψη ότι η αρχική πρόταση Δραγασάκη αναφερόταν σε 5 κι όχι 3 δις για την καταπολέμηση της ανεργίας. Τα 10 δις για τη «σεισάχθεια» ιδιωτικών δανείων θα χρειάζονταν αν στόχευε σε μια γενικευμένη και άκριτη ρύθμιση, Επειδή όμως υποθέτω ότι θα διαθέτουν την ελάχιστη σύνεση να βάλουν κοινωνικά και περιουσιακά κριτήρια, είναι πιθανό το κόστος να περιοριστεί στα 5 δις.

Βέβαια ακόμα κι αν κάποιος θεωρήσει ότι τα αδιάθετα κεφάλαια του ΤΧΣ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για αυτό το σκοπό (αν κι εφόσον δοθεί η σχετική έγκριση από τους εταίρους!) ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη ανακοινώσει αυθαίρετη χρήση αυτών των ποσών, όπως και άλλων από το ΕΣΠΑ για άλλες υποσχέσεις του! Άρα θεωρεί ότι μπορούν αυτή τη στιγμή να υπάρξουν νέες αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου των τραπεζών άνω των 5 δις; Μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να το εκλάβει κάποιος!

Συνοπτικά το κόστος των εξαγγελιών Τσίπρα θα κινηθεί τουλάχιστον στα 19-20 δις ευρώ. Πάνω από 11% του ΑΕΠ, πάνω από το συνολικό ποσό που δίνεται για μισθούς στο δημόσιο, περίπου το 1/3 των συνολικών κρατικών εσόδων. Μάλλον τελικά δεν ήταν τυχαία η αναφορά του σε είσπραξη 20 δις από τα ληξιπρόθεσμα! Τρεισήμισι φορές δηλαδή το «λεφτά υπάρχουν» του Γιώργου Παπανδρέου!

Υ.Γ. Όσοι επιχειρούν να συγκρίνουν τα «Ζάππεια» του Αντώνη Σαμαρά με την παροχολογία Τσίπρα ηθελημένα παραβλέπουν ότι δεν περιλαμβάνονταν καμιά παροχή σε αυτά παρά μόνο εναλλακτικά δημοσιονομικά μέτρα που έδιναν περισσότερα κίνητρα στην ανάπτυξη κι ότι κάθε τόσο επικαιροποιούνταν για να ανταποκρίνονται στη διαρκή οικονομική επιδείνωση. Λησμονούν επίσης ότι ένα μεγάλο μέρος των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων ψηφίζονταν τότε από τη ΝΔ σε αντίθεση με τον Τσίπρα που παραμένει σε ένα ολοκληρωτικό στείρο «όχι».

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Κάποιες φορές η επιστροφή στο παρελθόν είναι ζητούμενο, κυρίως όταν αναζητάς τις ρίζες παραμελημένων αρχών και αξιών ή βουτάς στις μνήμες για να αντλήσεις διδάγματα από εσφαλμένες επιλογές του παρελθόντος. Άλλες φορές πάλι, υπάρχουν και κάποιες αναδρομές, εκείνες οι απόπειρες μιμητισμού ενός παλαιού προτύπου και συγκεκριμένων πρακτικών που ο ίδιος ο χρόνος απέδειξε ότι μόνο σε δεινά οδήγησαν.

Ο Τσίπρας βάλθηκε να μας αποδείξει με την παρουσία του στη ΔΕΘ ότι έχει χωθεί τόσο βαθιά στα νερά της πρώιμης ΠΑΣΟΚικής «επαναστατικότητας» που δεν παριστάνει μόνο σωματομορφικά και ρητορικά τον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά έχει επιλέξει να ακολουθήσει μέτρο, μέτρο το μονοπάτι μιας άλλης εποχής που τόσο ελάχιστα έχει να κάνει με το σημερινό σκηνικό. Αν όντως η ιστορία επαναλαμβάνεται ως δράμα ή ως φάρσα πολύ φοβάμαι ότι ο Τσίπρας είναι έτοιμος να «παίξει» με άγνοια κινδύνου και περισσή επιπολαιότητα μια ανεπανάληπτη φαρσοτραγωδία.

Αν επικεντρωθείς στις γενικότητες του λόγου του θα βρεις και σημεία στα οποία όλοι θεωρητικά μπορούν να συμφωνήσουν. Ακόμα δε περισσότερο περιγράφει ως προσωπικό στόχο, εξελίξεις που ήδη δρομολογούνται στα πλαίσια της αντίδρασης στον αποπληθωρισμό, όπως η πιστωτική χαλάρωση από τον Ντράγκι, ή οι πρωτοβουλίες για την απασχόληση και την ανάπτυξη (έχουν υπάρξει σχετικές κινήσεις και έχει προγραμματιστεί Σύνοδος αποκλειστικά με αυτή τη θεματολογία). Εκλαμβάνει ακόμα και την σιωπή ευγενείας κάποιων Ευρωπαίων αξιωματούχων ως αποδοχή κάθε μαξιμαλιστικού του στόχου!

Μιλά ασαφώς για το κούρεμα του χρέους όταν δικά του στελέχη έχουν αποδεχτεί ότι αυτό που θα πετύχει ο Σαμαράς με την μεγάλη επιμήκυνση της αποπληρωμής και τον περαιτέρω περιορισμό των επιτοκίων θα έχει ισόποσο αποτέλεσμα (50% μείωση ). Μιλά για ενίσχυση της απασχόλησης και των ΜμΕπιχειρήσεων, για ένα.. ευέλικτο και λειτουργικό δημόσιο τομέα και για παραγωγική ανασυγκρότηση αλλά κάτω από αυτές τις επικεφαλίδες αποκαλύπτεται ένα τεράστιο κενό απτών προτάσεων και δράσεων.

Πως να μιλήσεις για κίνητρα στους επενδυτές όταν αντιδράς σε κάθε σχετικό πλάνο; Πως να αρθρώσεις κουβέντα για ένα νέο δημόσιο όταν συντάσσεσαι με κάθε συντεχνιακή διεκδίκηση κι αντιτίθεσαι στην αξιολόγηση; Πως να προτείνεις παραγωγικές προτεραιότητες όταν οι σημαντικότεροι τομείς (τουρισμός, ναυτιλία κλπ) θεωρείς ότι ελέγχονται από πλουτοκράτες που αντιμάχεσαι!

Η απασχόληση που μπαίνει πριν την ανάπτυξη, με πιο άλλο τρόπο άραγε εκτός από δημόσιες επενδύσεις για τις οποίες δεν υπάρχουν τα ποσά κι έτσι κι αλλιώς δεν επαρκούν για να φέρουν τους συνεχείς ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 3%. Σιωπή για το πως θα βελτιωθεί το επενδυτικό κλίμα, ούτε μια λέξη για φορολογικές ελαφρύνσεις στις επιχειρήσεις, παντελής έλλειψη στρατηγικού σχεδίου για το παραγωγικό μοντέλο των επόμενων ετών.

Αρκείται στην διαχρονική πιπίλα της φοροδιαφυγής που αποδεδειγμένα ακόμα κι αν ο περιορισμός της ξεπερνούσε κάθε προσδοκία δεν θα απέφερε περισσότερα από 4-5 δις ανά έτος σε βάθος χρόνου και την επανάληψη του μύθου των ληξιπρόθεσμων, που χρησιμοποίησε κι ο Γιώργος Παπανδρέου όταν μας κεραυνοβολούσε με το «λεφτά υπάρχουν», από τα οποία ο Τσίπρας προσδοκά 20 δις έσοδα! Ήδη όμως έχουν εισπραχθεί μόνο το 2013 4 δις από αυτά και είναι πλέον γνωστό σε όλους ότι από τα συνολικά 68 δις η πλειοψηφία ανήκει σε πτωχευμένες εταιρείες και θεωρούνται δεδομένα ανείσπρακτα.

Αναμασά τα αριστερά τσιτάτα για φορολόγηση του πλούτου. Προφανώς δεν τον απασχολεί η πιθανή φυγή επιχειρήσεων. Δεν νοιάζεται για το ότι η ασάφεια του στον προσδιορισμό του ορίου πάνω από το οποίο θα πέσει ο πέλεκυς του σοσιαλιστικού φόρου επί του πλούτου οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κυνήγι μαγισσών όσων ακόμα διαθέτουν εισοδήματα πάνω από 25-30 χιλ. ευρώ. Αλλιώς δεν προκύπτουν τα δις εσόδων που αναμένει. Δεν σκοτίζεται για το ότι... ο Ευρωπαϊκού τύπου φόρος για τα ακίνητα (οι Βορειοευρωπαϊκές επιβαρύνσεις είναι βαρύτερες των ελληνικών) που ετοιμάζει θα εκμηδενίσει τις αξίες των εμπορικών ακινήτων (που υπερφορολογούνται στο Βορρά) και θα διώξει κάθε ενδιαφερόμενο επενδυτή σε ακίνητα.

Ίσως όλα αυτά να ακούγονταν ευχάριστα και πιστευτά σε μια εποχή που υπήρχε η δυνατότητα άκρατου δανεισμού, μεταβιβάζοντας ουσιαστικά τα βάρη στις φορολογικές επιβαρύνσεις των επόμενων γενεών, και το «όπλο» της τύπωσης πληθωριστικού χρήματος χρησιμοποιώντας την ψευδαίσθηση του υποτιμημένου χρήματος, αλλά σήμερα δεν αποτελούν παρά μια κακοπαιγμένη φάρσα που θα καταλήξει μια απροσδιόριστου μεγέθους τραγωδία.

Υ.Γ. Παρά το γεγονός ότι η ΝΕΡΙΤ είχε ως επαρκή δικαιολογία την ισότιμη προβολή όλων των πολιτικών αρχηγών (μια εκδήλωση για τον καθένα) ήταν μάλλον περιττή η μη αναμετάδοση της ομιλίας Τσίπρα στη ΔΕΘ. Πέρα από το γεγονός ότι οι αντιφάσεις και οι υπερβολές καλό είναι να ακούγονται για να αποδομούνται άμεσα (αυτό όφειλε επικοινωνιακά να κάνει η κυβέρνηση και η ΝΔ να έχει ενισχύσει την παρουσία της στα social media και τα ΜΜΕ με στιβαρά αντεπιχειρήματα), δίνεται και η αίσθηση, ακόμα κι αν δεν ισχύει ενός φόβου απέναντι σε φληναφήματα που θα έπρεπε να επιθυμούμε να ακούγονται δυνατά, όσο δυνατός είναι κι ο πάταγος με τον οποίο προσκρούουν στη λογική!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Απορρίπτει κάθε συζήτηση για το ενδεχόμενο ενός τρίτου μνημονίου ο πρωθυπουργός σε συνέντευξή του, δηλώνοντας ότι η χώρα δεν θέλει νέα δανεικά και ότι η τρόικα θα φύγει με το τέλος του τρέχοντος προγράμματος.

Όλα αυτά χάρη στην επικείμενη, νέα, αναδιάρθρωση του χρέους, την ήδη καλή πορεία του σχεδίου εξόδου στις αγορές και την δημοσιονομική εξυγίανση, λόγω της οποίας θα αρχίσουν από φέτος οι φοροελαφρύνσεις και θα αυξηθούν οι δόσεις στις ρυθμίσεις για τα χρέη.

Ο κ. Σαμαράς δηλώνει χαρακτηριστικά: «Η Ελλάδα δεν χρειάζεται νέα δανεικά! Και δεν θα μπορούσε να υπογράψει "νέο μνημόνιο" για χρήματα που δεν χρειάζεται. Με την λήξη του προγράμματος η τρόικα θα φύγει. Όπως έγινε στην Ιρλανδία και την Πορτογαλία. Εκείνο που μας ενδιαφέρει είναι να τελειώσει το πρόγραμμα και να γίνουμε ξανά "φυσιολογική" χώρα».

O πρωθυπουργός επιτέθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι πολιτικές που εξαγγέλλει οδηγούν αυτομάτως σε νέο μνημόνιο με πιο δυσβάσταχτους όρους, τονίζοντας ότι: «Ο κ. Τσίπρας επιστρέφει στο "λεφτά υπάρχουν" που μας έφερε σε αυτή την κατάσταση. Είναι λαϊκίστικες υποσχέσεις που οδηγούν μαθηματικά πίσω σε νέο μνημόνιο! Εμείς βγαίνουμε από το μνημόνιο οριστικά και δεν θα ξαναχρειαστούμε δανεικά. Αυτή είναι η βασική διαφορά μας με τον ΣΥΡΙΖΑ…». (Διαβάστε περισσότερα...)

ΠΗΓΗ: ΗΜΕΡΗΣΙΑ
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=113346440

Μετάφραση

Πληροφορίες

Σύνδεσμοι

Αρχείο

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Ιστολόγια