.png "English"){kind=small}
Κατάρρευση της εσωτερικής ζήτησης, μείωση των εσόδων των Ασφαλιστικών Ταμείων, μείωση του κύκλου εργασιών στο μεγαλύτερο μέρος -κυρίως, των μη εξαγωγικών επιχειρήσεων- καθώς και αύξηση της ύφεσης και η εκτίναξη της ανεργίας, βλέπει η ΝΔ, σε περίπτωση που αντί της άμεσης υιοθέτησης των προτάσεων του κόμματος για Ανάκαμψη και Ανάπτυξη, ακολουθήσουν και νέες περικοπές στους μισθούς.
Στο υπουργείο Οικονομικών βέβαια έχουν χάσει το μέτρο προ πολλού, ή μάλλον πιστεύουν πλέον, το λανθασμένο, ότι... παν μέτρον άριστον! Δυστυχώς όλα στο πόδι καμωμένα, πρόχειρες λύσεις για να φύγει από πάνω μας το πρόβλημα. Να πετάξουμε την μπάλα στην εξέδρα. Ενα χαρακτηριστικό και επίκαιρο παράδειγμα είναι με το φορολογικό πιστοποιητικό που οφείλουν στο εξής να έχουν όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις και το οποίο εκδίδεται από ιδιωτικές εταιρείες ορκωτών λογιστών.
Όταν κάθε χρόνο ανακοινώνονταν η σχετική παγκόσμια λίστα αξιολόγησης της ανταγωνιστικότητας, δεν έλειπαν τα κροκοδείλια δάκρυα για τη συνεχή κατρακύλα της χώρας μας. Οι λόγοι της διαρκούς πτώσης, που το αρχικό της σημείο συμπίπτει με την είσοδο μας στο ευρώ, αναφέρονται διεξοδικά στις σχετικές εκθέσεις κι αφορούν κυρίως δομικά ζητήματα όπως η διαφθορά, η γραφειοκρατία, η πολυνομία, η φορολογία, οι υποδομές (τεχνολογία, ενέργεια) κλπ. Κατορθώσαμε όμως, το τελευταίο διάστημα, η συζήτηση σχετικά με την Ελληνική οικονομία να επικεντρωθεί στο ύψος των μισθών, λες κι αν θεωρητικά τους… μηδενίζαμε η Ελλάδα θα μετατρέπονταν αυτόματα σε επενδυτικό παράδεισο!
Του Κώστα ΣτούπαΑφανίζει τους δεινοσαύρους, ανοίγοντας το δρόμο στο επόμενο είδος που θα κυριαρχήσει, σ’ αυτό το σημείο υποτίμησε ο Μαρξ τον καπιταλισμό, της διαρκούς ανανέωσης μέσω της καταστροφής...
Όπως και ένας πόλεμος λοιπόν μια οικονομική κρίση αφήνει πίσω ερείπια και δημιουργεί τις προϋποθέσεις της επανοικοδόμησης.
Του Θανάση ΛυρτσογιάννηΤι κρίμα. Οι πολιτικοί φροντίζουν διαρκώς να επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως παρά την κρίση δεν άλλαξαν, δεν διδάχθηκαν τίποτα. Οι αθεόφοβοι παρά τις δηλώσεις για θυσίες, για συμμετοχή όλων και άλλα ηχηρά, αύξησαν τη χρηματοδότηση προς τα κόμματα το 2011. Λίγη ώρα αργότερα, που η είδηση γινόταν γνωστή, μείωναν το δώρο σε συνταξιούχους με συντάξεις κάτω των 400 ευρώ.
Όσοι παρακολούθησαν τη συνέντευξη που παραχώρησε ο Όλι Ρεν στο BBC, δυσκολεύτηκαν να εστιάσουν την προσοχή τους στο πραγματικά σημαίνον μήνυμα της «ανάκρισης».
Οι επιθετικές ερωτήσεις της δημοσιογράφου… Η προσπάθεια ενός Φινλανδού τεχνοκράτη, που προφανώς δεν είναι γεννημένος πολιτικός, να ξεγλιστρήσει… Η επιμονή των ΜΜΕ να πληροφορηθούν από αρμόδια χείλη, πόσο πιθανή είναι η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη…
H κλοπή στην Εθνική Πινακοθήκη και η ελληνική κρίση εμφανίζουν πολλές ομοιότητες. Αν βάλουμε στη θέση της Πινακοθήκης τη χώρα, η απώλεια των τριών έργων ήταν θέμα χρόνου. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή:
Ο συναγερμός: Ηχούσε επί ώρες, ο φύλακας έριχνε μια ματιά, δεν διαπίστωνε κάτι ανησυχητικό, απενεργοποιούσε το σύστημα, επέστρεφε στη θέση του. Τη μέθοδο του φύλακα ακολουθούσαν πιστά και οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες. Ως τη στιγμή που η χρεοκοπία εισέβαλε ανενόχλητη από μπαλκονόπορτα ήδη παραβιασμένη.
Του Πάνου ΑμυράΟΙ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΡΡΟΕΣ από την πλευρά του ΔΝΤ, σύμφωνα με τις οποίες η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να εξυγιάνει τα οικονομικά της εάν δεν λάβει πρόσθετα μέτρα ή εάν δεν προχωρήσει σε μεγαλύτερο «κούρεμα», είναι ένα ακόμη επεισόδιο στο θέατρο παραλόγου που βιώνουμε τους τελευταίους 18 μήνες. Το έργο το βλέπουμε σχεδόν κάθε τρεις μήνες, πάντα λίγο πριν από την άφιξη των επιθεωρητών του Μνημονίου.
Του Lawrence SummersΠριν από πέντε χρόνια, θα ήταν σχεδόν αδιανόητο οι Financial Times να έχουν σειρά άρθρα γα την «Κρίση του καπιταλισμού». Το γεγονός ότι κάτι τέτοιο πλέον συμβαίνει αντανακλά τόσο τη δυσμενή κοινή γνώμη όσο και τα ανησυχητικά μηνύματα σε μεγάλο μέρος του βιομηχανοποιημένου κόσμου.
Οι Αμερικανοί είναι παραδοσιακά οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές του καπιταλισμού. Παρ' όλα αυτά, σε πρόσφατη δημοσκόπηση, θετική γνώμη για τον καπιταλισμό φαίνεται πως έχει το 50% του πληθυσμού των ΗΠΑ, σε αντίθεση με το 40% που δεν έχει. Η απογοήτευση είναι ιδιαίτερα εμφανής στη νεολαία, σε ανθρώπους ηλικίας 18-29 ετών, σε Αφροαμερικανούς και σε ισπανόφωνους, των οποίων τα εισοδήματα είναι κατώτερα των 30.000 δολαρίων, και σε ανθρώπους που δηλώνουν Δημοκρατικοί.
” Των δ’ απάντων ισθ’ ότι πτωχός αδικηθείς εστί δυσκολότατον» ” *
Τώρα που τελείωσαν οι γιορτές και βγάλαμε όλοι τα “καλά” μας η νέα κοινωνική καθημερινότητα πλέον μοιάζει ρακένδυτη.Χιλιάδες οικογένειες περνούν το κατώφλι της φτώχειας και της ανέχειας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας.
Του Παύλου ΤσίμαΜικρή, χριστουγεννιάτικη δημοσιογραφική ιστορία: έπειτα από μήνες έρευνας κι έναν σκληρό δικαστικό αγώνα, ένας δημοσιογραφικός οργανισμός υποχρέωσε την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ, την πανίσχυρη FED, να ανοίξει τα αρχεία της και να δώσει στο φως τα πιο πολύτιμα μυστικά της. Ενας αμερικανός δικαστής δικαίωσε, εν τέλει, τον δημοσιογραφικό οργανισμό Bloomberg και η τράπεζα υποχρεώθηκε να δώσει όλα τα στοιχεία για τα ποσά με τα οποία προικοδοτήθηκαν οι αμερικανικές τράπεζες τα χρόνια 2008-2009, προκειμένου να αποφύγουν τη χρεοκοπία. Και στις 23 του περασμένου Δεκεμβρίου, το Bloomberg έδωσε στη δημοσιότητα μια αναλυτική κατάσταση με τις καθημερινές εκταμιεύσεις δημοσίου χρήματος προς καθεμία από τις 407 τράπεζες που προσέφυγαν στον μηχανισμό έκτακτης βοήθειας.
Αυτές οι Αμερικανικές εκλογές θα είναι όντως από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχουμε παρακολουθήσει. Από τη μια ένας Πρόεδρος που έφερνε έναν αέρα ανανέωσης και βρέθηκε αντιμέτωπος με μια γενικευμένη κρίση στην αντιμετώπιση της οποίας δεν αποδείχτηκε απολύτως ικανός κι από την άλλη ένα ρεπουμπλικανικό μωσαϊκό σχολών σκέψης που εκτείνεται από το θρησκόληπτο συντηρητισμό έως τον απομονωτισμό. Ορισμένοι, ακόμα και στην Ελλάδα, αντιμετωπίζουν αυτή την εκλογική μάχη σχεδόν με ποδοσφαιρικού ύφους οπαδικούς όρους! Συντάσσονται με τη μια ή την άλλη υποψηφιότητα ανάλογα με γενικές ιδεολογικές ταυτίσεις και πρόσκαιρες επικοινωνιακές προτιμήσεις.
Η διολίσθηση του πρωθυπουργού κ. Λουκά Παπαδήμου στις κλισέ εκφράσεις των πολιτικών («“κόκκινη γραμμή” είναι μόνο η σωτηρία χώρας») προκαλεί απογοήτευση και κυρίως ανησυχία. Απογοήτευση γιατί παρόμοιες υποσχέσεις άκουσαν οι πολίτες πολλές φορές από πρωθυπουργούς και υπουργούς, με τα γνωστά αποτελέσματα. Ανησυχία γιατί ένας πρωθυπουργός που πάει σε διαπραγμάτευση χωρίς «κόκκινες γραμμές» είναι καταδικασμένος σε συντριβή - και δυστυχώς μαζί του ολόκληρη η ελληνική κοινωνία. Ακόμη κι αν δεν υπήρχαν «κόκκινες γραμμές», ο υπεύθυνος ηγέτης θα έπρεπε να τις εφεύρει για λόγους τακτικής στο τραπέζι των συνομιλιών.
- Τους τα ‘χουμε πει όλα για την οικονομία, πρόεδρε: Το PSI αυτό, η δανειακή σύμβαση εκείνο, δόσεις, επιτόκια… Πρόεδρε, ο κόσμος στην περιφέρεια «μπάφιασε». Καταλαβαίνει ότι από την οικονομία εξαρτάται η ίδια η ύπαρξη της χώρας. Αλλά θέλει να ξέρει και τι θα κάνουμε όταν γίνουμε κυβέρνηση για να έχουν τα παιδιά του σχολικά βιβλία. Αν θα έχουν δωρεάν Πανεπιστήμιο οι «μη έχοντες». Αν θα πληρώνουν από την τσέπη τους ή θα μπορούν ακόμα να βασίζονται στα Ταμεία όταν είναι άρρωστοι.
