Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Τι κρίμα. Οι πολιτικοί φροντίζουν διαρκώς να επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως παρά την κρίση δεν άλλαξαν, δεν διδάχθηκαν τίποτα. Οι αθεόφοβοι παρά τις δηλώσεις για θυσίες, για συμμετοχή όλων και άλλα ηχηρά, αύξησαν τη χρηματοδότηση προς τα κόμματα το 2011. Λίγη ώρα αργότερα, που η είδηση γινόταν γνωστή, μείωναν το δώρο σε συνταξιούχους με συντάξεις κάτω των 400 ευρώ.

Δηλαδή αν κάποιος παίρνει προνοιακή σύνταξη 300 ευρώ δεν θα παίρνει πλέον δώρο 400 ευρώ, αλλά μικρότερο. Αν αυτό δεν είναι αθλιότητα και αναλγησία, τότε οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Ελεος πια. Αλλά δεν αποκλείεται να έχουν και δίκιο. Η χώρα μπορεί να σωθεί αν στους ασθενείς, ασθενέστατους ώμους των συνταξιούχων προσθέσουμε κι άλλα βάρη, ώστε ελεύθερα να μπορούν να αλωνίζουν φοροφυγάδες, εισφοροφυγάδες και άλλοι εθνικοί ευεργέτες νέου τύπου. Αλλά και οι δικαστές ας αναλογιστούν τι υπηρεσίες προσφέρουν στη χώρα όταν εξαντλούν κάθε επιείκεια και όταν καταλογίζουν ποινές-χάδια στους προαναφερόμενους ευεργέτες.

Στη χώρα της λαμογιάς, στο βασίλειο της διαφθοράς έχει χαθεί πλέον η... τσίπα. Ισως αυτή είναι η μεγαλύτερη απειλή και όχι η οικονομία αυτή καθαυτή. Οταν το πολιτικό σύστημα έχει αποκαθηλώσει κάθε αξία, όταν ο ατομισμός, η μετατροπή του πολίτη σε καταναλωτή είναι κυρίαρχα στοιχεία και όταν η ηγεσία όχι μόνο δεν μπορεί να εμπνεύσει, αλλά αντιθέτως προκαλεί αποστροφή στους πολίτες, τότε δεν υπάρχει μέλλον αν δεν υπάρξουν ανατροπές στο αξιακό σύστημα. Τα υπόλοιπα δεν αποτελούν παρά παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να ξεψυχήσει.

ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ
http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22793&subid=2&pubid=63602371