Όσο αδιάλλακτη και να εµφανίζεται η κ. Μέρκελ στα ζητήµατα της οικονοµικής πολιτικής και του ρόλου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, δεν µπορεί παρά να λάβει υπόψη της τις παρεµβάσεις του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Μόντι.


Αλλαγή πολιτικής

Ο κ. Μόντι υπογράµµισε την ανάγκη αλλαγής της ευρωπαϊκής πολιτικής στην κατεύθυνση της δραστηριοποίησης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της δηµιουργίας νέων αναπτυξιακών δυνατοτήτων για τις υπερχρεωµένες χώρες της Ευρωζώνης. Πρόβαλε την αποφασιστικότητα της Ιταλίας σε ό,τι αφορά τη λήψη των αναγκαίων µέτρων και την προώθηση διαρθρωτικών αλλαγών, κάλεσε όμως τους Ευρωπαίους εταίρους και πιστωτές να εκδηλώσουν έµπρακτα την αλληλεγγύη τους, προχωρώντας σε διορθωτικές κινήσεις στον οικονοµικό τοµέα. Προειδοποίησε ότι σε διαφορετική περίπτωση η κυβέρνησή του θα οδηγηθεί σε αποτυχία και θα ανοίξει ο δρόμος για την πολιτική κυριαρχία αντι -Ευρωπαίων λαϊκιστών στην Ιταλία.

Είναι τέτοια η πολιτική και η οικονοµική σηµασία της Ιταλίας για την Ευρωπαϊκή Ένωση και ειδικά για την Ευρωζώνη, ώστε η κ. Μέρκελ είναι υποχρεωµένη να ανταποκριθεί, µόλις το επιτρέψουν οι συνθήκες, στην επιχειρηµατολογία του κ. Μόντι. Η Ιταλία πρωταγωνίστησε µαζί µε τη Γαλλία και τη Γερµανία στη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Είναι αδιανόητο να αποµονωθεί πολιτικά η Ιταλία, λόγω του γερµανικού ηγεµονισµού και του σχετικού δογµατισµού. Η αµφιλεγόµενη προσωπικότητα του κ. Μπερλουσκόνι πρόσφερε µια εύκολη δικαιολογία στην κ. Μέρκελ για να παρακάµψει το ιταλικό ζήτηµα, η αρνητική δυναµική όµως που έχει αναπτυχθεί επιβάλλει στο Βερολίνο µια διαφορετική προσέγγιση.

Κίνδυνος αδιεξόδου

Το επιτόκιο στα δεκαετή ομόλογα του ιταλικού ∆ηµοσίου εξακολουθεί να κινείται γύρω από το απαγορευτικό 7%. Το δηµόσιο χρέος της Ιταλίας είναι της τάξης των 1.900 δισ εκατοµµυρίων ευρώ και η αναχρηµατοδότησή του επιβάλλει την εξεύρεση 130 δισεκατοµµυρίων στη διάρκεια του πρώτου τριµήνου του 2012. Εάν δεν γίνει πιο παρεµβατική η πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εάν δεν βελτιωθεί το ευρωπαϊκό οικονοµικό περιβάλλον, το «πείραµα» Μόντι θα οδηγηθεί σε αποτυχία.

Στην περίπτωση αυτή θα δηµιουργηθεί ένα ντόμινο κατάρρευσης, με πρώτες τις γαλλικές τράπεζες -που έχουν ισχυρή παρουσία στην Ιταλία να πληρώνουν το λογαριασµό της ιταλικής αποσταθεροποίησης. Στην Ιταλία αναλογεί το 16% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τη χώρα µας είναι µόλις 2%.

Αυτό σηµαίνει ότι η γειτονική χώρα είναι πολύ µεγάλο οικονοµικό µέγεθος για τα δεδοµένα της Ευρωζώνης και πως ενδεχόµενη κατάρρευσή της θα συµπαρέσυρε και τις πιο ισχυρές οικονοµίες.

Οικονοµική «ανάσα»

Η πίεση που ασκεί ο κ. Μόντι στην κατεύθυνση του Βερολίνου και των Βρυξελλών θα φέρει αποτελέσµατα.

Θα δηµιουργηθούν έτσι οι προϋποθέσεις για µια οικονοµική, αναπτυξιακή «ανάσα» για την υπερχρεωµένη Ελλάδα και άλλες χώρες της Ευρωζώνης που βρίσκονται σε µνηµονιακό ή προµνηµονιακό καθεστώς. Η λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα αλλάξει και το ευρωπαϊκό οικονοµικό περιβάλλον θα βελτιωθεί, γιατί σε διαφορετική περίπτωση η Ευρωζώνη δεν θα µπορέσει να υπερβεί τις συνέπειες µιας ιταλικής ή ισπανικής αποτυχίας. Επιδίωξή µας πρέπει να είναι η παραµονή µας στην Ευρωζώνη, ακόµη και σε συνθήκες κλιµάκωσης της οικονοµικής και κοινωνικής κρίσης, µέχρις ότου καλυτερέψει το ευρωπαϊκό οικονομικό πλασίο στο οποίο λειτουργούµε.

Όλα δείχνουν ότι εάν περάσουµε τη δοκιµασία του 2012 χωρίς να οδηγηθούμε στην έξοδο της Ευρωζώνης, η κατάσταση θα βελτιωθεί στη συνέχεια. Θα πρέπει, βέβαια, να κάνουµε τις αναγκαίες κινήσεις για να βάλουµε επιτέλους τάξη στα δηµόσια οικονοµικά και να ενισχύσουµε την εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα του ιδιωτικού τοµέα της οικονοµίας µας. Το πολιτικό «κατενάτσιο» στο οποίο επιδίδονται οι κοµµατικοί και συνδικαλιστικοί µηχανισµοί του ΠΑΣΟΚ και της Ν∆ οδηγεί στην επιδείνωση της κατάστασης και περιορίζει τις πιθανότητες αξιοποίησης της ιταλικής ευκαιρίας για την ελληνική οικονοµία που διαφαίνονται στον ορίζοντα.

ΠΗΓΗ: CITYPRESS
http://www.citypress.gr/index.html?action=article&article=93554