.png "English"){kind=small}
Κάποιοι ανέμεναν γενναίες αποφάσεις και ρηξικέλευθες προτάσεις από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού. Να παραδεχτεί δηλαδή τους περιορισμούς του ακολουθούντος προγράμματος αλλά και να υπερβεί τις διαχρονικές κομματικές αγκυλώσεις αναφερόμενος με λεπτομέρειες στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία και τους λόγους (ενδογενείς και μη, του πολιτικοοικονομικού μας συστήματος) που δεν επιτρέπουν την προώθηση τους. Αντ’ αυτού προτίμησε για μια ακόμα φορά να επιχειρήσει έναν αισιόδοξο απολογισμό των πεπραγμένων του και να επιδοθεί σε ένα γενικόλογο ευχολόγιο για τις μελλοντικές πρωτοβουλίες. Μόνο που η αποτελεσματικότητα των πολιτικών κινήσεων κρίνεται από τις επιπτώσεις τους στην κοινωνία, το όφελος για την εσωτερική αγορά και την εικόνα που αποκομίζουν οι διεθνείς «παρατηρητές» μας (η πρωτοφανής νέα εκτίναξη των spreads δίνει γλαφυρά την απάντηση!).
Η παλλαϊκή διάθεση για τιμωρία των επίορκων πολιτικών, έρχεται αντιμέτωπη με την οικτρή πραγματικότητα. Ασαφείς εξελίξεις σε σημαντικές υποθέσεις, περιορισμένης έκτασης ή και επιλεκτικές διώξεις, δικαστικές αποφάσεις με προφανή (;) πολιτική χροιά. Στην υπόθεση Ψωμιάδη, που τις τελευταίες ημέρες αποτέλεσε κεντρικό πολιτικό ζήτημα, ήρθε να προστεθεί κι η απόφαση (καταδικαστική με αναστολή) για την μη κατάθεση πόθεν έσχες από τον κ.Μαντέλη. Μπορούν όμως οι δυο υποθέσεις να ενταχθούν στο ίδιο πλαίσιο και αρκούν οι διευθετήσεις τέτοιων ζητημάτων για να εκτονώσουν την κοινωνική επιταγή για βαθιά κάθαρση στο πολιτικό σύστημα. 
Στην αγωνιώδη προσπάθεια να πείσουν και τους εαυτούς τους ότι το αρχικό σχέδιο του μνημονίου για εσωτερική υποτίμηση υλοποιείται, αλλά ταυτόχρονα να δοθεί και η εντύπωση μιας ανάτασης του επενδυτικού κλίματος, οι αρμόδιοι (ή μάλλον κάποιοι από τους αρμόδιους!!) για την ανάπτυξη υπουργοί κ.κ. Χρυσοχοϊδης και Παμπούκης καταφεύγουν σε δηλώσεις που πέραν του ότι στρεβλώνουν τα δεδομένα, στηρίζονται πρωτίστως σε προσωπικές εικασίες και προσδοκίες. Η αναφορά σε μείωση τιμών, με τον πληθωρισμό σταθερά στο 4,5% και η καθυστερημένη αναπαραγωγή της Κινεζικής βοήθειας που αγγίζει πλέον τα όρια του αστικού μύθου, μάλλον απογοητεύουν τους πολίτες, ως χαρακτηριστικό δείγμα παλαιοκομματικής νοοτροπίας που επιζητεί την ωραιοποίηση της πραγματικότητας ανεξαρτήτως κόστους για την κοινωνία.
Οι συζητήσεις για τα πιθανά σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους των χωρών της περιφέρειας (Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία) μετά το 2013 και την ενεργοποίηση του μόνιμου μηχανισμού στήριξης από την Ε.Ε., καλά κρατούν. Έχουν ήδη υπολογισθεί και τα ακριβή ποσά που θα απαιτηθούν για ένα σημαντικό «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων τους, αλλά και του συνολικού κρατικού, ιδιωτικού και τραπεζικού χρέους, μιλώντας μάλιστα κάποιοι για διαχειρίσιμες απώλειες των «ισχυρών» (Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία). Το ζήτημα βέβαια πέρα από την τελική εξέλιξη, σε αυτό το επίπεδο, είναι ποια προοπτική δημιουργείται για την Ε.Ε. και την Ελλάδα και ποιες κινήσεις είναι αναγκαίες για την μακρόπνοη «επιβίωση» αμφοτέρων!
