You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ , ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ , ΝΔ , ΣΑΜΑΡΑΣ , ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ - Τα παραταξιακά… «χαλάκια»…

Η παρακαταθήκη, οι αξίες και οι προτεραιότητες της κεντροδεξιάς παράταξης ήταν πάντοτε συγκεκριμένες και απολύτως διακριτές από οποιαδήποτε άλλη πολιτική ιδεολογία. Όσο κι αν στη διαδρομή νοθεύτηκε, λεηλατήθηκε, εξοβελίστηκε, ο πυρήνας των ιδανικών που αντιπροσωπεύει παραμένει αναλλοίωτος. Μόνο που ακόμα και σήμερα αυτός ο διακριτός πυρήνας ιδεών συχνά μετατρέπεται σε ευρύχωρο παραταξιακό «χαλάκι» που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν για να φιλοξενήσει από κάτω του και κυρίως να δικαιολογήσει κάθε αιρετική, υπερβολική, ανεδαφική άποψη ακόμα και την αποσκίρτηση από τον χώρο.

«Χαλάκι» για τον λαϊκισμό, η δεδομένη λαϊκότητα μιας μεγάλης παράταξης. Οι μεμονωμένες αριστοκρατικές προσωπικότητες και οι αυλές τους δεν συνιστούν οργανωμένη ιδεολογική αντίστιξη για να χρειάζεται προσδιοριστικός διαχωρισμός. Η ατόφια λαϊκότητα ενός πολιτικού χώρου προκύπτει από την οργάνωση του, τις διαδικασίες ανάδειξης στελεχών, την επαφή του με τις κοινωνικές διεργασίες κι όχι από τον αυτοπροσδιορισμό που ενίοτε χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για έναν ξεπερασμένο παλαιοκομματικό λαϊκισμό με αρκετές δόσεις φιλαρέσκειας.

«Χαλάκι» ο φιλελευθερισμός, για κάθε προσωπική οικονομική ερμηνεία. Από το μονοδιάστατο μονεταρισμό έως τον κεκαλυμμένο κρατισμό. Από το κράτος θεματοφύλακα του ανταγωνισμού και παραστάτη της δημιουργικότητας έως το κράτος επιχειρηματία και την προστασία συντεχνιακών συμφερόντων που παραχωρήθηκαν πριν δεκαετίες σε προνομιακές εκλογικές πελατείες.

«Χαλάκι» για την εθνικιστική έξαρση, η δεδομένη πατριωτική στάση. Η παράταξη που εμπέδωσε την μεταπολιτευτική δημοκρατία δεν έχει ανάγκη από ψεκασμένες συνωμοσιολογικές προκαταλήψεις. Ο χώρος που έδωσε μάχες για την πατρίδα δεν χρειάζεται «σκοτεινές» προτροπές και διδαχές. Αυτοί που πρωτοστάτησαν στον Ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας δεν κρύβονται πίσω από φοβικές, απομονωτικές προσεγγίσεις.

Όσοι προσεγγίζουν την εκτίναξη των άκρων με στατικούς μικροπολιτικούς όρους μιας άλλης εποχής μάλλον δεν διδάχθηκαν τίποτα από κομβικές πολιτικές συγκυρίες του πρόσφατου παρελθόντος. Όταν οι «Αγανακτισμένοι» αποτελούσαν μια κοινωνικά ατόφια αλλά ιδεολογικά ανερμάτιστη δράση, που ευτελίστηκε από το μηδενισμό και τα αδιέξοδα που αναπαρήγαγε, κάποιοι βιάστηκαν να μιλήσουν για τέλος των ιδεολογικών ορίων, με αντιφατικές όμως επιλογές οικονομικής στόχευσης, κρατικής διαχείρισης και θεσμικής αναγέννησης.

Όπως τότε η κεντροδεξιά βρέθηκε εκλογικά χαμένη από την εγγενή αδυναμία της να ανταποκριθεί πλήρως στον λαϊκίστικο μαξιμαλισμό του αριστερού ή του πατριδοκάπηλου ισοπεδωτισμού (ειδικά ο πρώτος κατέχει επί δεκαετίες την «τεχνογνωσία» και την αρτιότητα στη ρητορική διαχείριση του θέματος!) έτσι και τώρα κινδυνεύει να βγει διπλά τραυματισμένη αν πιστέψει ότι η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μπορεί να γίνει αποκλειστικά με ποινικούς όρους ή με την προσέγγιση του σκληρού πυρήνα της.

Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ένα ποσοστό τουλάχιστον 3-4% διακατέχεται ακόμα από ισχυρά απολυταρχικά αισθήματα και ότι παρόλο που επί πολλά χρόνια απορροφήθηκαν από ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, κυρίως στα πλαίσια της ένταξης σε κραταιές κοινωνικοπολιτικές ομάδες και της προσωπικής τακτοποίησης, ήρθε η κρίση με την κατάρρευση των μεταπολιτευτικών μύθων, την οικονομική πίεση και την περιορισμένη πλέον δυναμική του ρουσφετιού να τους απελευθερώσει πλήρως και αμετάκλητα τουλάχιστον για το άμεσο επόμενο διάστημα.

Το υπόλοιπο μέρος όσων ψηφίζουν πλέον Χρυσή Αυγή είναι κυρίως άτομα τόσο απελπισμένα από τις συνέπειες της κρίσης που ακόμα κι αν δηλώνουν άγνοια για τις προτάσεις της ή επίγνωση για την ακρότητα των δράσεων της, μοιάζουν έτοιμοι να παραβλέψουν τα πάντα μπρος στην επίτευξη της μπαχαλοποίησης της πολιτικής ζωής ως μέσου εκτόνωσης και τιμωρίας όσων θεωρούν υπεύθυνους για τη βίαιη αλλαγή της καθημερινότητας τους. Κι αυτοί δεν προσεγγίζονται παρά μόνο με υπομονή και πολιτικές ανάκτησης της οικονομικής και θεσμικής εμπιστοσύνης.

Ο Σαμαράς κινείται εμφανώς πάνω σε αυτό το σκεπτικό. Οι ποινικές διώξεις αποτελούν μια αυτόνομη διαδικασία που θα καταλήξει στα δικά της συμπεράσματα δε καθορίζει όμως την πολιτική διαχείριση της ακραίας ριζοσπαστικοποίησης μέρους της κοινωνίας. Γι' αυτό και προτεραιότητα στην ατζέντα του πρωθυπουργού παραμένουν η δημοσιονομική υγεία και η οικονομική αυτονομία που αυτή φέρνει, ο παραγωγικός ανασχεδιασμός και η δημιουργία συνθηκών υγιούς ανταγωνισμού με την ταυτόχρονη θεσμική και κομματική ανασυγκρότηση στα πλαίσια ενός ριζικού επαναπροσδιορισμού του πολιτικού συστήματος.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ , ΚΕΝΤΡΟΔΕΞΙΑ , ΝΔ , ΣΑΜΑΡΑΣ , ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ