Του Αθανάσιου Έλλις

Η ζωή έχει γυρίσματα; Η Ιστορία επαναλαμβάνεται –στη συγκεκριμένη περίπτωση αντίστροφα– σαν φάρσα; Οπως και αν έχει το πράγμα, δύο δεκαετίες μετά τη δύσκολη συμβίωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη με τον νεαρό Αντώνη Σαμαρά, αναβιώνει ένα παρόμοιο σκηνικό, με διαφορετικά χαρακτηριστικά και, φυσικά, σε αντίστροφους ρόλους. Ως πρωθυπουργός πλέον ο κ. Σαμαράς επέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για ένα σημαντικό υπουργείο, το οποίο καθίσταται ιδιαίτερα κρίσιμο στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, και εκ των πραγμάτων επενδύει σε αυτόν.

Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από τη δυνατότητά της να μεταρρυθμίσει το Δημόσιο και να καταστήσει, επιτέλους, την αξιοκρατία βασικό πυλώνα λειτουργίας ενός διαφορετικού, μικρότερου και πιο αποτελεσματικού κράτους. Υπό αυτό το πρίσμα, η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ένα στοίχημα όχι μόνο για τον ίδιο, αλλά και για ολόκληρη τη νέα προσπάθεια που ξεκινάει, όπως φυσικά και για τον κ. Σαμαρά.

Ο νέος υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι γνωστός για τις φιλελεύθερες απόψεις του, τις οποίες προβάλλει με συνέπεια εδώ και χρόνια. Εχει επανειλημμένως ταχθεί υπέρ ριζοσπαστικών αλλαγών και έχει δείξει ότι σε επίπεδο θεωρίας βρίσκεται μπροστά από τη συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων του, όλων των κομμάτων. Τώρα καλείται να επιβεβαιώσει στην πράξη όλα όσα πρεσβεύει. Απειρος σε κυβερνητικό έργο, θα αντλήσει χρήσιμες συμβουλές από τον πολύπειρο πατέρα του, ο οποίος θα τον στηρίξει ποικιλοτρόπως, ενώ, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, θα βρει ειλικρινή βοήθεια από την εργατική και ευπρεπή υφυπουργό του.

Όμως, για να πετύχει στο δύσκολο έργο που αναλαμβάνει, χρειάζεται να βρει την αναγκαία ανταπόκριση από τους συναδέλφους του σε μερικά κρίσιμα υπουργεία. Η ατυχής εμπειρία του πρόσφατου παρελθόντος, όπου ακόμη και στις διστακτικές προσπάθειες που κατέβαλε ο κ. Μανιτάκης εισέπραττε αδιαφορία και άρνηση από άλλους υπουργούς, δεν μπορεί να συνεχιστεί.
Δύο κρίσιμοι τομείς είναι αυτοί της Υγείας και της Παιδείας. Ιδιαίτερα ο πρώτος θα βρεθεί το επόμενο διάστημα στην πρώτη γραμμή.

Ο Άδωνις Γεωργιάδης εξέπληξε με την αποτελεσματικότητά του ως υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που διαχειρίσθηκε ένα σημαντικό τομέα για την ελληνική οικονομία, έδινε λύσεις. Μπορεί η συμπεριφορά του να είναι ενίοτε εριστική και το υπερσυντηριτικό στίγμα της πολιτικής του διαδρομής να ενοχλεί κάποιους, αλλά αυτό που έχει σημασία είναι η ικανότητα στην αντιμετώπιση των δυσκολιών που έχει μπροστά της η χώρα, που παρεμπιπτόντως, πρέπει να φανεί στο υπουργείο και τα νοσοκομεία, όχι στην τηλεόραση. Επίσης, στον τομέα της Παιδείας, ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος γνωρίζει καλά τα προβλήματα και έλεγε τα σωστά όταν δεν ασκούσε εξουσία. Εχει ικανότητες, αλλά χρειάζεται να επιδείξει μεγαλύτερη τόλμη. Να είναι λιγότερο πολιτικός και περισσότερο μάνατζερ.

Σε κάθε περίπτωση, αποτελεί θετικό στοιχείο το γεγονός ότι στη νέα κυβέρνηση ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης βρίσκεται στο ίδιο μήκος κύματος με τους σοβαρούς υπουργούς του οικονομικού επιτελείου, η διατήρηση των οποίων έγινε δεκτή με ικανοποίηση από την τρόικα. Σε αυτό το περιβάλλον, η Ε.Ε. και το ΔΝΤ πρέπει να αποδεχθούν το αίτημα του Κυριάκου Μητσοτάκη για μια μικρή χρονική παράταση ώστε να να μπορέσει να εφαρμόσει αυτά που υπόσχεται και πιστεύει.

Οι εταίροι γνωρίζουν ότι οι προθέσεις του νέου υπουργού είναι ειλικρινείς και ότι είναι αποφασισμενος να εργασθεί για τον ορθολογισμό του Δημοσίου. Υπό αυτό το πρίσμα, έχουν κάθε λόγο να εξαντλήσουν τα χρονικά περιθώρια και τους καταστατικούς περιορισμούς ώστε να τον διευκολύνουν να πετύχει τους στόχους που έχουν θέσει.

Με αρκετή δόση κυνισμού κάποιοι ερμηνεύουν τον διορισμό του κ. Μητσοτάκη σε ένα δύσκολο υπουργείο. όπου καλείται να προωθήσει τομές και μεταρρυθμίσεις που θα έχουν πολιτικό κόστος, ως «προσπάθεια του Σαμαρά να τον κάψει». Ομως, στη σημερινή συγκυρία, είναι σαφές ότι ενδεχόμενη επιτυχία του κ. Μητσοτάκη θα είναι και επιτυχία του Σαμαρά. Η ζωή έχει γυρίσματα.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_27/06/2013_506108