Η δικομματική κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ μπορεί να μοιάζει και πιθανώς να είναι πιο «φτωχή» από την τρικομματική κυβέρνηση, αλλά τίποτα δεν αποκλείει πως μπορεί να αποδειχθεί πολύ πιο λειτουργική και κυρίως πιο αποτελεσματική από την κυβέρνηση στην οποία συμμετείχε και η ΔΗΜ.ΑΡ. Ωστόσο η αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση σηματοδοτεί και την έναρξη των διεργασιών που οδηγούν στη νέα αρχιτεκτονική του πολιτικού συστήματος.

Π.χ. ο «ανάδελφος» μέχρι τώρα ΣΥΡΙΖΑ αποκτά εν δυνάμει κυβερνητικό σύμμαχο, απεγκλωβιζόμενος από τη «διαστροφική» και μη βιώσιμη σχέση με τους ΑΝ.ΕΛ. Η υπόθεση της Kεντροαριστεράς απεγκλωβίζεται από το δίπολο ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜ.ΑΡ. και σχεδόν αυτονομείται, αφού μοιάζει εξαιρετικά απίθανο για το ορατό μέλλον να συνυπάρξουν κάτω από την ίδια στέγη ΔΗΜ.ΑΡ. και ΠΑΣΟΚ, που αλληλοαδειάστηκαν δημοσίως. Ενώ η Ν.Δ. -ιδιαίτερα μετά από μια ενδεχόμενη επιτυχημένη κυβερνητική συνύπαρξη με το ΠΑΣΟΚ- μπορεί σχετικά εύκολα να απορροφήσει μέρος του σημερινού κυβερνητικού της εταίρου και να διευρυνθεί μέχρι τις παρυφές της Aριστεράς.

Η αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση είναι πολύ πιθανόν να αποδειχθεί μείζονος σημασίας εξέλιξη, εφόσον βεβαίως η ΔΗΜ.ΑΡ. μπορέσει να επιβιώσει και να βρίσκεται και στην επόμενη Bουλή. Κάτι που δεν είναι και τόσο απλό. Oχι τόσο λόγω των εσωκομματικών αναταράξεων όσο λόγω της σύνθεσης του εκλογικού σώματός της.

Η ΔΗΜ.ΑΡ. ψηφίστηκε από ένα μικρό ποσοστό ψηφοφόρων της πάλαι ποτέ Ανανεωτικής Αριστεράς, αλλά κυρίως ψηφίστηκε από απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της Ν.Δ., οι οποίοι την ψήφισαν για να συμμετάσχει στην κυβέρνηση. Δεν την ψήφισαν για να συναγωνιστεί τον ΣΥΡΙΖΑ σε «αριστερή συνέπεια» ή πολιτική εξαλλοσύνη. Ψήφισαν την αυτοπροβαλλόμενη ως «υπεύθυνη Αριστερά» για να αποτελεί μια από τις συνιστώσες της κυβέρνησης συνεργασίας που θα προέκυπτε σχεδόν με μαθηματική ακρίβεια από τις κάλπες του Ιουνίου του 2012.

Αυτή τη μικρή «λεπτομέρεια» δείχνουν να αγνόησαν ή να υποτίμησαν στην Αγ. Κωνσταντίνου. Η οποία όμως είναι τόσο κρίσιμη και καθοριστική για την ίδια την ύπαρξη της ΔΗΜ.ΑΡ. Η οποία πλέον, δεδομένου ότι δεν έχει να κερδίσει τίποτα από τον αριστερό συναγωνισμό με τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να αποκτήσει ρόλο μόνο ως εν δυνάμει κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντάς του το απαιτούμενο συμπλήρωμα για τη δημιουργία κυβερνητικής πλειοψηφίας, αν κι εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτος στις επόμενες εκλογές. Αυτός είναι και ο μοναδικός ρόλος που απομένει στη ΔΗΜ.ΑΡ., αν στο μεταξύ καταφέρει να αλλάξει εκλογική βάση και να μπει στην επόμενη Βουλή.

Για κάποιους συστημικούς παίχτες-επιχειρηματικά συμφέροντα, που είτε δεν κρύβουν πλέον την προτίμησή τους στον ΣΥΡΙΖΑ είτε θέλουν να υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις σε όλες τις ενδεχόμενες περιπτώσεις, αυτή η αιφνίδια μετάλλαξη της ΔΗΜ.ΑΡ. είναι τεράστιας σημασίας. Ισως γι’ αυτό, στα αίτια της χωρίς σοβαρό λόγο αποχώρησής της από την κυβέρνηση, ίσως όπως ακούγεται υπάρχουν και επιχειρηματικές εμπλοκές…

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=35927&title=%25CE%2597%2520%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25B1%2520%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2587%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25AE%2520%25CF%2584%25CE%25BF%25CF%2585%2520%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D%2520%25CF%2583%25CE%25BA%25CE%25B7%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%258D