.png "English"){kind=small}
Η φετινή ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ ήταν ελάχιστα αφιερωμένη στο παρελθόν, αποτύπωνε ρεαλιστικά το παρόν και ήταν επικεντρωμένη κυρίως στο μέλλον. Ο φόβος που συντηρείται από μια μανιώδη καταστροφολογία, ανίκανη να δει οτιδήποτε θετικό αναζητώντας με αιμοχαρή ικανοποίηση νέες πιθανές πληγές, είναι το τελευταίο που έχει ανάγκη η χώρα τη στιγμή που κλείνει ένας επώδυνος κύκλος δημοσιονομικής προσαρμογής κι ανοίγει το δημιουργικό πεδίο των θετικών μεταρρυθμιστικών συνεπειών και της χάραξης αναπτυξιακού προτύπου για τα επόμενα χρόνια.
Το παρελθόν αφορά την αρχική μνημονιακή εμπλοκή με το ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα, την πιεστική λιτότητα, την έλλειψη αντισταθμιστικού αναπτυξιακού βραχίονα και την εσωτερική αναβλητικότητα στην προώθηση των μεταρρυθμίσεων. Αυτά δεν αφορούν καθόλου τον Σαμαρά που εξαρχής διαχώρισε τη θέση του από αυτό το πλαίσιο και επισήμανε την ανάγκη για κινήσεις ανάκαμψης ακόμα και με μηδενικό κόστος για τον προϋπολογισμό και ταχύτερες διαρθρωτικές αλλαγές.
Το παρόν καταγράφεται ως μια κερδισμένη μάχη του πρωθυπουργού στην ανάκτηση της διεθνούς αξιοπιστίας, ώστε να μετατραπούμε ξανά σε ισότιμο συνομιλητή και να μπορούμε, έχοντας πλέον πετύχει τους τυπικούς δημοσιονομικούς στόχους, να πετάξουμε το μπαλάκι των εξελίξεων στους δανειστές μας.
Θα πρέπει λοιπόν να αποφασίσουν αν θα καλύπτουν διαρκώς τα όποια χρηματοδοτικά κενά για την αποπληρωμή ομολόγων (με τη δυσκολία να πείθουν συνεχώς τα εγχώρια ακροατήρια τους) ή να προβούν σε γενναίες ρυθμίσεις που θα περιορίζουν σημαντικά το ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους και θα απελευθερώνουν κεφάλαια του πρωτογενούς πλεονάσματος για αναπτυξιακή και στοχευμένη κοινωνική πολιτική.
Σε αυτή την καμπή του χρόνου όμως, το βλέμμα δεν μπορεί παρά να βρίσκεται στο αύριο. Ο Σαμαράς με τρεις λέξεις περιέγραψε το μήνυμα που έρχεται από το μέλλον. Περισσότερη εξωστρέφεια, ανταγωνιστικότητα, δημοκρατία. Εξωστρέφεια όχι με τη στενή, αλλά απολύτως απαραίτητη, έννοια της εξαγωγικής ενίσχυσης ως μέσου παραγωγικής υγείας μέσω ενός σταθερά θετικού εμπορικού ισοζυγίου αλλά και με τη γεωπολιτική χροιά ως πυρήνας σταθερότητας στην περιοχή και ενεργειακής αναβάθμισης.
Η ανταγωνιστικότητα, όχι αποκλειστικά με την τυπική εκπλήρωση όρων και τη βελτίωση διεθνών δεικτών, θεμελιωδών στις αναλύσεις ρίσκου κάθε σοβαρού επενδυτή, αλλά πρωτίστως ως στάση ευθύνης και συνέπειας απέναντι στην επιχειρηματικότητα και το αστείρευτο δημιουργικό ταλέντο αυτού του λαού κι ως πηγή έμπνευσης και αξιοποίησης των πλούσιων φυσικών και εξειδικευμένων ανθρωπίνων πόρων αυτού του τόπου.
Η αναδόμηση του δημοκρατικού κεκτημένου της μεταπολίτευσης είναι από τα κύρια ζητήματα αυτής της περιόδου, αλλά δεν αφορά μόνο τις θεσμικές παρεμβάσεις, τις κομματικές αλλαγές ή την ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Το αφήγημα της επόμενης μέρας εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από τον αξιακό επαναπροσδιορισμό όλων μας, από την επιτυχημένη εσωτερική παιδευτική διαδικασία που μετατρέπεται σε συλλογικό ζητούμενο υπέρβασης ιδεοληπτικών αγκυλώσεων, καιροσκοπικών προθέσεων και υπερφίαλων εγωκεντρικών διαθέσεων.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια