Ο σουρεαλιστικός και συνωμοσιολογικός τρόπος με τον οποίο
προσεγγίζονται και τα πιο σοβαρά ζητήματα βρήκε την πλήρη έκφραση του επ’
ευκαιρία της εξόδου μας στις αγορές. Ακούστηκαν κυριολεκτικά τα πάντα. Στημένη
η έκδοση του ομολόγου και με προκαθορισμένο αγοραστή! Υψηλό το επιτόκιο σε
σχέση... με τα δάνεια της τρόικας! Αγγλικό δίκαιο για να... μην κουρευτούν τα
ομόλογα! Πρόωρη και άσκοπη η κίνηση πριν τη ρύθμιση του χρέους!
Καταρχάς κανείς δεν μιλά για πλήρη επάνοδο στις αγορές παρόλο που το
δεκαετές ομόλογο διαπραγματεύεται ήδη στο 5,7% (ξεχάσαμε τις προτροπές σε
Ιταλία και Ισπανία να δανειστούν ακόμα και με 6,5%-7% για να αποφύγουν τη
στήριξη της τρόικας!). Ενάμιση χρόνο πριν, κανείς δεν διανοούνταν να
μιλήσει ούτε καν για την έκδοση ενός εντόκου που θα ξεπερνά σε διάρκεια τους
λίγους μήνες, ούτε φυσικά ανέμενε τέτοια ταχεία αποκλιμάκωση στα spreads.
Το πόσο στημένη μπορεί να χαρακτηριστεί μια έξοδος στις αγορές το αναλύσαμε
στο «Οι... «στημένες» αγορές του Σαμαρά!» . Η αποτίμηση των προοπτικών
μιας οικονομίας δεν υπόκειται σε συνωμοσιολογικούς αλλά καθαρά
τεχνοκρατικούς παράγοντες και βάσει αυτών προκύπτουν και τα επιτόκια
δανεισμού των χωρών.. Κι επειδή ορισμένοι αναφέρονται σε... γερμανική εγγύηση
(!) που ρίχνει το επιτόκιο της συγκεκριμένης έκδοσης, μάλλον λησμονούν ότι η
χώρα βρίσκεται ακόμα σε πρόγραμμα προσαρμογής και στο βαθμό που η άμεση
χρηματοδότηση είναι εξασφαλισμένη (με την προοπτική περαιτέρω διευκόλυνσης
στην εξυπηρέτηση του χρέους) αυτό προσφέρει μια σιγουριά στους επενδυτές.
Ακολούθησαν οι αντιφάσεις της αντιπολίτευσης με τα περί υψηλού
επιτοκίου σε σχέση με το 1,5% της τρόικας, της οποίας όμως τη χρηματοδότηση
χαρακτηρίζουν... τοκογλυφική αλλά που θα της επιβάλλουμε όμως (άγνωστο με ποιο
τρόπο!) να μας διαγράψει το χρέος με τους δικούς μας όρους και
ταυτόχρονα θα συνεχίζει να μας χρηματοδοτεί ενώ εμείς θα ακυρώνουμε κάθε
μεταρρυθμιστική παρέμβαση και κάθε ιδιωτικοποίηση!
Ούτε που τους απασχόλησαν τα οφέλη που θα προκύψουν από την συνεπακόλουθη πτώση
των επιτοκίων στα έντοκα γραμμάτια (υπολογίζονται στα 200 εκ.), ούτε τους
χαροποίησε η διευκόλυνση για την πραγματική οικονομία που φέρνει η μείωση του
χρηματοδοτικού κόστους τραπεζών και επιχειρήσεων, ούτε βέβαια ασχολήθηκαν με
την πλήρη αναστροφή της επενδυτικής ψυχολογίας μέσω της μείωσης του μη
συστημικού ρίσκου για τη χώρα. Ούτε καν σκέφτηκαν ότι έτσι η επόμενη έκδοση
ομολόγου θα είναι ακόμα φθηνότερη και η πλήρης ομαλότητα στις σχέσεις
μας με τις αγορές (με ένα δεκαετές ομόλογο) έρχεται χρονικά όλο και πιο κοντά.
Ξαναθυμηθήκαμε και το αγγλικό δίκαιο που δεν θα επιτρέψει το...
κούρεμα του ελληνικού χρέους! Φυσικά κανείς δεν αναφέρονταν σε αυτό μερικά
χρόνια πριν, όταν ήδη διαθέταμε 20 δις ομολόγων σε αυτό το δίκαιο. Προφανώς
γιατί αυτό που υπονοούν είναι ότι θα έχουν φέρει πρώτα την ασύντακτη
πτώχευση με τη μονομερή διαγραφή χρέους (ειδικά το κούρεμα χρέους σε χέρια
ιδιωτών, όπως φάνηκε κι από το PSI, συμβαίνει σε
εξαιρετικές περιπτώσεις και μετά από συντονισμένες διεθνείς πιέσεις κι όχι
βάσει νομικών περιγραφών), ώστε να ενεργοποιηθούν απαιτήσεις πιστωτών
αποκρύπτοντας μάλιστα ότι το δίκαιο αναγκαστικής κατάσχεσης παραμένει το
ελληνικό, άρα καμιά δημόσια περιουσία δεν τίθεται σε κίνδυνο!
Πέρα από όλα αυτά τα συνωμοσιολογικά και τα καταστροφολογικά η ευρύτερη
διεθνής εικόνα βρίσκεται σε εντελώς άλλο κάδρο. Οι διαβεβαιώσεις Ντράγκι
για ποσοτική χαλάρωση κι άλλα αντισυμβατικά μέτρα για την αποφυγή του
αποπληθωρισμού, η ταχύτατη και πέρα των προσδοκιών σύγκλιση των επιτοκίων
Ευρωπαϊκού Βορρά και Νότου, η Ευρωπαϊκή τραπεζική ενοποίηση με όλες τις
καθυστερήσεις και τους περιορισμούς της, δημιουργούν ένα περιβάλλον
σταθερότητας και προοπτικής για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια κρίσης.
Βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή αλλά κάτι μοιάζει να αλλάζει, εντός κι εκτός
χώρας, κι όσοι δεν το αντιλαμβάνονται συμβάλλοντας με δημιουργικές προτάσεις
στη σύνθεση του νέου σκηνικού θα απορροφηθούν από τη μαύρη τρύπα της
μιζέριας τους!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
0 σχόλια