You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ , ΣΥΡΙΖΑ - Οι κακές «παραστάσεις» Φωτόπουλου και Διαμαντόπουλου

Για πολλές δεκαετίες τα επίθετα Φωτόπουλος και Διαμαντόπουλος ήταν συνυφασμένα με την θεατρική και κινηματογραφική ποιότητα. Χαρακτηριστικές ατάκες, ξεχωριστή εκφραστική μεθοδολογία, επικοινωνιακή μοναδικότητα για δυο πραγματικά ταπεινούς υπηρέτες της τέχνης που ποιούσαν και μετέδιδαν ήθος στην κοινωνία. Στις μέρες μας, το έφερε έτσι η συγκυρία και η συνωνυμία, ώστε τα συγκεκριμένα ονόματα να τα φέρουν πλέον δυο προσωπικότητες του συνδικαλιστικού και πολιτικού χώρου που δίνουν συχνότατες «παραστάσεις» χαμηλού διαλεκτικού επιπέδου, μηδαμινής ηθικής υπόστασης και περιορισμένης διανοητικής ευρύτητας.

Ο πρώτος, άεργος επαγγελματίας αρχισυνδικαλιστής επίλεκτο μέλος μιας βολεμένης κάστας εργατοπατέρων που πωλούν καθρεφτάκια στους ιθαγενείς εργαζόμενους θεωρώντας ότι ο ρόλος τους περιλαμβάνει το σκεπτικό «εμείς να κερδίσουμε κι οι άλλοι να πάνε...» που είχε κάποτε πει και γνωστός ποδοσφαιρικός μεγαλοπαράγοντας! Σε αυτό το κλίμα έδωσε πρόσφατα μια αποτυχημένη και τελικά με... «κλεμμένο» κείμενο παράσταση παριστάνοντας τον ανένδοτο επαναστάτη που σκίζει τα έγγραφα της επίταξης, λησμονώντας ότι ως μέλος πλέον της διοίκησης της ΔΕΗ δεν λαμβάνει τέτοια σχετικά αιτήματα.

Ο δεύτερος, εκλεγμένος βουλευτής σε μια διαχρονικά συντηρητική περιοχή, ήρθε ως γνήσιος αριστερός σούπερμαν να μας καταπλήξει με την ικανότητα του να μεταλλάσσει το νόημα ιστορικών φράσεων και την αυτόφωτη προσωπική ερμηνεία σε συνταγματικές προβλέψεις. Μετέτρεψε τα Βελουχιώτικα γουναράδικα σε σύγχρονο πεδίο «κάθαρσης» των ιδεολογικών αντιπάλων του. Εξιδανίκευσε επανειλημμένα την τρομοκρατική δράση και δεν δίστασε να χαρακτηρίσει τη δολοφονία αθώων ανθρώπων ένοπλο πολιτικό αγώνα.

Σε μια κοινωνία που ρέπει διαρκώς προς τη συνωμοσιολογία, που συχνά παίρνει απόσταση από τη λογική αρκούμενη σε συναισθηματικές υπερβολές, πρότυπα όπως αυτά που εκφράζουν ο Φωτόπουλος κι ο Διαμαντόπουλος βρίσκουν ευήκοα ώτα στα ρηχά του γενικευμένου λαϊκισμού και της αφελούς επαναστατικότητας. Οι νοοτροπίες που δημιούργησαν και ισχυροποίησαν το ρόλο τέτοιων φιγούρων διαθέτουν γερές ρίζες και στηρίζονται σε ένα πλέγμα έλλειψης παιδείας και κοντόφθαλμης προσωπικά ωφελιμιστικής οπτικής. Είναι μακρύς ο αγώνας με την πολιτισμική φθορά και η επούλωση της δεν θα γίνει με ευχολόγια.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ , ΣΥΡΙΖΑ