Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Πολλοί απόρησαν με την φιέστα που αποφάσισε να διοργανώσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τον ένα χρόνο από την εκλογική του νίκη. Χρειαζόταν μια, τέτοιας παρωχημένης, εξουσιαστικής αισθητικής και μεγέθους, εκδήλωση για να… υπενθυμίσει στους πολίτες τους λόγους που του έδωσαν το 36,5%; Ή μήπως πίστεψαν τα κυβερνητικά στελέχη στη δυναμική της ομαδικής ψυχοθεραπείας και εξέλαβαν το δρώμενο που έστησαν ως μια ευκαιρία για συλλογική εξομολόγηση των αμαρτημάτων μιας ολόκληρης χρονιάς;

Τίποτα από όλα αυτά δεν συνέβη. Προφανώς και ο στόχος δεν ήταν κανένας ολοκληρωμένος απολογισμός ή η δομική αυτοκριτική για την διαπραγματευτική τακτική και την δημιουργική ασάφεια που έφερε μια συμφωνία που κάθε μέρα που πέρναγε γινόταν και επαχθέστερη με περισσότερα και δυσμενέστερα μέτρα. Ούτε φυσικά επιδίωκαν τον εξευμενισμό της κοινωνίας για όσα αναγκάστηκαν να υποστούν αποδεχόμενοι το μερίδιο της ευθύνης που τους αναλογεί για τις ιδεοληπτικές πρωτοβουλίες τους.

Καμιά αναφορά στους κεφαλαιακούς ελέγχους που προέκυψαν ως κεραυνοί εν αιθρία. Καμιά εξήγηση για την νέα υφεσιακή στροφή και την αύξηση της ανεργίας. Κανένα άγχος για τις χιλιάδες επιχειρήσεις που μεταναστεύουν κάτω από το βάρος των φορολογικών σχεδιασμών τους. Καμιά συμπόνια για τους επαγγελματίες που σπρώχνονται στο κλείσιμο των εργασιών τους. Καμιά ντροπή για τις κουστωδίες φίλων, συγγενών και λοιπών συνδαιτυμόνων που έφεραν ένα ανεπανάληπτο κύμα ρουσφετιού και νεποτισμού.

Μόνο στείρα επανάληψη γνωστών φληναφημάτων για τα… 20 δισ. μέτρων που δήθεν αποφύγαμε, κάνοντας υπολογισμούς όχι με βάση την δεδομένη αναπτυξιακή προοπτική αλλά με το υφεσιακό περιβάλλον που… οι ίδιοι δημιούργησαν. Μόνο κούφιοι πανηγυρισμοί για την “καταπληκτική” συμφωνία των 12 δισ. νέων μέτρων, κυρίως φορολογικών επιβαρύνσεων, που την θεωρούν καλύτερη της πρότασης Γιούνκερ των 8 δισ.!

Το ζητούμενο εξαρχής ήταν κάτι πολύ πέρα από αυτά τα… ταπεινά. Η εκδήλωση “χρειαζόταν” για να επαναφέρει στο επίκεντρο της δημόσιας επιχειρηματολογίας τις ταξικές παρακαταθήκες στις οποίες στηρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Να αναμοχλεύσει πάθη, απωθημένα και συμπλέγματα που διαρρέουν οριζόντια την κοινωνία κι έχουν να κάνουν με τον φθόνο του πλούτου, την ποινικοποίηση του επιχειρείν, την δαιμονοποίηση κάθε φωνής που δεν αντιμετωπίζει το μεταναστευτικό, την ασφάλεια των πολιτών, την παιδεία, την εξωτερική πολιτική, με την ίδια χαλαρότητα και ιδεολογική αφασία με αυτούς.

Στο κλειστό γυμναστήριο του Π. Φαλήρου δεν γιορτάστηκε το κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Άραγε συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ θα τιμηθεί σε άλλη ειδική εκδήλωση; Αυτό που πιστοποιήθηκε είναι το πλαίσιο των μελλοντικών μαχών που θα είναι αρκούντως ταξικό και συγκρουσιακό με οτιδήποτε τους θυμίζει τις ενοχές της χαμένης “αθωότητας” τους.