Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, 
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος
lastpoint.gr

42 χρόνια μετά την Μεταπολίτευση και ένα από τα πιο αγαπημένα «αθλήματα» της εποχής μας, ιδιαίτερα μέσα στα χρόνια της κρίσης, είναι η σαρωτική αποδόμηση σύσσωμου του σκηνικού όλης αυτής της περιόδου. Είναι αλήθεια ότι υπήρξαν τραγικά λάθη σε επίπεδο πολιτικών και οικονομικών επιλογών που είχαν δυο κοινά χαρακτηριστικά. Την κρατικοδίαιτη αντίληψη της αγοράς και την οικογενειοκρατική προσέγγιση των κομματικών δομών.

Όμως σε όλη αυτή την περίοδο υπήρξαν κορυφαίες επιλογές που δικαιώθηκαν και συνεχίζουν να δικαιώνονται. Επιλογές που άλλαξαν την πορεία της χώρας, έθεσαν τις βάσεις μιας σύγχρονης δημοκρατίας, μιας πιο εύρυθμης οικονομικής λειτουργίας, της ευημερίας για την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Επιλογές που σχεδόν αποκλειστικά προήλθαν από την σύγχρονη, Ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά παράταξη της ΝΔ που στις κρίσιμες στιγμές έλεγε μεγάλες αλήθειες, έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου και πάσχιζε, – με όλες τις παραλήψεις, τις αναστολές και τις ιδεολογικές φοβίες της -, για το εθνικό καλό.

Δικαιώθηκε όταν το 1974 επέλεξε να δημιουργήσει ένα περιβάλλον κοινοβουλευτικής σταθερότητας χωρίς αποκλεισμούς και να οδηγήσει την αβέβαιη ακόμη ελληνική οικονομία στην αγκαλιά της ΕΟΚ. Τότε σύσσωμη η αριστερόστροφη νοοτροπία έβλεπε στην οικονομική κοινότητα το μακρύ χέρι του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων!

Τώρα όλοι αναγνωρίζουν πόσο ιστορική ήταν εκείνη η επιλογή.

Δικαιώθηκε όταν μετά τον ορυμαγδό του αλόγιστου δανεισμού και της άσκοπης σπατάλης των Ευρωπαϊκών κονδυλίων έθεσε της βάσεις για την δημοσιονομική σταθερότητα και την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας. Τότε κάποιοι θεωρούσαν ότι μπορούσαν να επανέλθουν στο άκοπο παρελθόν τους ενώ η χώρα βάδιζε προς την χρεοκοπία.

Τώρα όλοι θεωρούν ότι αν είχαμε εγκαταλείψει εγκαίρως τις αυταπάτες θα μπορούσαμε να είχαμε ακολουθήσει μια πιο ισορροπημένη πορεία.

Δικαιώθηκε όταν μετά την λαίλαπα του Χρηματιστηρίου και τον ενθουσιασμό των Ολυμπιακών αγώνων έφερε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, στρατηγικές ιδιωτικοποιήσεις και ενεργειακές συμφωνίες. Τότε κάποιοι ανέβαιναν στα κάγκελα μιλώντας για ξεπούλημα δημοσίου πλούτου. Ήταν οι ίδιοι που όταν έσκασε η παγκόσμια κρίση δεν συναίνεσαν στην λήψη κανενός μέτρου.

Είναι οι ίδιοι που την διαχείριση του δικού τους κρατικού δανεισμού και των swap ή την μονιμοποίηση όσων, από τις δικές τους προσλήψεις συμβασιούχων πληρούσαν πάγιες θέσεις, την ονόμασαν δημοσιονομικό εκτροχιασμό για να αποποιηθούν τις διαχρονικές αλλά και τις μετέπειτα ευθύνες τους.

Δικαιώθηκε όταν μετά την μνημονιακή κατάληξη του «λεφτά υπάρχουν», ανέλαβε την χώρα στην πιο αναξιόπιστη διεθνή θέση και στα πρόθυρα της εξόδου από το ευρώ και την έφερε στα απάνεμα νερά της δημοσιονομικής υγείας και της οικονομικής ανάπτυξης. Τότε ορισμένοι θεώρησαν σκόπιμο να λαφυραγωγήσουν την εξουσία στέλνοντας την χώρα στα λαϊκίστικα τάρταρα της «περήφανης» διαπραγμάτευσης χωρίς ασφαλές σχέδιο και πρακτικό στόχο. Τώρα όλοι κατανοούν ότι αν είχε συνεχιστεί εκείνη η κατεύθυνση σήμερα η χώρα θα βρισκόταν πολλά βήματα μπροστά και οι επιπτώσεις της κρίσης θα είχαν αρχίσει να αντιστρέφονται σε σημαντικό βαθμό.

Η ιστορία της ΝΔ είναι μια διαρκής υπόθεση δικαίωσης. Όσες υπαναχωρήσεις, λάθος εκτιμήσεις ή αστοχίες κι αν θέλει να της καταλογίσει κάποιος το γεγονός παραμένει ένα Αυτή η παράταξη έδωσε μάχες με την αλήθεια και τις κέρδισε όλες τις φορές. Αυτό ελπίζουμε ότι θα επιχειρήσει και σε αυτή τη συγκυρία που η ιδεοληπτική, καθεστωτική «πρώτη φορά αριστερά» έσπειρε σε χρόνο ρεκόρ τον πανικό, την οργή και την αμφισβήτηση σε όλα τα επίπεδα. Μέχρι την επόμενη δικαίωση…