.png "English"){kind=small}
Αρχίζει λοιπόν να
εκτελείται η πρώτη απόφαση μείωσης φόρου στον καιρό των μνημονίων.
Εξαιρετικά σημαντικός ο συμβολισμός, ακόμα πιο σημαντικές οι επιπτώσεις μιας
πιθανά επιτυχημένης ολοκλήρωσης της δοκιμαστικής περιόδου. Επειδή βέβαια είναι συνηθισμένο
εθνικό σπορ να μετατρέπουμε και τα πιο απλά σε περίπλοκα και δυσεπίλυτα, τα
επιχειρήματα που αναπτύσσονται γύρω από το ζήτημα μπερδεύουν αλήθειες με
ψέματα υψώνοντας προσχώματα εκεί που δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
Από την πλευρά των επαγγελματιών του χώρου το κεντρικό επιχείρημα που χρησιμοποιείται για την μη προσαρμογή των τιμών σε χαμηλότερα επίπεδα δεν είναι άλλο από την απορρόφηση των προηγούμενων αυξήσεων του ΦΠΑ. Και είναι γεγονός ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι τιμές μειώθηκαν κιόλας. Αποφεύγουν βέβαια να συμπληρώσουν ότι την ίδια περίοδο οι περισσότεροι έχουν επιτύχει μεγάλες μειώσεις ενοικίων μετά από διαπραγματεύσεις με τους ιδιοκτήτες (ακόμα και πάνω από 30%) αλλά και περιορισμό του εργασιακού κόστους (με χρήση προγραμμάτων του ΟΑΕΔ και νέων κάτω των 25 ετών με 490 ευρώ!)
Επιπρόσθετα, με
πρόφαση την αναμφισβήτητη μείωση της κατανάλωσης, η μη καταβολή του ΦΠΑ
θεωρήθηκε πράξη επιβίωσης παραβλέποντας ότι η ανακύκλωση της παρανομίας είναι
ακόμα ισχυρότερος παράγοντας προσωπικής και συλλογικής κατάρρευσης.
Θωρώντας την κατάσταση μέσα από το περιοριστικό συντεχνιακό κουτάκι της σχεδόν
ανύπαρκτης οπτικής δυνατότητας, ορισμένοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι το πρόσκαιρο
όφελος από την μετατροπή της μείωσης του ΦΠΑ σε προσωπικό κέρδος, χωρίς
μάλιστα ιδιαίτερη διάθεση για συνέπεια στην καταβολή του, είναι μια έξυπνη
επιχειρηματική κίνηση.
Από την άλλη χρησιμοποιείται πολύ ως πρότυπο σχετικής δράσης η περίπτωση αντίστοιχης
μείωσης ΦΠΑ στη Γαλλία. Λησμονείται βέβαια ότι η Γαλλία δεν βρισκόταν σε
παρατεταμένη ύφεση και η εσωτερική κατανάλωση, εκτός από την τουριστική,
μπορούσε να ενισχυθεί σημαντικά από το επιπλέον διαθέσιμο εισόδημα.
Στο εγχώριο εγχείρημα τα έξοδα διασκέδασης είναι από τα πρώτα που
έχουν υποστεί καθίζηση οπότε τα όποια οφέλη για τον οικογενειακό προϋπολογισμό
δύσκολα θα επανακαταναλωθούν στην εστίαση, παρά θα χρησιμοποιηθούν για πιο
άμεσες και επείγουσες ανάγκες (διατροφή, φορολογικά).Απομένει λοιπόν η
«κουτσουρεμένη» τουριστική περίοδος ως καταναλωτικό αντιστάθμισμα στην μείωση
τιμών.
Το στοίχημα με την Ελληνική προσπάθεια δεν θα κριθεί τόσο στο πόση
από τη μείωση του ΦΠΑ κι από πόσους επαγγελματίες, θα περάσει τελικά στην
κατανάλωση. Η επιτυχία, που μετριέται με την αύξηση των φορολογικών εσόδων, θα
προκύψει από τη συμμόρφωση στις φορολογικές υποχρεώσεις (να καταβάλλεται
από όσο το δυνατόν περισσότερους ο σχεδόν μισός πλέον ΦΠΑ), από την ένταση
και την ποιότητα των ελέγχων (ψηφιακά εργαλεία υπάρχουν και μπορούν να
ενισχυθούν) αλλά και την εμμονή των καταναλωτών στη συλλογή αποδείξεων.
Αλλιώς μια επιλογή με την οποία ο πρωθυπουργός προσπαθεί να ανοίξει ένα
ρήγμα στην υφεσιακή πολιτική της υπερφορολόγησης, πείθοντας τους
εταίρους ότι μπορούν να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα με επιλεκτική
φορολογική αποφόρτιση θα έχει πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων προς άγρα
επαγγελματικών μικροτήτων, διοικητικής ανικανότητας και στρεβλής κοινωνικής
νοοτροπίας.
Αυτά για να μην αναζητούνται αποδιοπομπαίοι τράγοι κατόπιν εορτής,
ούτε να αναμασούμε ετεροχρονισμένα επιχειρήματα για την ανάγκη μείωσης κι άλλων
φόρων στην κατανάλωση (όπως αυτοί στο πετρέλαιο θέρμανσης), ούτε να κραυγάζουμε
για τις δήθεν εναλλακτικές λύσεις, όταν δεν μπορούμε να στηρίξουμε με
αποτελεσματικό τρόπο το πιο ελάχιστο εγχείρημα.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια