.png "English"){kind=small}
Οι επισκέψεις
ηγετών περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Ελλάδα, στον πλανητάρχη συνηθίζεται
να ντύνονται με ένα πέπλο μυστηρίου, αντικρουόμενων σεναρίων,
ανατροφοδοτούμενων υποθέσεων. Άλλα από αυτά αποτυπώνουν πραγματικά δεδομένα,
άλλα αντικατοπτρίζουν τις διαθέσεις κάθε πλευράς, άλλα πάλι είναι απλώς
κατασκευασμένες ευφάνταστες ιστορίες. Κάτι ανάλογο εξελίσσεται και με το
ταξίδι Σαμαρά στις ΗΠΑ.Στο προσκήνιο η «σύγκρουση» ΗΠΑ – Γερμανίας για τη διαχείριση της οικονομικής κρίσης, ο ρόλος της Ελλάδας ως δύναμη σταθερότητας, στη βασανιζόμενη από εσωτερικές συγκρούσεις, ευρύτερη περιοχή, το διεθνές ενεργειακό παιχνίδι που κατεβαίνει προς τη Μεσόγειο. Όλα τους υπαρκτά ζητήματα η διαχείριση όμως των οποίων όπως και οι βλέψεις κάθε παράγοντα συχνά παραμορφώνονται στα πλαίσια της αδυσώπητης συνωμοσιολογίας.
Οι Αμερικανοί
επιθυμούν την έξοδο της Ευρώπης από την υφεσιακή τροχιά διαβλέποντας
στην επερχόμενη μεταξύ τους ζώνη ελεύθερου εμπορίου μια απαραίτητη σταθερά στην
ασταθή εξίσωση της παγκόσμιας οικονομίας. Στόχος τους όμως είναι πρωτίστως η σταδιακή
μετατροπή της Ευρώπης σε δορυφόρο τους, παρά ο αυτόνομος εκσυγχρονισμός του
διοικητικού και παραγωγικού μοντέλου της.
Ενδιαφέρονται για
την λύση των δημοσιονομικών και αναπτυξιακών ζητημάτων στην Ευρωζώνη στο βαθμό
που αποτελούν ισχυρό ανάχωμα στην ανάκαμψη της Αμερικανικής οικονομίας λόγω του
περιορισμού των εξαγωγών της, δεν δείχνουν όμως για μια, πέρα από
ρητορική, σύγκρουση με τη Γερμανία αναγνωρίζοντας το δεσπόζοντα ρόλο της στο σκηνικό
της επόμενης μέρας. Η τυπική τακτοποίηση των ζητημάτων τούς αφορά κι
αυτή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο (νέα ρύθμιση για το χρέος) θα προκύψει μετά
τις Γερμανικές εκλογές.
Απέναντι στην
κλιμακούμενη Αραβική κρίση και τους ακήρυχτους ενεργειακούς και νομισματικούς
πολέμους, οι ΗΠΑ αναζητούν εμπορικές και ενεργειακές συμφωνίες που θα
επιτρέπουν την όσο το δυνατόν πιο απρόσκοπτη αναπτυξιακή πορεία τους. Η Ελλάδα
είτε με αρνητικό (δημοσιονομικό πρόβλημα) είτε με θετικό τρόπο (ενεργειακός
κόμβος) παίζει έναν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο σε αυτές τις εξελίξεις.
Η αποστολή
Σαμαρά δεν είναι να εμπλακεί δημοσίως σε ένα παιχνίδι διεθνών ισορροπιών
που μας ξεπερνά, παριστάνοντας τον... ανελέητο επαναστάτη. Έχοντας κληρονομίσει
τους περιορισμούς και τις μονομέρειες του μνημονίου, στόχος του θα πρέπει να
είναι η προώθηση αυτονόητων μεταρρυθμίσεων και η ολοκλήρωση της
δημοσιονομικής εξυγίανσης μέσα στους επόμενους μήνες.
Με αυτά τα
απαραίτητα όπλα οι επενδυτικές και ενεργειακές συμφωνίες με τον
οποιοδήποτε θα γίνουν από ισχυρότερη θέση, δημιουργώντας προϋποθέσεις για
ουσιαστική ενίσχυση του ρυθμιστικού μας ρόλου στην περιοχή και ευνοϊκή διευθέτηση όλων των
ανοιχτών εθνικών μας θεμάτων. Αλλιώς κάποιες βιαστικές κι επιθετικές
κινήσεις παροδικού εσωτερικού εντυπωσιασμού δεν αποκλείεται να βαθύνουν
υπάρχοντα ρήγματα ή να ενεργοποιήσουν και καινούρια.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια