.png "English"){kind=small}
Διατυπώθηκε στο δημόσιο διάλογο έντονα η απορία, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να καταθέσει πρόταση μομφής λίγες εβδομάδες πριν την ψήφιση του προϋπολογισμού, μιας κοινοβουλευτικής διαδικασίας που έτσι κι αλλιώς αποκτά κάθε χρόνο τη μορφή μιας άτυπης ψήφου εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση. Ούτε υπήρξε κάποια συνταρακτική εξέλιξη που να αλλάζει τα πολιτικά δεδομένα, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε να διατυπώσει κάποια ρηξικέλευθη νέα πρόταση, ούτε φυσικά το θέμα της ΕΡΤ, ξεφτισμένο χρονικά και τελειωμένο λειτουργικά και πολιτικά, δικαιολογούσαν μια τέτοια πρωτοβουλία.
Η απάντηση είναι πολύ πιο απλή και πιο πεζή από όσο ίσως μπορεί να υποθέσει κάποιος. Στον ΣΥΡΙΖΑ αρχίζουν να συνειδητοποιούν πλήρως ότι ο χρονικός ορίζοντας επιβίωσης τους, με αυτή τη μορφή εκλογικής «φούσκας», είναι περιορισμένος στο επόμενο εξάμηνο. Ένα χρονικό όριο που ευτυχώς για την Κουμουνδούρου περιλαμβάνει εκλογικές αναμετρήσεις τις οποίες θα μπορεί ακόμα να διαχειριστεί με τη σημερινή ρητορική, ειδικά αν η τελική απόφαση για τη ρύθμιση του χρέους πάει για μετά τις ευρωεκλογές.
Στην Κουμουνδούρου ελπίζουν σε ένα θετικό αποτέλεσμα που υπό ιδανικές συνθήκες δεν θα τους έδινε απλά την πρώτη θέση αλλά ταυτόχρονα μια σαφή διαφορά από τη ΝΔ και κυρίως ένα ποσοστό που να υπερβαίνει το 30% ως σοβαρό δείγμα κυβερνησιμότητας. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον θεωρούν ότι μια άμεση νέα πρόταση μομφής (ακριβώς έξι μήνες μετά την τωρινή) αμέσως μετά την εκλογική μάχη θα μπορούσε να δημιουργήσει ενδοκυβερνητικό ζήτημα και κοινωνικό κλίμα αμφισβήτησης της κυβερνητικής σταθερότητας που θα μπορούσε να οδηγήσει ταχύτατα σε εθνικές εκλογές.
Κάπου εδώ βέβαια τελειώνει και το παραμύθι της ασάφειας του επαναστατικού αντιμνημονιακού λόγου του ΣΥΡΙΖΑ. Αν το ένα και μοναδικό σενάριο στο οποίο επενδύουν δεν ευοδωθεί (το πιθανότερο με βάση όλες τις έως σήμερα δημοσκοπήσεις) το καλοκαίρι του 2014 θα σημάνει την αρχή της αντίστροφης πορείας για το κόμμα του κ.Τσίπρα. Ο θυμικός οίστρος που περιγράφει το παρελθόν, αγνοεί το παρόν, και υποθάλπει το μέλλον δεν θα αρκεί για να λειτουργήσει ως συνεκτική ουσία σε ένα τόσο ετερόκλητο θίασο.
Όταν λοιπόν το «παιχνίδι» περάσει οριστικά και αμετάκλητα σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα, η ένδεια του ΣΥΡΙΖΑ θα αποκαλύπτει μέρα με τη μέρα την πραγματικότητα που αρκετοί πολίτες προσποιούνται ότι αγνοούν στη θεμιτή προσπάθεια τους να μετατρέψουν την οργή τους για τη βαριά εσωτερική υποτίμηση που έχει υποστεί η χώρα σε οποιαδήποτε μορφής αντίδραση (συνήθως όχι και την πιο δημιουργική). Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει μια αριστερά των περιθωριακών κινημάτων, των μετα-κομμουνιστικών αγκυλώσεων, των συντεχνιακών συμφερόντων και του αντιαναπτυξιακού κρατισμού.
Όταν δημοσιονομικά θα είμαστε μια απολύτως ισορροπημένη χώρα, όταν το βάρος των ετήσιων τόκων για την εξυπηρέτηση του χρέους θα έχει μειωθεί σε απολύτως εξυπηρετήσιμα επίπεδα (κάτω των 5 δις ανά έτος), όταν από το ερχόμενο καλοκαίρι εμφανιστεί επιτέλους θετικό αναπτυξιακό πρόσημο, όταν τα πρώτα πλεονάσματα αρχίζουν να γίνονται στοχευμένες δράσεις άμβλυνσης κοινωνικών αδικιών, η συζήτηση θα μετατοπίζεται μέρα με τη μέρα, σχεδόν αποκλειστικά σε δυο αλληλένδετα ζητήματα, τον περιορισμό της ανεργίας και την αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου.
Δυστυχώς όμως για το ΣΥΡΙΖΑ οι θέσεις του σε αυτά τα θέματα είναι ακόμα πιο θολές από το μύθευμα του άμεσου σκισίματος του μνημονίου χωρίς παράπλευρες οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες για τη χώρα. με το οποίο επιχειρούσε να θέλξει ένα κομμάτι της, ταλαιπωρημένης από τις εισοδηματικές περικοπές, ελληνικής κοινωνίας.
Όταν αδυνατείς να περιγράψεις ακόμα και την ιδανική, για σένα ως κομματικό φορέα, ιδιωτική επένδυση περιοριζόμενος στην άρνηση κάθε επιχειρηματικού σχεδίου, όταν αναφέρεσαι σε δημόσιες επενδύσεις μετατρέποντας ξανά το κράτος σε ένα αδηφάγο, γραφειοκρατικό και διεφθαρμένο επιχειρηματία που καταπνίγει τη δημιουργικότητα των πολιτών, όταν επιμένεις στο αντιπαραγωγικό μοντέλο των προσλήψεων στο δημόσιο που εξέθρεψε τη νωθρότητα και το πελατειακό σύστημα, όταν δεν έχεις σχέδιο για το παραγωγικό μέλλον της χώρας φοβούμενος τον διεθνή ανταγωνισμό και την ελεύθερη αγορά, το μόνο που δεν μπορείς να προσφέρεις είναι όραμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας και την αξιοποίηση του ανθρώπινου και φυσικού δυναμικού της χώρας.
Ο χρόνος για το ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να μετρά αντίστροφα γι’ αυτό και βιάζεται να εξαντλήσει τα τελευταία του όπλα στο παιχνίδι καθυστερήσεων που κάνει με τις εξελίξεις. Ελπίζει στο χαρτί των ευρωεκλογών αλλά από ότι δείχνει η συστράτευση του κόσμου στα επανειλημμένα καλέσματα της ηγεσίας του για εξέγερση, με αποκορύφωμα τη... μεγαλειώδη συνάθροιση των 1000 ατόμων έξω από τη βουλή τη βραδιά της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής, η κοινωνία γυρνά επιδεικτικά την πλάτη στον απροσχημάτιστο λαϊκισμό.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια