.png "English"){kind=small}
Κάποιες πολιτικές εξελίξεις περνούν σχεδόν απαρατήρητες επειδή ο πήχης των προσδοκιών είχε τοποθετηθεί, από την παραφιλολογία, πολύ χαμηλά. Άλλες υποβαθμίζονται γιατί δεν κατανοούμε πλήρως τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις τους. Υπάρχουν κι αυτές που αποτελούν «σιωπηρές» πολιτικές νίκες ακόμα κι αν με την πρώτη παρορμητική ματιά φαντάζουν ως ήττες! Τις τελευταίες μέρες βιώνουμε τα απόλυτα παραδείγματα και των τριών περιπτώσεων.
Σε έναν αντιπολιτευτικό ανταγωνισμό καταστροφολογίας το ζήτημα των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας πήρε διαστάσεις φλογοβόλου δράκου που ερχόταν να αφανίσει την περιουσία του μέσου νοικοκυριού! Τη στιγμή μάλιστα που ούτε οι ίδιες οι τράπεζες δεν απαιτούσαν μια τέτοια κίνηση που θα οδηγούσε στην μετατροπή τους σε «χωματερή» απούλητων ακινήτων σε μαζική καταγραφή ζημιών.
Όταν η τελική ρύθμιση ήρθε να καλύψει το 90% των περιπτώσεων, αφήνοντας στη... «μήνη» της κυβέρνησης αποκλειστικά όσους εκμεταλλεύονταν συστηματικά τις ευεργετικές ρυθμίσεις ενώ διαθέτουν τη σχετική δυνατότητα αποπληρωμής, θέτοντας ταυτόχρονα και όρια για το επίπεδο των δόσεων που διευκολύνουν μεγάλο μέρος συμπολιτών μας, οι αντιδράσεις υπήρξαν απείρως χλιαρότερες! Η διάψευση του υποτιθέμενου Αρμαγεδδώνα έστειλε πολύ γρήγορα το θέμα σχεδόν στα αζήτητα της πολιτικής αντιπαράθεσης και της μιντιακής προβολής, υποτιμώντας μια ουσιαστική πολιτική και κοινωνική νίκη.
Η εξέλιξη σχετικά με τα ΕΑΣ υποβαθμίστηκε γιατί οι περισσότεροι έμειναν από... καύσιμα μετά τον αρχικό οίστρο της πατριδοκαπηλίας και μικρόψυχα απέφυγαν να αποδεχτούν τη διαπραγματευτική επιτυχία που δίνει το χρονικό περιθώριο της εξυγίανσης και της εξαγωγικής ανάπτυξης μιας στρατηγικής βιομηχανικής δραστηριότητας. Όπως άλλωστε και η σταθεροποίηση του ΦΠΑ στη εστίαση στο 13%, ως πρώτο επιτυχημένο δείγμα φορολογικής μείωσης, που αποτελέσει οδηγό για ανάλογες πρωτοβουλίες και σε άλλους τομείς.
Ήρθε και το επιστέγασμα της ψήφισης του νέου φόρου ακινήτων (αυτού που στο 15% της περσινής μείωσης προσθέτει άλλη μια ισόποση μεσοσταθμική μείωση και που ο Σαμαράς ανακοίνωσε ότι σύντομα θα περάσει στους δήμους αλλάζοντας οριστικά την αντίληψη για τη φορολόγηση της περιουσίας και την ανταποδοτικότητα της).
Η κοινοβουλευτική αναταραχή που προκάλεσε πέρασε από την αποκλειστική υπεράσπιση της αγροτικής γης στην πάγια αντιπολιτευτική ρητορική περί μείωσης της φοροδιαφυγής (προστέθηκαν και οι έλεγχοι των offshore και των καταθέσεων στο εξωτερικό) έως την απώλεια μιας ψήφου από την κυβερνητική πλειοψηφία. Βέβαια κανείς δεν μίλησε για το προφανές της ισονομίας που θα επέβαλλε ίδιο φόρο σε διαφορετικά είδη ακινήτων ίσης εμπορικής αξίας, ούτε για το ότι ακόμα κι αν η φοροδιαφυγή μειωνόταν σε βάθος χρόνου (υπάρχουν φυσικά κι αυτοί που πιστεύουν στα στιγμιαία θαύματα!) στον Ευρωπαϊκό μέσο όρο τα κρατικά έσοδα θα αυξάνονταν το πολύ 4-5 δις ευρώ, ούτε καν για το ότι οι αναφορές σε πακτωλό δις που θα εισέλθουν στη χώρα από τις παρατυπίες των offshore και των λογαριασμών σε ξένες τράπεζες, στηρίζονται στην αφελή προϋπόθεση ότι κάθε σχετική δραστηριότητα είναι και ολίγον έκνομη (πέρα από το ότι αυτά τα έσοδα δεν είναι ετήσια αλλά άπαξ).
Οι κήρυκες της εθνικής αυτοδιάλυσης στο όνομα ενός επιτηδευμένου αυτιστικού τσαμπουκά ονειρεύονται υποτιθέμενες ήττες ως αυτοεκπληρούμενες προφητείες. Είναι όμως πολύ πιθανό αυτά τα ευφάνταστα σενάρια να μετατραπούν ταχύτατα σε νικηφόρες διαδρομές όταν η συνέπεια στον τελικό στόχο και η στρατηγική διαχείριση ξεπερνούν τη θυμική αντίδραση. Δεν αργεί η στιγμή που η εθνική συζήτηση θα επικεντρωθεί αποκλειστικά σε ζητήματα (όπως η ανεργία κι η ανάπτυξη) όπου δεν αρκούν οι εθιμοτυπικές κραυγές. Τότε οι νίκες θα είναι αδιαμφισβήτητες και ο συναισθηματικός οπορτουνισμός ανίκανος να σταθεί στην πραγματική μάχη των ιδεών και των αξιών.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια