.png "English"){kind=small}
Η συλλογιστική
τους ξεκινά θεωρώντας προαπαιτούμενο τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους.
Λησμονούν ότι για το για το μέρος του που κατείχαν ιδιώτες αυτό έχει ήδη
συμβεί με την εθελούσια συμμετοχή των ομολογιούχων. Αλλιώς το ελληνικό χρέος με
τα συσσωρευμένα ελλείμματα των τελευταίων ετών θα είχε ξεπεράσει τα 400 δις
ευρώ! Το χρέος που προέρχεται από τους Ευρωπαϊκούς μηχανισμούς είναι
δεδομένο ότι δεν πρόκειται να διαγραφεί απευθείας, όχι μόνο γιατί παρόμοιες
αρνήσεις υπήρξαν και σε άλλους εταίρους, αλλά κυρίως επειδή κανείς δεν μπορεί
να πείσει τα εθνικά κοινοβούλια πλούσιων (για λόγους ηθικής ισονομίας) και
ακόμα περισσότερο φτωχών (δημοσιονομική αδυναμία) χωρών να αποδεχτούν ένα
τέτοιο βάρος.
Ακολουθεί η μόνιμη
επωδός κάθε αντιπολίτευσης, την φοροδιαφυγή. Ξεχνιέται το «λεφτά υπάρχουν»
του Παπανδρέου με επιχείρημα την είσπραξη ενός μέρους από τις ληξιπρόθεσμες
οφειλές των τότε 32 σήμερα 68 δις που αφορούν όμως στην πλειοψηφία τους πτωχευμένες
εταιρείες και υποθέσεις δεκαετιών; Κανείς βέβαια δεν παραδέχεται ότι
επιπρόσθετα η Ελλάδα είναι μια κατακερματισμένη αγορά με διπλάσιο, του
Ευρωπαϊκού μέσου όρου, αριθμό αυτοαπασχολούμενων που συντηρούνται από μια
σχεδόν «ενδοοικογενειακή» αίσθηση αμοιβαίας φοροδιαφυγής και την
λογιστική δυσκολία ταυτοποίησης πέρα από την άδικα εξισωτική λογική των
τεκμηρίων διαβίωσης.
Διατείνονται ότι
μέτρα για την ανάκαμψη της οικονομίας αποτελούν η δια νόμου αύξηση του
κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα που είναι βέβαιο ότι αν δεν συνδυάζεται με
μια περίοδο αύξησης του όγκου εργασιών των εταιρειών θα οδηγήσει σε νέες
απολύσεις. Από την άλλη σε μια οικονομία που τα επόμενα χρόνια θα τρέχει
σταθερά με 3-3,5% ρυθμό ανάπτυξης η επαναφορά του βασικού μισθού σε προ
κρίσης επίπεδα θα έρθει ως φυσική συνέπεια. Φοροελαφρύνσεις,
κοστολογημένες με ανταποδοτικότητα για την κατανάλωση αλλά και την παραγωγή
(για τη βελτίωση κι εξωστρέφεια της οποίας δεν τολμά να αρθρώσει λόγο ο
ΣΥΡΙΖΑ!) προετοιμάζονται από την κυβέρνηση και θα αρχίσουν άμεσα να
λειτουργούν.
Τα «κόκκινα»
δάνεια βρίσκονται ήδη σε μια διαδικασία διευθέτησης ακόμα και με επιλεκτική
διαγραφή μέρους του. Προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ χωρίς αντιπρόταση για το πως θα καλυφθούν
οι απαιτήσεις για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από ένα γενικευμένο
κούρεμα δανείων εκτοξεύει ένα επικοινωνιακό πυροτέχνημα το οποίο τελικά θα καεί
στα χέρια τα δικά του και των ανύποπτων συμπολιτών μας.
Βρήκαν και τη
μαγική λύση για την ενίσχυση της απασχόλησης! 5 δις, τα οποία κανείς δεν
μας κάνει τη χάρη να μας ενημερώσει από που θα βρεθούν, θα δοθούν για τη
δημιουργία 300 χιλιάδων θέσεων εργασίας. Καταρχήν ο κ. Δραγασάκης είμαι
σίγουρος ότι γνωρίζει πως κάθε 1% αύξηση του ΑΕΠ δεν αποφέρει πολύ παραπάνω από
0,5% μείωση της ανεργίας. Άρα με μόνο 5 δις δεν θα έπρεπε να περιμένει κάτι
πάνω από 80000 θέσεις εργασίας! Με αυτόν τον υπολογιστικό ανορθολογισμό
υπολογίζει και οφέλη για το δημόσιο από την αύξηση των εσόδων από ασφαλιστικές
εισφορές που προφανώς και δεν θα προκύψουν. Εκτός κι αν υπονοούν άμεσες
αυξήσεις στις εισφορές σε μια εποχή που χρειάζεται σταδιακή μείωση τους σε
μια χώρα που το επίπεδο τους είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη.
Με πολιτικές
προθέσεις που επαναλαμβάνονται διαχρονικά από όλες τις αντιπολιτεύσεις ως
μαξιλαράκι απενοχοποίησης γι’ αυτό που θα ακολουθήσει και στήριξη των
προοπτικών θετικών εξελίξεων σε πρωτοβουλίες που εξαρτώνται από τη θέληση
άλλων, που έχει αποδειχτεί πρακτικά ότι δεν πρόκειται να τις αναλάβουν
ποτέ, δεν οικοδομείς ένα οικονομικό πρόγραμμα στο οποίο μπορεί να στηριχτεί με
αισιοδοξία ο πολίτης που έχει βιώσει το βαρύ τίμημα της λιτότητας. Μάλλον με
προετοιμασία για ένα απότομο Σισύφειο κατρακύλισμα μοιάζει.
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος –Ψυχολόγος
0 σχόλια