You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ - Δημοσκοπικές ακροβασίες και το δίλημμα της ΝΔ

Μετά την καλοκαιρινή ραστώνη και των δημοσκοπήσεων επανήλθαν δυναμικά με ένα κύμα ερευνών που συνέπεσαν, όχι τυχαία, με τις παρουσίες Σαμαρά και Τσίπρα στη ΔΕΘ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόταν με μια καταγεγραμμένη διαφορά 3,9% από τις ευρωεκλογές και η προσμονή του ήταν οι εξαγγελίες του Προέδρου του να αποτελέσουν ελατήριο δημοσκοπικής εκτόξευσης, αφού επί της ουσίας είχε να αντιπαραθέσει στη φειδωλή ρητορική υποσχέσεων του πρωθυπουργού, μια παροχολογία ικανή να καλύψει τους μύχιους πόθους κάθε συμπολίτη. Επιβεβαιώθηκε όμως αυτή η θεωρία από τα δημοσκοπικά ευρήματα;

Το σύνολο των ερευνών της κοινής γνώμης έδειξαν μια σταθεροποίηση της διαφοράς στα ήδη υπάρχοντα επίπεδα με εξαίρεση μια δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας το οποίο είχε δώσει διαφορά 6% και μεσούσης της ευρωπροεκλογικής περιόδου. Οι πολίτες δεν έκριναν με μεγαλύτερη επιείκεια, πόσο μάλλον με ενθουσιασμό, τις «πλουσιοπάροχες» προτάσεις Τσίπρα από ότι αυτές του Πρωθυπουργού (οι αρνητικές κρίσεις ήταν περίπου στο ίδιο ύψος), ούτε έδωσαν εμφανή, πρόσθετο δημοσκοπικό αέρα στο ΣΥΡΙΖΑ.

Με όποιες αναγωγές αναποφάσιστων ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεπερνά το 30% όταν η ΝΔ κινείται πέριξ του 25%. Είναι ίσως η πρώτη φορά για το Ελληνικό πολιτικό σκηνικό που οι παχυλές υποσχέσεις δεν συνοδεύονται από τεράστια δημοσκοπική ανατροπή. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς χρόνος από τότε που το αντίστοιχο «λεφτά υπάρχουν» του Παπανδρέου έστελνε την απόσταση του ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ στο 11%!

Την ίδια στιγμή κι ενώ τα υπόλοιπα κόμματα κινούνται λίγο, πολύ στις επιδόσεις των ευρωεκλογών, «σήμα κινδύνου» για τη ΝΔ θα έπρεπε να είναι η λίγο αυξημένη τάση απευθείας μετατόπισης ψηφοφόρων της προς το ΣΥΡΙΖΑ. Λαϊκά στρώματα που πλήττονται επί μια πενταετία από την κρίση εκδηλώνουν μια απέλπιδα τάση στήριξης αυτού που ιδεολογικά και αξιακά διαχρονικά αποστρέφονταν. Μια τάση που οφείλει να ανασχέσει ταχύτατα η ΝΔ με τον οραματικό της λόγο για τη μεταμνημονιακή εποχή δίνοντας απτά στοιχεία για τη σταθερή και ασφαλή αύξηση του εισοδήματος και την αντίστοιχη μείωση της ανεργίας, όσο σταθεροποιείται η αναπτυξιακή ροπή.

Αν υπάρχει ένα 15% δεξιότερα της ΝΔ (στις προηγούμενες εθνικές εκλογές ήταν ήδη πάνω από 18%!), από το οποίο ένα περίπου 5% αποτελείται από ανθρώπους με διαχρονικά απολυταρχικές αντιλήψεις που διατηρούνταν εντός της παράταξης κυρίως για ρουσφετολογικούς λόγους που έχουν εκλείψει και πλέον η αποξένωση τους προς τον παρόν μοιάζει οριστική, αντίστοιχα υπάρχει κι ένα 6-7% προς το κέντρο (ψηφοφόροι της ΝΔ του 2012 και πολίτες από την ευρύτερη σοσιαλδημοκρατία που προτιμούν την κυβερνητική συνεργασία με τη ΝΔ).

Η προσέλκυση ενός έστω κομματιού από τη μια ή την άλλη δεξαμενή είναι για τη ΝΔ υπόθεση στρατηγικού σχεδιασμού με προτάσεις που επικεντρώνονται στα στοιχεία που ορίζουν την αστική αντίληψη που τέμνει και τις δυο πηγές. Οι αξίες της ευνομίας, της κοινωνικής ευαισθησίας, της αξιοπιστίας, του ρεαλισμού, του σεβασμού στην περιουσία και την εργασία, του αγνού πατριωτικού αισθήματος είναι μόνο μερικές από αυτές. Είχα αναφερθεί σχετικά και στο προ λίγων ημερών άρθρο "Οι κυβερνητικές συνεργασίες και τα "μυστήρια" του... Κέντρου".

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΕΙΣ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ