You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ , ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΑΜΑΡΑΣ - H Νέα Δημοκρατία στη Νέα Μεταπολίτευση

Πέρασαν τέσσερις δεκαετίες από τη μέρα που ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ίδρυσε μια μεγάλη παράταξη που σηματοδοτούσε τη μετάβαση της χώρας από την μεταπολεμική εσωστρέφεια, τις παθογένειες και τις αγκυλώσεις μιας ολόκληρης περιόδου σε μια νέα, δημοκρατικά ισχυρή και αξιόπιστη φάση, με εξωστρεφή, Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Κόντρα στις σειρήνες των καιρών που επέμεναν στην ανακύκλωση μιας ξεπερασμένης ρητορικής ο Καραμανλής προχώρησε στη δημιουργία ενός κόμματος που έβλεπε προς το μέλλον του τόπου. Όπως πολύ χαρακτηριστικά είχε πει ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον: «Προτιμώ τα όνειρα του μέλλοντος από την ιστορία του παρελθόντος».

Αυτό ακριβώς είναι το πολιτικό διακύβευμα κι αυτής της εποχής. Μιας εποχής στην οποία έσπασε με κρότο ο διαθλαστικός καθρέφτης της μεταπολιτευτικής υποκρισίας φέρνοντας με οδυνηρό τρόπο την απαιτούμενη αυτοσυνείδηση. Μιας εποχής που απαιτεί τον ριζικό επανακαθορισμό αξιακών προτεραιοτήτων, Συνταγματικών ορίων, κομματικών δομών, οικονομικής στόχευσης, κοινωνικής ισορροπίας προσαρμοσμένα στις καινούριες και τις μελλοντικές ανάγκες.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ορίσει με σαφήνεια την αποστολή των κομμάτων. «Πρώτον, να έχουν σαφή ιδεολογία και σταθερό προσανατολισμό. Δεύτερον, να κατέχονται από υψηλό αίσθημα ευθύνης. Τρίτον, να είναι δημοκρατικά οργανωμένα». Αν το συνδυάσει κανείς με την πρόσφατη ρήση του Αντώνη Σαμαρά για μια πορεία με οδηγό την αλήθεια και το φιλότιμο, κατανοούμε ότι όπως η Νέα Δημοκρατία ήρθε να εκφράσει με παρρησία το απαραίτητο πλαίσιο μιας επόμενης ιστορικής φάσης, έτσι και σήμερα αυτή η παράταξη οφείλει να προσδιορίσει το περιβάλλον της Νέας Μεταπολίτευσης.

Η αναντίρρητη αλήθεια που πρέπει να ορθώνει η παράταξη στηρίζεται στην φιλελεύθερη οικονομική προσέγγιση, αποδεκτή πλέον κι από τους πιο ορκισμένους πολέμιους της που μετέτρεψαν τις αρχικές επαναστατικές θεωρήσεις τους στην αποδοχή ενός αντιγραφειοκρατικού επιτελικού κράτους με καλύτερες και φθηνότερες υπηρεσίες, των ιδιωτικοποιήσεων ως μέσου αξιοποίησης κι αναβάθμισης κρατικών φορέων, του επιχειρηματικού ανταγωνισμού ως αναγκαία συνθήκη αειφόρου ανάπτυξης που επιβλέπεται και διευκολύνεται από αξιόπιστες κρατικές δομές (επιτροπή ανταγωνισμού) για να αίρονται οι πιθανές στρεβλώσεις .

Η αλήθεια της απαιτείται να επισημαίνει την ανάγκη κοινωνικού κράτους, όχι ως φορέα ρουσφετολογικών εξυπηρετήσεων ή συντεχνιακών προνομίων που δεν εξυπηρετούν το σκοπό της δημιουργίας ενός διχτυού προστασίας των αδύναμων ή κοινωνικά αποκλεισμένων δαπανώντας δυσανάλογα μεγάλα ποσά σε σχέση με την αποτελεσματικότητα κάποιων δράσεων, αλλά ως απαραίτητη σταθεροποιητική παρέμβαση για την εξασφάλιση πρόσβασης στα δημοσία αγαθά (ευνομία, δικαιοσύνη) και σε ένα αναγκαίο, για την ισοπολιτεία, επίπεδο κοινωνικών αγαθών όπως η παιδεία και η υγεία. Αγαθά που δεν προσφέρονται με δανεικές υποσχέσεις και υποθήκη του μέλλοντος ή μεταφορά των βαρών στη φορολογία των επόμενων γενιών

Μια μεγάλη πατριωτική παράταξη δεν μπορεί παρά να είναι φορέας της οικουμενικής πολιτισμικής μας αλήθειας και των εθνικών δικαίων σε όλα τα διεθνή φόρα, πάντα με σαφή Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Πέρα από εθνικιστικές καπηλεύσεις, συνεπής σε βασικές αρχές που διαχρονικά ενώνουν το λαό διεκδικούμε μια Ευρώπη με ενισχυμένες αρμοδιότητες σε διοικητικό επίπεδο και τομείς που θα κάνουν το οικοδόμημα πιο λειτουργικό, αλλά και εθνική αυτονομία σε αντικείμενα που θα επιτρέπουν σε κάθε χώρα να αξιοποιεί τη μοναδικότητα της.

Οι παρατάξεις που αποδεικνύονται καθοριστικές για την ιστορική εξέλιξη ενός έθνους είναι αυτές που αναγνωρίζουν εγκαίρως κι αναδεικνύουν πλήρως τις απαιτήσεις των καιρών, διαμορφώνοντας με διορατικό όραμα το πλαίσιο για την ικανοποίηση τους. Αυτό που με επιτυχία έκανε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1974 κλείνοντας οριστικά εθνικές πληγές του παρελθόντος, ανοίγοντας ταυτόχρονα ελπιδοφόρες καινούριες διαδρομές, είναι και το σημερινό ζητούμενο.

Η κρίση αφήνει πίσω της βαθιά σημάδια αλλά αν η επούλωση τους δεν γίνει με σύνεση και αφεθεί στα χέρια επιπόλαιων μαθητευόμενων «μάγων» το πιθανότερο είναι να ματώσουν ξανά! Από την άλλη όμως δεν μπορεί και σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της μεταπολίτευσης να παριστάνει το άμοιρο ευθυνών για την αναξιοκρατία, την ατιμωρησία, το λαϊκισμό. Το «αίσθημα ευθύνης» που ανέφερε ο ιδρυτής της ΝΔ και το «φιλότιμο» που επικαλέστηκε ο σημερινός Πρωθυπουργός τέμνονται στην προσπάθεια ανάκτησης της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος.

Η Συνταγματική αναμόρφωση με διατάξεις που παύουν το υπουργικό απυρόβλητο, επιβάλλουν τη διαύγεια στην κομματική χρηματοδότηση και θέτουν όρια στις θητείες όλων των αιρετών ώστε να σταματήσει η πολιτική να μετατρέπεται από κοινωνική συνεισφορά σε επαγγελματική ενασχόληση, θα ήταν μια καλή αρχή για το χτίσιμο μιας νέας εμπιστοσύνης ανάμεσα σε πολίτες και κόμματα. Θυμίζουμε σχετικές προτάσεις από το 2010 "Οι θεσμοί στη Νέα Μεταπολίτευση".

Αντίστοιχη αναμόρφωση χρειάζονται και οι κομματικοί μηχανισμοί για να ανταποκρίνονται στη «δημοκρατική οργάνωση» που περιέγραφε πριν δεκαετίες ο Καραμανλής, έτσι όπως αυτή οφείλει να ανταποκρίνεται στο σημερινό εντελώς διαφορετικό περιβάλλον. Η επαγγελματικότητα εξειδικευμένων στελεχών, η διαδραστικότητα ευέλικτων δομών, η διαρκής συμμετοχικότητα των πολιτών στις αποφάσεις, η συνεχής αξιολόγηση, η ανάδειξη και ανανέωση των στελεχών μέσα από διαδικασίες κοινωνικής αξιοσύνης μακριά από ισορροπιστικές παθητικότητες είναι τα ελάχιστα προαπαιτούμενα συμμόρφωσης των κομματικών οργανισμών στις αξιώσεις των πολιτών. Θυμίζουμε κι εδώ τη σχετική πρόταση από το 2010 για μια ανεξάρτητη από μικροπολιτικές «ασθένειες» επιτροπή αξιολόγησης "Η ώρα για τις αξίες και τους άξιους" καθώς και την πιο πρόσφατη "Επαγγελματικά στελέχη στη ΝΔ".

Αυτή η δομική θεσμική ανασύσταση συνδυασμένη με ένα παραγωγικό όραμα που δεν στηρίζεται στον αποδεδειγμένα αποτυχημένο κράτος - επιχειρηματία και την κατασπατάληση δανεικών για ψηφοθηρικούς λόγους αλλά στην επιβράβευση της δημιουργικότητας, της καινοτομίας, της εξωστρέφειας μπορεί να ορίσει με σαφήνεια και αξιοπιστία τη μετάβαση από τη νέα φάση της δημοκρατίας που ήρθε το 1974 με τη νέα φάση της Μεταπολίτευσης που πλέον ξεκινά. Περιγράψαμε εκτενώς το μεταμνημονιακό όραμα πριν από 1,5 χρόνο στο "Το πολιτικό διακύβευμα της νέας εποχής".

Φαίνεται ότι είναι και πάλι ιστορική ευθύνη αυτής της παράταξης να ξεπεράσει για μια ακόμα φορά τον εαυτό της, να τον ανανεώσει, να τον προσαρμόσει αφουγκραζόμενη το αύριο, να τον καταστήσει πρωτοπόρο στη χάραξη μιας νέας αντι-μεταπολιτευτικής αρχής για τη χώρα. Να συνδυάσει την εμπειρία και τα διδάγματα από τα λάθη του παρελθόντος με βασικά αστικά αξιώματα που εκφράζουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων όπως τα περιγράψαμε στο "Οι κυβερνητικές συνεργασίες και το "μυστήριο" του... Κέντρου" και να τα εκφράσει με ορμή και δυναμισμό μέσα από τα στόματα αυθύπαρκτων κοινωνικών φωνών που ξεπερνούν την εσωστρέφεια της κρίσης και αρθρώνουν υπερβατικό λόγο.

Με πίστη σε εθνικές αξίες, με εμμονή σε οικονομικές και κοινωνικές αλήθειες με το απαράμιλλο φιλότιμο του Έλληνα ως καθοδηγητή δημιουργίας.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ , ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ , ΝΔ , ΠΟΛΙΤΙΚΗ , ΣΑΜΑΡΑΣ