Γράφει ο Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος-Ψυχολόγος

Ξεφορτωθήκαμε, λοιπόν, το μισητό για πολλούς 2015. Μια δύσκολη χρονιά με ανατροπές, επαναπροσδιορισμούς και… ασάφειες δίνει τη θέση της σε ένα καινούριο έτος, πολλά υποσχόμενο, εξίσου προκλητικό, ακόμα περισσότερο ασαφές. Όσοι πίστεψαν πως το “σανό” με το οποίο τράφηκε η κοινωνία στις αρχές του προηγούμενου έτους για να συναινέσει στην πολιτική ανατροπή θα τελείωνε μετά την τελική συμφωνία με τους εταίρους πλανώνται πλάνην οικτρά.

Όπως μας αποκάλυψε το πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του πρωθυπουργού και σχεδόν αλλά και καταδεικνύει ο σχεδιασμός αντιμετώπισης των κρίσιμων ζητημάτων των επόμενων μηνών (ασφαλιστικό, αγροτικό, αναδιάρθρωση δημοσίου χρέους και ρόλος του ΔΝΤ) δεν θα σταματήσει η παραγωγή χρήσιμης για την κυβέρνηση επικοινωνιακής τροφής με την οποία θα ταϊστούν οι πολίτες ώστε να αφομοιώσουν τις εξελίξεις.

Η πρώτη επιβεβαίωση ήρθε από τις ευχές του Τσίπρα για το 2016. Αφού περιέγραψε το 2015 ως μια χρονιά διεκδικήσεων και αξιοπρέπειας όταν ο ίδιος παραδέχτηκε στη συνέντευξη του στο Μέισον ότι καθυστέρησε γενναίες αποφάσεις προφανώς εγκλωβίζοντας τη χώρα σε μια αδιέξοδη διαπραγμάτευση χωρίς ουσιαστικά όπλα, παρουσίασε τη νέα χρονιά ως έτος ανάκαμψης κι εξόδου από την κρίση.

Αυτός που με την… εξαντλητική διαπραγμάτευση δημιούργησε τις συνθήκες για το τρίτο και σκληρότερο μνημόνιο βλέπει την ανάκαμψη που επανήλθε χωρίς λόγο, πέρα από τις ιδεοληψίες του ιδίου και του κόμματος του, στην ύφεση για δυο ακόμη χρόνια Αυτός που υπέγραψε νέα τριετή συμφωνία με το… κουαρτέτο βλέπει να έρχεται το τέλος της κρίσης που ο ίδιος ανατροφοδότησε.

Το φρέσκο “σανό” διαθέτει σε μεγάλη δόση τον εμπαιγμό σχετικά με το ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα που τελείωνε τον φετινό Μάρτιο πριν βέβαια προκύψει το νέο μνημόνιο. Αυτόν τον διεθνή οργανισμό που μέχρι χθες ήταν χρήσιμος για το παιχνίδι του ΣΥΡΙΖΑ με την διευθέτηση του δημοσίου χρέους και τώρα δήθεν επιθυμεί την απομάκρυνση του όταν γνωρίζει καλά ότι οι Ευρωπαίοι δεν δέχονται την ύπαρξη οποιουδήποτε προγράμματος χωρίς την τεχνική συμβολή του απαιτώντας μάλιστα και την χρηματοδοτική συμμετοχή του με επιπλέον 6 δισ.

Το επικοινωνιακό και κοινοβουλευτικό παιχνίδι που θα παιχτεί από το Φεβρουάριο και θα συνδυάζει την όποια οριστική λύση για το χρέος με την προσχηματική αλλαγή του ρόλου του ΔΝΤ και την υπερψήφιση μιας σειράς νέων μέτρων από το ασφαλιστικό και το αγροτικό έως το νέο φορολογικό, δεν θα έχει προηγούμενο. Το μικρό και μουχλιασμένο κομμάτι τυρί στην φάκα θα αποτελέσει την νέα τροφή αποκοίμισης συνειδήσεων και η απογοητευμένη κοινωνία δείχνει έτοιμη να πιαστεί για πολλοστή φορά αιχμάλωτη των ίδιων των ενοχών της.