Του Αλέξανδρου Κριτσίκη,
Δικηγόρος, Πτυχιούχος Κοινωνικών Επιστημών

Μετά την εισήγηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κυρίτση, για μια συμφωνία κυρίων ανάμεσα στο κράτος και τους καταληψίες δημόσιων και ιδιωτικών κτηρίων πρόσφατα ακούσαμε τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη να δηλώνει, ότι έχει καλέσει "συλλογικότητες των Εξαρχείων" να συζητήσουν για να υπάρξει ανεμπόδιστη και ελεύθερη έκφραση των ιδεών.

Τί άραγε αποκομίζουμε από όλα αυτά; Απλά ότι η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση αποδεικνύει έμπρακτα την πολιτική της ιδεολογία. Ποια είναι αυτή; Μα απλά η κατεδάφιση της ατομικότητας, ακόμη και η εξόντωση της και στη θέση της η επιβράβευση της συλλογικότητας. Η επικράτηση του «εμείς» έναντι του «εγώ». Αυτό δεν ευαγγελίζεται η αριστερή ιδεολογία από τη γέννηση της; Αυτό δεν είναι πάντα κακό. Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει, ότι σε εποχές στυγνού νεοφιλελευθερισμού σαν αυτές, που βιώνουμε σήμερα είναι ευκολότερο να αντισταθούμε μέσω συλλογικών και μαζικών κινημάτων και οργανώσεων.

Αλλά αυτό ποτέ δεν σημαίνει, ότι πρέπει να εξουδετερώσουμε την ατομική πρωτοβουλία, όταν αυτή είναι υγιής ή να φτάσουμε να αγνοούμε τον νόμο ή ακόμη και να μην τον εφαρμόζουμε, όταν έχει θεσπιστεί. Ως γνωστό στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία, που σήμερα έχουμε ως πολίτευμα όλες οι φωνές πρέπει ακούγονται, όταν δεν απειλούν τη φύση και την υπόσταση του. Οι συλλογικότητες των Εξαρχείων άραγε απειλούν την φύση και την ουσία της δημοκρατίας;

Μετά από αυτές τις δηλώσεις του υπουργού διαπιστώνουμε πλέον, ότι σκοπός της αριστερής κυβέρνησης είναι πλέον η δημιουργία της αταξικής κοινωνίας (πιστοί στην μαρξιστική θεωρία γαρ) και η ισοπέδωση όλων των κοινωνικών τάξεων. Είναι όμως αυτό εφικτό σε εποχές σκληρού νεοφιλελευθερισμού ή μήπως οδηγηθούμε σε νέα παρωδία ανάλογη με την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος που ζήσαμε λίγα χρόνια πριν; Ιστορικά πάντως η επανάσταση των Μπολσεβίκων, η επικράτηση του κομμουνισμού με την ισοπέδωση των κοινωνικών τάξεων για χάρη δήθεν των προλεταριάτων οδήγησε στην πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, τις συνέπειες του οποίου όλου γνωρίζουμε πλέον. Μήπως αυτός είναι ο στόχος των κυβερνώντων; Αν ναι το τέλος της Ιστορίας δυστυχώς όλοι το ξέρουμε!!!

Πέραν αυτών των θεμάτων ανακύπτει το ερώτημα γιατί η πρώτη φορά αριστερή κυβέρνηση φοβάται τόσο πολύ το εγώ; Φαίνεται σαν να φοβάται την ατομική πρωτοβουλία, ενώ δεν δίστασε, όταν προέκυψε ανάγκη, να καλέσει τάχα δια του αρμοδίου του εκπροσώπου «συλλογικότητες των Εξαρχείων, προκειμένου να επιλύσουν το πρόβλημα των καταλήψεων. Το ερώτημα είναι απλό: Γιατί δεν εφάρμοσε τον νόμο; Ο νόμος δεν είναι προιόν της συλλογικής βούλησης, προκειμένου να διατηρηθεί η συνοχή και η ασφάλεια της κοινωνίας; Ερμηνεύοντας τον νόμο υπό το πρίσμα της ιστορίας δικαίου δεν μπορεί κανείς να δώσει άλλη εξήγηση θαρρώ στην υπόσταση και ουσία του νόμου.

Μήπως εντέλει οι κυβερνώντες μας οδηγούν στην επικράτηση μιας νέας μαζικής κουλτούρας των «αναρχικών συλλογικοτήτων»; Αν σε λίγο μας ομιλούν περί θεμελιωτών του αναρχισμού τύπου Μπακούνιν Μιχαήλ και δήθεν αγώνα των φτωχών και καταπιεσμένων για ελευθερία και ισότητα ενάντια στην εκμετάλλευση και την κυριαρχία ανθρώπου από άνθρωπο τότε τα κίνητρα τους είναι πλέον σαφή. Να μας οδηγήσουν δηλαδή προφανώς σε έναν ιδιότυπο κοινωνικό αναρχισμό!

Τέλος, τι είναι προτιμότερο: ο κοινωνικός και υγιής φιλελευθερισμός με την αρμονία του εμείς με το εγώ ή οι συλλογικότητες των Εξαρχείων με την άναρχη επικράτηση του εμείς;