Του Δημήτρη Παφίλα

Με την λήθη προχωρούν οι άνθρωποι, όπως γράφει ο Εμιρ Κοστουρίτσα συμπληρώνοντας σωστά ότι, κανείς δεν μπορεί να γελά επί ημέρες ή αντίθετα να κλαίει.

Για το μνημόνιο, όμως, που ορίζει τις ζωές μας, χρειάζεται να θυμηθούμε μερικά πράγματα. Μετά τους οκτώ δραματικούς μήνες μετά από τον Οκτώβριο του 2009, εκείνη την ηλιόλουστη ημέρα στο Καστελόριζο, η χώρα περνούσε στην κόλαση του μνημονίου με την γνωστή ανακοίνωση από τον τότε πρωθυπουργό. Λίγες ημέρες πριν είχε απευθύνει την αίτηση προς τον μηχανισμό, ο τότε υπουργός Οικονομικών και η είδηση ήταν από πριν γνωστή μεταξύ των funds που πωλούσαν τα ομόλογα και αγόραζαν δολάρια.

Δίχως καμία διάθεση συνωμοσιολογίας, από το «παιχνίδι» με την ομόλογα επωφελήθηκε η Goldman Sachs, η οποία στοιχημάτιζε τεράστια ποσά εναντίον του ευρώ. Πράγματι, πήγε στο 1,10 και κέρδισε διπλά .

Μετά δε την ανακοίνωση των μέτρων και τα υπέρογκα δάνεια ήταν προφανές ότι, το ελληνικό χρέος χρειαζόταν «κούρεμα».

Μόνο ο τότε πρωθυπουργός επέμενε να τονίζει πως έσωσε την χώρα με το βάρος νέων δανείων και μέτρων που θα εξαφάνιζαν το ΑΕΠ σε 6-12 μήνες. Από τούτη εδώ την στήλη τολμήσαμε να προτείνουμε την ανάγκη «κουρέματος», και φυσικά όποιος το πρότεινε ήταν περίπου εχθρός της πατρίδας – αν και τα δάνεια βρίσκονταν σε Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες. Αντίθετα, όλοι όσοι φόρτωσαν την Ελλάδα με τα δάνεια, όχι μόνο δεν επικρίθηκαν , αλλά προήχθησαν και σήμερα βρίσκονται σε θέσεις, είτε σε τράπεζες, είτε σε ΔΕΚΟ. Θυμίσαμε τα παραπάνω διότι κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα από την κριτική που άσκησε το ΔΝΤ προς την Ευρώπη και την Τροϊκα για το πρόγραμμα. Και ο καιρός που θα καταλογιστούν οι ευθύνες σ αυτούς που πρέπει, θα έλθουν αργά ή γρήγορα, όσο κι αν δεν το πιστεύει κανείς.

Μαζί με την κατάρρευση, όμως, της οικονομίας και της πολιτικής στην Ελλάδα, σήμερα έχουμε φθάσει σε επικίνδυνα άκρα.

Με πρόσχημα την υψηλή ανεργία, κάποιοι έδωσαν τα δικαιώματα να επιτρέπονται τα πάντα εκμεταλλευόμενοι την ανέχεια.

Και εξηγούμαστε. Όταν είσαι φτωχός, χωρίς δουλειά χρειάζεται να κάνεις προσπάθειες. Δεν φοράς ούτε μαύρες μπλούζες με τις σβάστικες των ακροδεξιών, ούτε τις κόκκινες των ακροαριστερών με τις κουκούλες. Ακόμη και τα τζάμια να καθαρίζεις στο κέντρο θα πάρεις 40-50 ευρώ. Ούτε κυνηγάς τους μετανάστες που κουβαλούν τα μέταλλα προς την Πειραιώς, ούτε κυνηγάς εργαζόμενους που θέλουν να πάνε στην δουλειά ( Ελληνικός χρυσός ). Και επειδή πολλοί θα μας πείτε ότι, μιλάμε εκ του ασφαλούς κανείς δεν προήλθε από παρθενογένεση, ούτε είναι ντροπή να καθαρίζεις τζάμια ή να είσαι σερβιτόρος.

Γκέγκε, είτε είσαι φαν του Κασιδιάρη, είτε φαν σε ακροαριστερούς…

ΠΗΓΗ: ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=284743