.png "English"){kind=small}
Οι οικονομικές προβλέψεις (δημοσιονομικές και χρηματοοικονομικές) είναι ο πιο σίγουρος δρόμος προς την αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Συνθέτοντας την πραγματικότητα μέσα από μια αλληλουχία περίπλοκων μαθηματικών μοντέλων, όπου οι προσωπικές οπτικές πάνω στη λειτουργία συγκεκριμένων μεταβλητών διαφοροποιεί πλήρως το τελικό αποτέλεσμα άρα και τα όποια πολιτικά ή κοινωνικά συμπεράσματα, καταλήγεις να δημιουργείς τη στιγμιαία εικόνα που επιθυμείς εξυπηρετώντας έτσι την προαποφασισμένη επιχειρηματολογία σου. Η περίπτωση των δημοσιονομικών μεγεθών της Ελλάδας, τα τελευταία χρόνια αποτελεί μια απολύτως χαρακτηριστική περίπτωση.
Από τη μια, η τρόικα που αρχικά υπερεκτιμούσε τα περιθώρια ισόρροπης εσωτερικής υποτίμησης, σχεδόν αγνοώντας τις ιδιαιτερότητες της παραγωγικής διάρθρωσης της Ελλάδας και ταυτόχρονα υποεκτιμούσε την επίδραση της πιεστικής χρονικά λιτότητας, αμφισβητώντας άραγε τα δικά της στοιχεία από αντίστοιχες παρεμβάσεις του ΔΝΤ σε άλλες χώρες.
Από την άλλη, περισπούδαστοι αναλυτές, εγχώριοι εκκολαπτόμενοι σωτήρες που αναφύονταν εκ του μηδενός και «χρυσά παιδιά» του συστήματος της άλλης μεριάς του Ατλαντικού που δεν φείδονταν είτε υπεραισιοδοξίας για την επιτυχία του αρχικού προγράμματος είτε τελεολογικών, καταστροφολογικών σεναρίων.
Κι ενώ η τρόικα προσπάθησε να άρει τις αμαρτίες της περιοριζόμενη σε μισόλογα για λαθεμένους πολλαπλασιαστές που όμως... ελάχιστα επηρέασαν το τελικό αποτέλεσμα, οι διαπλεκόμενοι οίκοι (ανοχής!) αξιολόγησης, αποτυχημένοι τραπεζικοί όμιλοι όπως η Citigroup, διεθνείς οργανισμοί περιαυτολογίας και αυτοαναιρούμενοι κονδυλοφόροι συνεχίζουν να πνίγονται στις αντιφάσεις τους!
Πρόκειται για τους ίδιους οργανισμούς, οίκους, πιστωτικούς ομίλους και αναλυτές που αρχικά θεωρούσαν πανάκεια κάθε πτυχή του ελληνικού προγράμματος και μας έψεγαν για τη μη πιστή τήρηση του (προεξοφλώντας πλήρη χρεοκοπία και έξοδο μας από την Ευρωζώνη!) και το τελευταίο διάστημα που η χώρα ξεπερνά τους στόχους της οδηγούμενη στην αυτάρκεια και την αποδέσμευση υποεκτιμούν τις επιδόσεις της προεξοφλώντας δυσανάλογα χρηματοδοτικά και δημοσιονομικά κενά.
Οι προβλέψεις των περισσότερων εξ αυτών, για το 2013, θεωρούσαν σχεδόν αδύνατη την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος και καθόριζαν την ύφεση σε ποσοστά που έφταναν έως και το 5,5% (το 9% για το οποίο μιλούσε ο Βαρουφάκης είναι εκτός συναγωνισμού!) για να διαψευστούν πλήρως αφού και το πλεόνασμα θα πλησιάσει κοντά στο 1 δις και η ύφεση θα προσεγγίσει το 3,5%.
Έρχονται τώρα να προεξοφλήσουν ύφεση και για το 2014 παραβλέποντας ξανά την ακόμα μεγαλύτερη, από την περσινή, δυναμική του τουρισμού, τη σταδιακή βελτίωση στη ρευστότητα των επιχειρήσεων, το κλίμα ευφορίας που θα προκύψει από μια αρχική προσπάθεια για έξοδο στις αγορές, την εντατικότερη προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων και την εκτέλεση δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, την πιθανή ενίσχυση της πολιτικής σταθερότητας μετά τις ευρωεκλογές και την εξομάλυνση κοινωνικών αντιδράσεων από τη διανομή μερίσματος από το πλεόνασμα και την αρχή της αντιστροφής της αρνητικής πορείας της ανεργίας (παράγοντες ομαλότητας και θετικού επενδυτικού κλίματος).
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια