Του Μιχάλη Αλεξανδρίδη

Δεν έλειψαν ποτέ οι χλευαστικές αναφορές στους 300 της Βουλής, αφού η πολιτική και οι πολιτικοί είναι προνομιούχο πεδίο για την άσκηση κριτικής αλλά και την άνθηση της σάτιρας.

Κάποτε όμως η κριτική ασκούταν για την ελαχιστότητα των πολιτικών και την ανικανότητά τους να ανταποκριθούν στις προσδοκίες όσων τους ψήφιζαν και τους έστελναν στη Βουλή, ελπίζοντας σε πολύ περισσότερα από αυτά που τελικά έπαιρναν. Και δεν αναφερόμαστε στις πατροπαράδοτες πελατειακές σχέσεις μεταξύ βουλευτή και ψηφοφόρου αλλά στις πολιτικά ορθές σχέσεις μεταξύ πολίτη και πολιτικού, που υπόσχεται να κάνει το καλύτερο για την πατρίδα και το κοινωνικό σύνολο.

Καθώς τα τραγούδια μένουν πιο εύκολα από τις άλλες μορφές τέχνης, όλοι θυμούνται το “ήρθε ο βουλευτής στο χωριό, βόλτες από κει κι από δω, μοιράζει υποσχέσεις στους αγρότες...” του Θ. Μπακαλάκου αλλά και τον πονηρό πολιτευτή του Δ. Σαββόπουλου. Και να φανταστείτε ότι το φαινόμενο Λιάπη δεν είχε εμφανιστεί ακόμη.

Η εικόνα που παρουσιάζει όμως σήμερα σε μεγάλο ποσοστό η ελληνική Βουλή είναι περισσότερο αστεία από ποτέ, χωρίς να προκαλεί γέλιο. Αυτοί που στείλαμε στις τελευταίες εκλογές, για να μας εκπροσωπήσουν, σίγουρα δεν είναι η αφρόκρεμα της ελληνικής κοινωνίας.

Αν επρόκειτο μόνον για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής, που όποιος διαθέτει τον κοινό νου κατάλαβε ότι πέρα από φασίστες είναι ένας κακόγουστος θίασος, θα ξέραμε ποιος είναι ο εχθρός.

Δεν είναι όμως μόνον αυτοί. Ο Μιχάλης Ταμήλος έμεινε αξέχαστος με τη δήλωσή του ότι δεν συμμετέχει σε επιτροπές της Βουλής χωρίς έξτρα αμοιβή. Ο μεγάλος Δάνης Τζαμτζής έμεινε επίσης στην ιστορία με τις αναφορές του στη φτώχεια (δεν εννοούσε πνευματική) των συναδέλφων του μαζί με την εικόνα της Ραχήλ Μακρή των ΑΝΕΛ πάνω στα κάγκελα της ΕΡΤ. Τελευταίο κρούσμα ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, που φαντάζομαι ότι και στο ΣΥΡΙΖΑ πολύ θα θέλουν να ξεχαστεί γρήγορα η καρναβαλική αμφίεση αλλά και η συμπεριφορά του μέσα στο ράσο -είναι μόνο ένα παράδειγμα με πολλούς μιμητές. Η συνάδελφός του της ΝΔ από το ίδιο χωριό έπεσε στα μαλακά, αν και η δική της απάντηση στις άστοχες ατάκες του παπά Σούρα ήταν αναλόγου επιπέδου.

Θέλω να ελπίζω ότι ουδείς από τους παραπάνω και τους ομοίους τους δέχτηκε τα συχαρίκια της τοπικής κοινωνίας για τις επιλογές του. Γιατί, αν τα δέχτηκαν, τότε ξέρουμε ποιοι στέλνουν τέτοιους τύπους στη Βουλή και, ακόμη χειρότερα, διαισθανόμαστε ότι θα τους ξαναστείλουν και μετά θα αναρωτιούνται -μαζί με τους υπόλοιπους- γιατί δεν πρόκειται να φτιάξει ποτέ αυτή η χώρα...

ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
http://www.makthes.gr/news/opinions/115486/