You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΑΡΙΣΤΕΡΑ , Ε.Ε. , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ , ΣΥΡΙΖΑ - «Προοδευτική»... συνέπεια!

Η επίφαση της προοδευτικότητας κρύβονταν πάντοτε πίσω από βαρύγδουπες αναφορές στην απλή και ανόθευτη αναλογική, στη λαϊκή συμμετοχικότητα στις κομματικές διεργασίες και στη διεύρυνση των δημοκρατικών διαδικασιών με ενεργότερο ρόλο στο πολίτη όσον αφορά τη λήψη αποφάσεων (δημοψηφίσματα, σταυροδοσία κλπ). Σημαντικές κι εν πολλοίς απαραίτητες συνθήκες εμπέδωσης των θεσμών και κοινωνικής νομιμοποίησης που μετατρέπονται σε άλλοθι αποστασιοποίησης και γενικού αφορισμού από τους λάτρεις της ατέρμονης επαναστατικής συζήτησης που κατά βάθος απεχθάνονται την ευθύνη της δράσης, του αποτελέσματος και της αξιολόγησης.

Η απλή αναλογική, διαχρονικό αίτημα της αριστεράς (συμπεριλαμβανομένου του πρώιμου ΠΑΣΟΚ) λειτουργούσε ως αντικαθεστωτικό αγχολυτικό που δεν συνοδευόταν όμως κι από τις απαιτούμενες διεργασίες συνεργασίας. Η πρόταση εξουσίας εξαντλούνταν στις μερικές παραπάνω έδρες που θα μπορούσαν να κερδίσουν τα μικρότερης επιρροής κόμματα χωρίς αυτό να οδηγεί σε διαδικασίες δημιουργίας σταθερής κυβερνητικής προοπτικής.

Η απότομη μεγέθυνση του ΣΥΡΙΖΑ έφερε και τη σχετική προσαρμογή (όπως ακριβώς είχε συμβεί παλιότερα και με το ΠΑΣΟΚ). Ρητορικά επιζητούν ακόμα την απλή αναλογική, ως μελλοντική κυβερνητική επιλογή τους, αλλά στην ουσία αποδέχονται ενδόμυχα τα οφέλη της ενισχυμένης που με τη σημερινή μορφή της επιτρέπει υπό προϋποθέσεις και αυτοδυναμία με ποσοστό κάτω του 35%!

Ανάλογης λογικής άλλωστε ήταν και η συνεδριακή απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ για όριο θητειών των βουλευτών (πρόταση που κάναμε σε αυτό το blog εδώ και 4 χρόνια) αναφέρεται χωρίς σαφές χρονοδιάγραμμα και ορίζοντα εκτέλεσης με προφανές κίνητρο να προστατευθεί η υπάρχουσα αρχηγική ομάδα (ακόμα δεν άγγιξαν την εξουσία, να την παραδώσουν κιόλας στις επόμενες γενιές!). Ο μικροαστισμός και η εξουσιολαγνεία χρόνια και ιδεολογίες δεν κοιτά!

Η συμμετοχικότητα και η πιο άμεση δημοκρατία αποδείχτηκαν ρητορικά σχήματα στο βαθμό που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες ενός περιορισμένου και ουσιαστικά ελεγχόμενου κομματικού μικρόκοσμου. Μόλις η πολιτικοκοινωνική στόχευση άλλαξε, οι μεταπολιτευτικές ασθένειες της αρχομανίας που τόσο απόλυτα καταδίκαζαν μετέτρεψαν τις εσωκομματικές διαδικασίες σε παρεπόμενο.

Το αποκορύφωμα βέβαια ήταν η αντίδραση στην κυβερνητική πρόταση για σταυροδοσία και στις ευρωεκλογές. Αντί με «προοδευτική» ζέση να αγκαλιάσουν αυτή την ιδέα και να προσπαθήσουν να την εμπλουτίσουν, επιδόθηκαν σε μικροπολιτικές αναλύσεις και σπασμωδικές αντιδράσεις που ανακαλούν από τη μνήμη τα πιο συντηρητικά και κλειστοφοβικά αντανακλαστικά του πολιτικού συστήματος.

Η επιλογή, η πρωτοβουλία, η προσωπική ευθύνη, η εμβάθυνση των δημοκρατικών διαδικασιών είναι προαπαιτούμενα αξιοπιστίας ενός πολιτικού σκηνικού που αναπλάθεται και μετασχηματίζεται μέσα από τα πρωτοφανή δρώμενα των τελευταίων ετών. Όταν ο επαναστατισμός εξαντλείται σε συναισθηματικές πομφόλυγες και μεγαλοστομίες που εξαϋλώνονται όταν προσκρούουν στο πρώτο σκαλοπάτι της εξουσίας, η συνέπεια ως παράγοντας εμπιστοσύνης εξαφανίζεται πάραυτα!

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΑΡΙΣΤΕΡΑ , Ε.Ε. , ΕΚΛΟΓΕΣ , ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ , ΣΥΡΙΖΑ