You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , ΕΛΛΑΔΑ , ΟΥΚΡΑΝΙΑ , ΡΩΣΙΑ - Μια... ελληνική Ουκρανία

Ήταν απολύτως αναμενόμενο ότι μια τόσο βαθιά κρίση, όπως αυτή της Ουκρανίας, θα έξαπτε τους διεθνολόγους και τους διπλωματικούς αναλυτές του καναπέ. Όπως και σε μια σειρά από άλλα εξίσου σοβαρά ζητήματα με την παρορμητικότητα που μας διακρίνει διαμορφώσαμε ταχύτατα και με απολυτότητα γνώμη και επιλέξαμε... στρατόπεδο. Ταυτιστήκαμε με τις αγωνίες του «ξανθού γένους» ή τις φιλοδοξίες των Ουκρανών εθνικιστών. Αφομοιώσαμε εθνολογικές και γεωπολιτικές διαφωνίες ποδοσφαιροποιώντας θέματα με διαδρομές δεκαετιών και πολύπλοκο υπόβαθρο.

Δεν θα μπω στη διαδικασία βαρύγδουπων αναλύσεων για τον ενεργειακό πόλεμο στην περιοχή, την μελλοντική αυτονομία των ΗΠΑ λόγω σχιστόλιθου και την απομόνωση της ανέτοιμης Ε.Ε. Δεν θα πάρω θέση στη διαμάχη ανάμεσα στην Ευρωπαϊκό ή τον Ρωσικό προσανατολισμό της Ουκρανίας, την προστασία της Ρωσικής συνείδησης στην Κριμαία και τη σύγκρουση με τον τοπικό εθνικισμό. Δεν θα προσεγγίσω τα πεπραγμένα των διαπλεκόμενων ηγεσιών που ακολούθησαν την «πορτοκαλί επανάσταση» και την ανάγκη ριζικών πολιτικών ανατροπών.

Θα αναφερθώ μόνο, όπως και στην περίπτωση της Μουσουλμανικής Άνοιξης, με τις όποιες σημαντικές διαφορές υπάρχουν στις δυο περιπτώσεις, στην απαίτηση για την ανάδειξη ενός καινούριου πολιτικού προσωπικού που θα πείθει ότι διαθέτει εθνικό όραμα με σεβασμό στη διαφορετικότητα υπερβαίνοντας τις εξαρτήσεις και τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Μπορεί να μην αρκεί για τη λύση του σημερινού γόρδιου δεσμού, αποτελεί όμως αναγκαία και απαραίτητη συνθήκη για τη μελλοντική σταθερότητα της χώρας εφόσον αποφευκτεί ο διαμελισμός.

Ταυτόχρονα με ανησυχεί η ευκολία με την οποία εγχωρίως ανασύραμε και πάλι την άκριτη Ρωσολαγνεία. Η φόρτιση της ύφεσης και των εισοδηματικών περικοπών μετέτρεψε ένα μέρος των Ελλήνων σε τυφλούς οπαδούς μιας ασαφούς Ρωσικής λύσης. Μπερδεύουμε τις επενδύσεις και το ενεργειακό άνοιγμα με την άμεση οικονομική βοήθεια (ούτε το παράδειγμα της Ρωσικής εγκατάλειψης της Κύπρου μας δίδαξε κάτι). Μπλέκουμε τις αδυναμίες του προγράμματος προσαρμογής και την αναβλητικότητα στις αποφάσεις Ε.Ε. με την αμφισβήτηση του στρατηγικού Δυτικού προσανατολισμού της χώρας.

Άραγε πόσο καλά έχουμε αξιολογήσει την προοπτική ενός αντίστοιχου Ουκρανικού συμβάντος και στην Ελλάδα;. Η ευφορία ορισμένων για τη σύγκρουση της Ρωσίας με τη Δύση, με πρόσχημα την προστασία των εθνικών συνειδήσεων μέρους των πολιτών της Κριμαίας, θα κοπάσει αν σε αυτή την αλυσίδα των αποσχιστικών πρωτοβουλιών προκύψει κάποια στιγμή παρόμοιο ζήτημα στη Θράκη, με τους Τούρκους να σπεύδουν προς στήριξη των αυτοπροσδιοριζόμενων ως ομοεθνών τους; 

Ιδιαίτερα αν ακολουθούσαμε τον "εναλλακτικό" δρόμο της δραχμοποίησης ή της απόλυτης Ρωσοεξάρτησης, ποιος μπορεί να αποκλείσει την προοπτική ενός τέτοιου σεναρίου και κυρίως ότι η πλήρης αδιαφορία των πρώην Ευρωπαίων και Νατοϊκών συμμάχων μας, δεν θα έφερνε εντονότερες σχετικές Τουρκικές διεκδικήσεις;

Το διπλωματικό παιχνίδι είναι μια δυσεπίλυτη παρτίδα σκάκι με επιλεκτικές επιθετικές κινήσεις, μπλόφες, παροδικές υποχωρήσεις στην εξυπηρέτηση ενός τελικού στόχου. Ο χειρότερος σύμβουλος είναι η παρόρμηση, ο ανεξέλεγκτος συναισθηματικός, η αυτοπαγίδευση σε αδιέξοδα.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , ΕΛΛΑΔΑ , ΟΥΚΡΑΝΙΑ , ΡΩΣΙΑ