You Are Here: Home - ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , ΕΛΛΑΔΑ , ΙΣΛΑΜ , ΡΩΣΙΑ - Από το «ξανθό γένος» στο «Ισλαμικό κράτος»...

Από την Ουκρανία έως τη Μέση Ανατολή ο πλανήτης φλέγεται με μια ανεξέλεγκτη «φωτιά» που φαντάζει πιο επιβλητική από ποτέ. Ακραία εθνικιστικές και θεοκρατικές αντιλήψεις υπερισχύουν παρασύροντας τη θυμική υπερδιέγερση των λαών σε αδιέξοδες συγκρούσεις. Στην Ελλάδα, ως συνήθως, ποδοσφαιροποιούμε και τα πιο σοβαρά ζητήματα αναζητώντας απόλυτες ταυτίσεις με φίλους και εχθρούς. Από τους Ουκρανούς ναζί έως τους τρομοκράτες της Χαμάς κι από τους Ρωσόφωνους «αδερφούς» (που ουδέποτε επέδειξαν καμιά απτή αδερφοσύνη προς την Ελλάδα) έως τις Ισραηλινές επιδιώξεις κάπου κρύβεται ένας άγνωστος «σύμμαχος» με τον οποίο επιβάλλεται να συμπάσχουμε για απροσδιόριστους και περίπλοκους λόγους.

Σπάνια θα ακούσεις αναλύσεις που να ξεπερνούν την θεμιτή καταδίκη των αγριοτήτων της μιας ή της άλλης πλευράς κι ακόμα και τότε οι εγχώριες προσεγγίσεις επικεντρώνονται ελάχιστα στο ρόλο της Ελλάδας στο γεωπολιτικό σκάκι που εξελίσσεται, αλλά βολεύονται σε γενικότητες περί νέου Ψυχρού Πολέμου που δεν παρουσιάζουν ολοκληρωμένη την εικόνα του σημερινού πολυπαραγοντικού διπλωματικού παιχνιδιού με δυνάμεις όπως η Κίνα να καθορίζουν, πρωτίστως με την οικονομική στάση τους, την έκβαση των μελλοντικών ισορροπιών.

Η Ελλάδα στο γεωγραφικό μεταίχμιο μιας διακεκαυμένης ζώνης χρειάζεται εξαιρετικά προσεκτικές κινήσεις με το βλέμμα στις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις κάθε απόφασης. Μπορεί η Ε.Ε. να χειρίστηκε με σχετική παρορμητικότητα το θέμα του εμπάργκο προς τη Ρωσία αλλά αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει μια χώρα του σκληρού πυρήνα της, όπως εμείς, στη ρήξη με τις συλλογικές αποφάσεις. Όσοι με λαϊκίστικο αυθορμητισμό εισηγούνται τέτοιες κινήσεις μάλλον παραβλέπουν ότι στα πολλαπλά δικά μας ανοιχτά εθνικά ζητήματα θα ήταν εξίσου εύκολη μια Ευρωπαϊκή παράκαμψη των Ελληνικών αιτιάσεων με σωρεία νομικίστικων ερμηνειών.

Όσοι επίσης με εξίσου επιπόλαιη θεώρηση των δεδομένων διακηρύσσουν ότι η καταδίκη των Ισραηλινών στρατιωτικών υπερβολών συνεπάγεται και έμμεση υπεράσπιση της ισλαμικής μονολιθικότητας της Χαμάς, μάλλον κλείνουν ερμητικά τα μάτια στο ασίγαστο θεοκρατικό μίσος οργανώσεων όπως το «Ισλαμικό κράτος» που έρχονται να συνεχίσουν και να επεκτείνουν την βαρβαρότητα της Αλ Κάιντα με στόχο κάθε αλλόθρησκο.

Ούτε ο μύθος του «ξανθού γένους», που λειτουργεί με αποκλειστικό κίνητρο τα δικά του γεωστρατηγικά και οικονομικά συμφέροντα και είναι ικανό να αφήσει έκθετο τον όποιο πρόσκαιρο σύμμαχο όπως έκανε και στην περίπτωση της Κύπρου, μπορεί να κατευθύνει τις Ελληνικές βλέψεις, ούτε η δήθεν συναισθηματική ταύτιση με ιδεολογικά βαθύτατα αντιδημοκρατικούς παράγοντες δίνοντας αφελή κάλυψη στα ισλαμικά σχέδια.

Η Ελλάδα οφείλει να αξιοποιεί με φειδώ και υπομονή τις ευκαιρίες που δημιουργούν οι ευμετάβλητες συγκυρίες, να διατηρεί τις μόνιμες, σταθερές συμμαχίες της κρατώντας επιμέρους ρητορικές επιφυλάξεις για την αναβλητικότητα ή την αναποτελεσματικότητα κάποιων αποφάσεων και ταυτόχρονα να χτίζει με οικονομικές συμφωνίες και σημαντικά επενδυτικά πλάνα το σκηνικό της επόμενης μέρας.

Κων/νος Μανίκας

Οικονομολόγος –Ψυχολόγος

Tags: ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ , ΔΙΕΘΝΗ , ΕΛΛΑΔΑ , ΙΣΛΑΜ , ΡΩΣΙΑ