Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας
Οικονομολόγος–Ψυχολόγος

Μας προσέφερε άπλετο γέλιο κι ένα ακόμη viral για τα social media, ο Μάρδας, με τις δηλώσεις του για επενδυτές που κρύβονται καλά ανάμεσα στους μετανάστες και τους πρόσφυγες αλλά το ζήτημα είναι πολύ σοβαρότερο από ένα απλό ευφυολόγημα. Οι εγχώριες και διεθνείς συνθήκες είναι τέτοιες που παραμένει αμφίβολο αν έστω και οι δυνητικοί Σύριοι επενδυτές θα επέλεγαν να τοποθετήσουν τα κεφάλαια τους στην χώρα μας.

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που διασφαλίζουν ότι υπό το σημερινό πολιτικό, οικονομικό, κοινωνικό και τεχνολογικό περιβάλλον (αυτό που οι οικονομολόγοι ονομάζουν, από τα αρχικά των αντίστοιχων αγγλικών λέξεων, P.E.S.T) μπορεί να εγγυηθεί την απρόσκοπτη ανάπτυξη κάθε επενδυτικού σχεδίου; Από ποια έως τώρα εμπειρία προκύπτει ότι οποιοσδήποτε αποπειραθεί να ξετυλίξει την επιχειρηματική του ιδέα θα συναντήσει πρωτίστως ένα σύνολο σταθερών παραγόντων, σε όλα τα επίπεδα, που θα του επιτρέψει να αφιερωθεί στο έργο του, χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις.

Στο πολιτικό πεδίο, η προοπτική των εκλογών παραμένει μονίμως ένα ισχυρό ενδεχόμενο και η κυβερνητική συνοχή εξαρτάται διαρκώς από τις θυμικές διαθέσεις των εναπομεινάντων “εξτρεμιστικών” στοιχείων του ΣΥΡΙΖΑ και του στρατηλάτη Καμμένου. Το οικονομικό περιβάλλον κινείται επί ενάμιση χρόνο στα πλαίσια της δημιουργικής ασάφειας και της ιδεοληπτικής σαφήνειας. Επιπρόσθετα το φορολογικό και το αναπτυξιακό νομοσχέδιο που θα έπρεπε να λειτουργούν ως εργαλεία προώθησης της επιχειρηματικότητας, πέρα από το ότι αργούν να κατατεθούν, είναι σίγουρο ότι θα αποτυπώνουν την ταξική κυβερνητική μονομέρεια.

Η κοινωνική αναταραχή, για τα σκληρά μέτρα και την αθέτηση όλων των προεκλογικών υποσχέσεων, καταγράφεται και στην ταχεία δημοσκοπική απομείωση του ΣΥΡΙΖΑ και οι εξελίξεις στον τομέα των υποδομών και της ψηφιακής αναβάθμισης δεν προκαλούν θετικές εντυπώσεις, Όταν μάλιστα ψηφιακά έργα εκατομμυρίων ευρώ χάνονται από έλλειψη βούλησης και διοικητικής επάρκειας μόνο για στροφή στην καινοτομία δεν δικαιούμαστε να μιλάμε.

Αυτό το ψηφιδωτό των αρνητικών προσήμων σε όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν τις επενδυτικές αποφάσεις κάθε επιχειρηματία, δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Ούτε ο υποτιθέμενος Σύριος επενδυτής θα είχε την διάθεση να αναλάβει το ρίσκο της ανάμειξης με ένα παρωχημένο, ανασφαλές, ιδεοληπτικό, σύστημα που το πιθανότερο είναι ότι θα του απορροφούσε κεφάλαια ως άλλη μαύρη τρύπα για να του αποδώσει στην πορεία, όχι σίγουρα κέρδη, αλλά βέβαιη αμφιβολία για την αξία μιας τέτοιας επιλογής.