Γράφει ο Κωνσταντίνος Μανίκας, Οικονομολόγος – Ψυχολόγος

110 χρόνια από την γέννηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή. 110 χρόνια από την στιγμή που εμφανίστηκε στη ζωή ο άνθρωπος που έμελλε να σημαδέψει την πολιτική ζωή της χώρας όσο ελάχιστοι. Ο πολιτικός που άλλαξε δυο φορές την πορεία της Κεντροδεξιάς παράταξης, συνδύασε δυο φορές την παρουσία του με την ομαλή και δημοκρατική μετάβαση από μια σημαντική ιστορική εποχή σε μια άλλη (μεταπολεμικά και μεταπολιτευτικά) και έθεσε τις βάσεις για την εσωτερική ανοικοδόμηση, την διεθνή αναγνώριση και την σταθερή Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.

Δεν είναι όμως μόνο τα απτά πολιτικά και κοινωνικά επιτεύγματα, – μάλιστα σε ένα μακρό, εθνικά επώδυνο και αντιφατικό χρονικό διάστημα -, που καθιστούν τον Καραμανλή τον κορυφαίο πολιτικό του περασμένου αιώνα. Το ύφος, η επικοινωνιακή προσέγγιση, η διοικητική πληρότητα, η προσήλωση στον στόχο με κάθε προσωπικό κόστος έθεσαν πολύ ψηλά τον πήχη σε σχέση με την νοοτροπία, το ηθικό ανάστημα και την αξιοπιστία όσων θέλουν να λέγονται ηγέτες.

Η διπλή παρακαταθήκη του Κωνσταντίνου Καραμανλή τοποθέτησε στο πολιτικό σκηνικό ένα σχεδόν απροσπέλαστο πλέγμα ικανότητας και χαρακτήρα που βάζει δύσκολα στις επόμενες γενιές. Γενιές που ανδρώθηκαν μέσα στην μεταπολιτευτική αξιακή παρακμή κι αντιλαμβάνονται σε μεγάλο βαθμό την πολιτική ως νομή εξουσίας, αξιωμάτων και πλούτου. Γενιές που βίωσαν τον εθνικό ξεπεσμό, την οικονομική κρίση και καλούνται να δώσουν απάντηση στα σημερινά διλήμματα αντίστοιχης της διπλής κομβικής παρέμβασης του Εθνάρχη.

Δεν μπορώ να αποφανθώ αν διαθέτει πολλούς που θα μπορούσαν να σταθούν αντάξιοι αυτής της παρακαταθήκης, πέρα από επικοινωνιακές προσπάθειας καπηλείας του τεράστιοι έργου και της προσωπικότητας του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Άλλωστε κάθε εποχή γεννά τους ηγέτες που τις αξίζουν κι αντικατοπτρίζουν τα εκάστοτε αδιέξοδα.

Εύχομαι μόνο όσοι επιχειρήσουν να διαχειριστούν το ξεπέρασμα της μνημονιακής καθόδου να παραδειγματιστούν έστω και στο ελάχιστο από τα πεπραγμένα του μεγάλου ηγέτη. Να ενσκήψουν στις βαθιά φιλοσοφημένες δηλώσεις του. Να μελετήσουν τις στιβαρές διοικητικές επιλογές του. Να «μυρίσουν» το άρωμα της γοητείας που ασκούσε o ανεπιτήδευτος λόγος του.

Κυρίως να διδαχτούν από το κορυφαίο απόφθεγμα του:

«Για να κυβερνήσω με δικαιοσύνη, στέγνωσα την ψυχή μου».