Η αναφορά του Βαρθολομαίου στο Σταυρό που κουβαλάει όλα αυτά τα χρόνια, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα Τουρκικό κατεστημένο που αντιμετωπίζει τη διαφορετικότητα και την ελευθερία της έκφρασης, ως μισητές έννοιες που μπορεί να οδηγήσουν σε φαλκίδευση το εθνικό φρόνημα και την ιστορική συνέχεια του έθνους τους, πρέπει να είναι ένα μήνυμα ελπίδας, σύνεσης και δυναμισμού, που ιδιαίτερα εν μέσω μια οδυνηρής οικονομικής κρίσης έχουμε όλοι ανάγκη. Μπορεί να μην πλησιάζουμε στο Πάσχα και την Ανάσταση του Κυρίου ώστε να υπάρξουν συνειρμοί με τη Σταύρωση και την καρτερικότητα & το μεγαλείο που συμβολίζουν, το Θείο θαύμα όμως της γέννησης Του, θα πρέπει να αποτελεί κάθε χρόνο, φωτεινό φάρο αισιοδοξίας, θετικού κινήτρου για την πάλη με την αδυσώπητη, ορισμένες φορές, καθημερινότητα, έναυσμα ενός ελπιδοφόρου ξεκινήματος.
Οι δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη, ακριβώς αυτό έρχονται να επισημάνουν και να τονίσουν. Ο άνθρωπος οφείλει ακόμα και στις δυσχερέστερες των συνθηκών, ακόμα κι όταν τα δεδομένα και οι συγκυρίες δείχνουν να μην τον ευνοούν, να μένει πιστός στις αρχές και τις αξίες του, να μην συμβιβάζεται με τα παροδικά κελεύσματα των καιρών και να επιμένει να υπερασπίζεται τα ιδανικά που τον γαλούχησαν και διαμόρφωσαν την πολιτισμική και εθνική υπόσταση του. Η πρόσφατη αναμόχλευση του θέματος της χρήσης των εθνικών & θρησκευτικών συμβόλων και του ζητήματος που δημιουργήθηκε στην Ιταλία με την απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, έρχονται να επιβεβαιώσουν για μια ακόμα φορά τους φόβους μας.

Η στρέβλωση της ουσίας της παγκοσμιοποίησης, ως μοχλού οικονομικής ανάπτυξης, έχει οδηγήσει κάποιους στο σκεπτικό, ότι η ομογενοποίηση των λαών, η σύνθλιψη κάθε μορφής ιστορικής μνήμης και διαφοροποιημένης κουλτούρας, μπορεί να εξυπηρετήσει καλύτερα τα επιχειρηματικά σχέδια των πολυεθνικών τους εταιριών που θα έχουν σίγουρα ευκολότερο έργο στην προσέγγιση του πολίτη – καταναλωτή, όταν αυτός υπακούει σε ένα συγκεκριμένο μοντέλο προσωπικότητας και συμπεριφοράς. Στην προσπάθεια, δε, να πετύχουν αυτό το σκοπό, χρησιμοποιούν ως μοχλό πίεσης, την υποτιθέμενη ευαισθησίας τους απέναντι στις θρησκευτικές και εθνικές μειονότητες, οι οποίες στις ανεπτυγμένες τουλάχιστον χώρες, ίσως εκτός κάποιων ιδιαίτερων εξαιρέσεων, χαίρουν κάθε δικαιώματος στην άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων και της συντήρησης της εθνικής τους ταυτότητας, στο βαθμό βέβαια που δεν προσπαθούν να χειραγωγήσουν καταστάσεις με στόχο την αναταραχή της χώρας που τους φιλοξενεί.

Ο δικός μας ρόλος σε αυτό το περιβάλλον είναι η ανύψωση του Χριστιανικού και εθνικού μας φρονήματος που διέπετε στο σύνολο του, από το σεβασμό και την αγάπη στον πλησίον, όποια κι αν είναι τα χαρακτηριστικά του, και να αξιοποιήσουμε το μήνυμα των Χριστουγέννων για την προσωπική μας ενδοσκόπηση, την αποτίμηση των πεπραγμένων μας και την οριοθέτηση των επόμενων στόχων μας.