Η δημογραφική εξέλιξη της χώρας, όπως αποτυπώθηκε από τα στοιχεία της πρόσφατης απογραφής, είναι όντως ανησυχητική. Ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 145.000 από το 2001, επιβεβαιώνοντας την τάση γήρανσης που είχε επανειλημμένα επισημανθεί στο παρελθόν. Τάση που καταφανώς ενισχύθηκε την τελευταία δεκαετία, αν τα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας αποτυπώνουν την πραγματικότητα.

Υπάρχει μία μικρή αμφιβολία, καθώς μέσα στην απερίγραπτη συνωμοσιολογία που επικρατεί στην Ελλάδα, κυκλοφόρησε ευρέως η άποψη ότι τα ερωτήματα που συνόδευαν την απογραφή αφορούσαν... προσωπικά δεδομένα και ήταν αρκετοί εκείνοι που δεν άνοιγαν την πόρτα στους απογραφείς γι’ αυτόν τον λόγο. Στους οποίους πρέπει να προσθέσουμε και τους ηλικιωμένους που δεν άνοιγαν λόγω φόβου.


Αυτά όμως είναι λεπτομέρειες και, αν ακόμη ευσταθούν, δεν αναιρούν το γεγονός ότι ο ελληνικός πληθυσμός γερνάει και συρρικνώνεται, πιθανότατα ταχύτερα από άλλες χώρες στην Ευρώπη όπου επικρατούν ανάλογες τάσεις. Στη Ρωσία το φαινόμενο της υπογεννητικότητας συναντάται σε ακραία μορφή, το ίδιο συμβαίνει στη Γερμανία, στην Ιταλία, στην Ισπανία και γενικά στην Ευρώπη. Το πρόβλημα λοιπόν είναι πανευρωπαϊκό -όχι της Δύσης, γιατί οι ΗΠΑ δεν το έχουν-, μόνο που στην Ελλάδα είναι ακόμη μεγαλύτερο και τα αίτια δεν οφείλονται αποκλειστικά στα νέα ήθη και τον σύγχρονο τρόπο ζωής ή στην αυξανόμενη συμμετοχή των γυναικών στον χώρο της εργασίας και της επαγγελματικής καριέρας. Στη χώρα μας δυστυχώς σημαντικό ανασταλτικό ρόλο στη γεννητικότητα παίζει και η λεγόμενη «ελληνική πραγματικότητα».


Η «ελληνική πραγματικότητα» που στη συγκεκριμένη περίπτωση προέρχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους, το οποίο, μεταξύ άλλων που άπτονται της άναρχης και υποβαθμισμένης καθημερινότητας ιδιαίτερα στις μεγάλες πόλεις, απέτυχε να δημιουργήσει ένα πλαίσιο νηπιακής φροντίδας, έχει επιτρέψει να υποκατασταθεί η παιδεία από την παραπαιδεία, έθρεψε ένα καθεστώς βιοποριστικού παρασιτισμού και άφησε να κυριαρχήσει η αβεβαιότητα για το μέλλον στις τάξεις των νέων. Αν προστεθεί και ο ασφυκτικός υπερπροστατευτισμός, που καθορίζει τη συμπεριφορά των Νεοελλήνων απέναντι στα παιδιά, εξηγείται ο φόβος απέναντι στη δημιουργία οικογένειας.


«Γεννάτε, γιατί χανόμαστε» θα πρέπει λοιπόν να είναι το σύνθημα, αλλά η αλήθεια είναι ότι αν δεν γίνουν οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και δεν βελτιωθεί θεαματικά το περιβάλλον στη χώρα, δεν πρόκειται να πιάσει.


Του Άγγελου Στάγκου


ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_28/07/2011_1295889