Της Άννας Παναγιωταρέα

Βρισκόμαστε ήδη στις επόμενες μέρες μετά την ιστορική απόφαση αλληλεγγύης της ευρωζώνης προς την Ελλάδα. Όχι χαριστικά. Όχι με κριτήρια πολιτικά για τη διαφύλαξη της ευρω-συνοχής. Αλλά ως αναγνώριση της συστηματικής -χωρίς παλινωδίες, χωρίς τον φόβο πολιτικού κόστους- δουλειάς που έγινε από την κυβέρνηση Σαμαρά στο τελευταίο πεντάμηνο. Κι ενώ, συνήθως, μετά από μία δύσκολη μάχη, με έκβαση ευνοϊκή, σημειώνεται μία ανακούφιση, για να μην πω ένα διάλειμμα χαλάρωσης, για να πάρεις τον χρόνο σου να χαρείς τα επινίκια, στη δική μας περίπτωση, τέτοιου είδους πολυτέλειες δεν υπάρχουν.

Είναι φανερό ότι το 2013 θα είναι μία χρονιά που η επιλογή μας για να περάσει στη σύγχρονη Ιστορία, μπορεί να έχει μόνον δυο «πρόσωπα»: Είτε που η Ελλάδα πήρε τις αποστάσεις της από το φαύλο παρελθόν της, έκανε αποφασιστική στροφή και δεν φοβήθηκε τις ρήξεις με τα κατεστημένα, κερδίζοντας τον χαμένο καιρό. Είτε που η Ελλάδα δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει τον κακό της εαυτό και επιστρέφοντας στα παλιά μονοπάτια της μικροπολιτικής, θα γυρίσει πίσω στον χρόνο, καταστρέφοντας όσες ελπίδες για αναγέννηση γεννήθηκαν από τις θυσίες της τελευταίας τετραετίας.

Παρατηρώντας χτες τους υπουργούς που προσέρχονταν στο υπουργικό συμβούλιο σκεφτόμουνα πόσο μεγαλύτερες είναι πλέον οι απαιτήσεις από αυτούς. Γιατί από τη δική μας πλευρά καταθέσαμε ακόμη κι εκείνα που μας ήταν απαραίτητα για την επιβίωσή μας. Απαιτούμε αποτελεσματική δουλειά, για να κινηθεί επιτέλους η κρατική μηχανή, διαφάνεια και σεβασμό απόλυτο στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος, συνεργασία και σύμπνοια στις συνέργειες που απαιτούνται.

Υπουργοί με βιλαέτια, με παρατρεχάμενους και αυλές, με έφεση για «πολυχρόνια και παράτες», δεν μας χρειάζονται. Υπουργοί με προσωπικές πολιτικές και επιλογές δικής τους έμπνευσης που δεν συνάδουν με το πνεύμα που επιβάλλει η κρισιμότητα της κατάστασης, είναι επικίνδυνοι. Τέτοιους «χαραμοφάηδες» είχαμε και εξαιτίας τους φτάσαμε εδώ που είμαστε.

Παραδεχόμαστε ότι οι απαιτήσεις των εταίρων μας είναι τρομακτικές και ότι για να βγει το πρόγραμμα της ανασυγκρότησης της νέας Ελλάδας θα περάσουν από πάνω μας σαν οδοστρωτήρας τα νέα μέτρα. Ετσι, το ελάχιστο που μπορούμε να απαιτήσουμε είναι μια σφικτή, εργατική, δημιουργική, δίκαιη, προσηνής και ευαίσθητη κυβέρνηση ώστε ο Πολίτης να μη νιώθει μόνον ως υποζύγιο, που δεμένος στη μέγγενη ανεβάζει νερό για να γυρίσει ο μύλος.

Η κυβέρνηση Α. Σαμαρά είναι καταδικασμένη να επιτύχει. Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο πιο απαιτητικός από όλους μας είναι ο πρωθυπουργός, νιώθοντας βαριά την ευθύνη απέναντί μας. Ας μη σταματήσει ούτε για μια στιγμή τον έλεγχο των πράξεων και των αποφάσεων των υπουργών του και των επιτελείων τους. Η μάχη πρέπει να κερδηθεί και τον εμπιστευόμαστε.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.e-typos.com/Opinions.aspx?id=25468&title=%25CE%2597%2520%25CE%25BC%25CE%25AC%25CF%2587%25CE%25B7%2520%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25AD%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25B9%2520%25CE%25BD%25CE%25B1%2520%25CE%25BA%25CE%25B5%25CF%2581%25CE%25B4%25CE%25B7%25CE%25B8%25CE%25B5%25CE%25AF%250D%250A