.png "English"){kind=small}
Πως θα ζήσουμε χωρίς την «ελπίδα» ότι
έρχεται η απόλυτη καταστροφή; Ποια δικαιολογία θα μας αποτρέπει από το να δούμε
κατάματα την πικρή αλήθεια, να αντιμετωπίσουμε ρεαλιστικά και δραστικά τη
σκληρή πραγματικότητα, να λύσουμε αποτελεσματικά προβλήματα και χρονίζοντα
ζητήματα; Ήταν κι αυτή η τελεολογία μια κάποια «λύση»;Μια «λύση» για να αμελούμε την προστασία του περιβάλλοντος ή εσκεμμένα να καταστρέφουμε δομικά του στοιχεία.
Μια «λύση» για να παραβλέπουμε την απορύθμιση της παγκόσμιας
οικονομίας, περιοριζόμενοι σε μεσοβέζικες λύσεις και ατέρμονες
ισορροπιστικές κινήσεις.
Μια «λύση» για να εθελοτυφλούμε μπρος στη βάναυση καταπάτηση
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να ανεχόμαστε τη βία και το ρατσισμό.
Μια «λύση» και σε εγχώριο επίπεδο, για να
αποτρέψουμε τον πλήρη ανασχεδιασμό του διοικητικού και παραγωγικού μας
μοντέλου.
Μπρος στο θαύμα των Χριστουγέννων και το αιώνιο
μήνυμα αναγέννησης κι ελπίδας, χρειαζόμαστε ένα τέλος με όσα μας κρατούν
δέσμιους με το παρελθόν. Ένα «τέλος» με τον κακό μας εαυτό, με τις συνήθειες
και τις επιλογές στις οποίες λίμνασαν τα «θανάσιμα» αμαρτήματα μιας
ολόκληρης κοινωνίας.
Τώρα λοιπόν που δεν τελείωσε κι ο κόσμος, μήπως
είναι μια χρυσή ευκαιρία να κάνουμε αυτή την καινούρια αρχή, δίνοντας το δικό
μας, ηχηρότερο και ουσιαστικότερο τέλος στους μύθους και τα παραμύθια
μιας εποχής που φεύγει ανεπιστρεπτί;
Καλά Χριστούγεννα...
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια