Στον συνδυασμό «ρεαλιστικότητας» και «ενσυναίσθησης» κρύβεται το μεγάλο διακύβευμα σήμερα. Πειστικές ως προς την εφαρμοστικότητά τους λύσεις, σε σύζευξη με την αναγνώριση του πόνου των πολιτών.

Από τον ΣΥΡΙΖΑ ζητείται ως πρώτη προτεραιότητα «να πείσει για τη ρεαλιστικότητα των προτάσεών του». Το ζητούν κυρίως άνδρες, εργαζόμενες γυναίκες, τα δύο ηλικιακά άκρα, δεκαοκτάρηδες και πενηνταπεντάρηδες, οι Θεσσαλονικείς και οι κάτοικοι μεγάλων περιφερειακών αστικών περιοχών. Ακόμα και ένας στους τρεις ψηφοφόρους του θέτει αυτήν την προτεραιότητα. Η Αθήνα ζητεί εντονότερα την «κατάργηση του μνημονίου» και οι «αδιευκρίνιστοι» ψηφοφόροι «να βρεθεί πιο κοντά στον λαό - σε αυτούς που έχουν ανάγκη».

Αντίθετα, από τη Νέα Δημοκρατία ζητείται κυρίως «να βρεθεί πιο κοντά στον λαό». Το ζητούν κυρίως οι γυναίκες και ιδιαιτέρως οι μη εργαζόμενες, οι νεότερες ηλικίες μεταξύ δεκαοκτώ και τριάντα τεσσάρων ετών, οι κάτοικοι ημιαστικών - αγροτικών περιοχών και οι «αδιευκρίνιστοι» ψηφοφόροι, ενώ η Αθήνα απαιτεί «κόκκινες γραμμές στην τρόικα».

Μάχονται αιματηρά οι φράσεις «κοντά στον λαό» εναντίον «ρεαλιστικότητα προτάσεων». Οποιος δημιουργήσει το καλύτερο μείγμα των δύο διαστάσεων έχει κερδίσει το εκλογικό βιβλιάριο των ψηφοφόρων. Ποιος μπορεί;

ΠΗΓΗ: REAL
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=blogitem&eid=26&id=243903