Του Μιχάλη Αγραφιώτη

Από την μια οι δηλώσεις του κ. Πολύδωρα, από την άλλη οι δηλώσεις των κ.κ. Βορίδη και Γεωργιάδη δείχνουν ότι ο κ. Αντώνης Σαμαράς οφείλει σύντομα να δώσει ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση και στόχευση στο κόμμα, αφού οι ανατροπές που έχουν συμβεί στο πολιτικό σκηνικό θα τον φέρουν προ εκπλήξεων.

Νέα Δημοκρατία, Νέα Ελλάδα, δύο όροι δύο έννοιες που προμηνύουν το νέο. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί με αρνητισμό και δηλώσεις κατηγορίας. Ούτε με «ανοίγματα» στελεχών δεξιά και αριστερά. Ένα κόμμα εξουσίας που θέλει να λέγεται σοβαρό οφείλει να καταθέσει πλήρη ιδεολογική πλατφόρμα και πρόταση για το μέλλον. Στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας έγιναν προσπάθειες να γίνει μια ανασύνταξη, όμως αυτό πρέπει να προέλθει από ολοκληρωμένο διάλογο και έπειτα από την αποφασιστικότητα του κ. Σαμαρά.

Ο όρος «δεξιά» πρέπει να φύγει από την ταυτότητα της Νέας Δημοκρατίας, ενώ οι τρεις βασικές κατευθύνσεις της ιδεολογικής συγκρότησης θα διαμορφωθούν μέσα από τους όρους Ελλάδα, Ευρώπη, Ευημερία. Ο όρος «Ελλάδα» θα προσδώσει στη Νέα Δημοκρατία την ιδιότητα του κόμματος που αποτελεί τον βασικό πυρήνα εκπροσώπησης της Ελληνικής Κοινωνίας, ο όρος «Ευρώπη» θα διασφαλίσει στη Νέα Δημοκρατία τον χαρακτήρα του καθαρά φιλοευρωπαϊκού κόμματος, αλλά και του κόμματος που εμπιστεύονται οι Ευρωπαίοι, ενώ ο όρος «Ευημερία» δίνει την στόχευση για την Ελληνική κοινωνία και το επίπεδο ζωής της.

Η δήλωση του κ. Μάκη Βορίδη για το ΠαΣοΚ και τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου είναι ατυχής, γιατί σε πολλές των περιπτώσεων η πολιτική του προασπίστηκε απόλυτα την Εθνική κυριαρχία και συμφέροντα. Προσπάθησε να συσπειρώσει τους καθαρά Νεοδημοκράτες και δεξιούς ψηφοφόρους, όμως πυροδότησε προς λάθος κατεύθυνση. Στόχος του δεν έπρεπε να ήταν το ΠαΣοΚ προ τριακονταετίας αλλά το σύγχρονο και νεώτερο ΠαΣοΚ του κ. Γιώργου Παπανδρέου και του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου. Αυτό το ΠαΣοΚ δυσαρεστεί τους Νεοδημοκράτες. Προφανώς, ήθελε να κρατήσει τα προσχήματα, όμως όπως αποδεικνύεται δεν ωφέλησε επικοινωνιακά.

Από την άλλη, ο κ. Βύρων Πολύδωρας προσπάθησε να βρει χρυσή τομή μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Χρυσής Αυγής. Σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να βρεθεί κοινό σημείο μεταξύ των δύο χώρων, ενώ οποιαδήποτε αναφορά ζημιώνει και τους δύο αντίστοιχα. Η δράση (αρνητική ή θετική) δεν μπορεί να ταυτιστεί με την αντίδραση(αρνητική ή θετική).

Ίσως το άνοιγμα προς τους άλλους χώρους να είναι μια καλή επικοινωνιακή κίνηση, όμως για να πείσει ο κ. Σαμαράς την Ελληνική κοινωνία χρειάζεται χρόνος, θυσίες και σκληρή δουλειά. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να εξαντλήσει όσο μπορεί τη θητεία του για να έχει αρκετό χρόνο να αποδείξει ότι δούλεψε υπέρ της ευημερίας. Μια πρόωρη προσφυγή στις κάλπες θα τον έφερνε προ εκπλήξεων. Χρειάζονται θυσίες, όπως η ευρύτερη συνεργασία με το χώρο του ΠαΣοΚ και η δημιουργία σχηματισμού, χρειάζεται να συγκρουστεί με κατεστημένα εντός και εκτός του κόμματος και να «σπάσει αυγά» με συμφέροντα που προέρχονται από το χώρο της Νέας Δημοκρατίας και λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα.

Η σκληρή δουλειά έγκειται στην προσπάθεια περιορισμού των εξόδων και εύρεσης εσόδων, όχι από τα κατώτερα στρώματα, μισθωτούς, συνταξιούχους και επαγγελματίες που είναι εύκολο, αλλά από κατηγορίες πολιτών που έμεναν και μένουν στο απυρόβλητο, απολαμβάνοντας έναν ιδιότυπο ιδεολογικό παράδεισο.

Από το Σεπτέμβριο η κοινωνία δεν πρέπει να ακούει μόνο περί «success story» αλλά να δει σε πράξεις όλα όσα ευαγγελίζεται η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, ο οποίος πρέπει να πείσει ότι «εγώ είμαι και κανένας άλλος δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή την κατάσταση». Πρέπει να αποκτήσει την αυτοπεποίθηση και τον εγωισμό μέσα από τα έργα και όχι μέσα από τα λόγια. Μόνο όταν μειωθεί η ανεργία και η φτώχεια, τότε θα αποδειχθεί ότι μπορεί να διαχειριστεί και όχι να συμβιβαστεί.

ΠΗΓΗ: ΤΟ ΒΗΜΑ
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=520708