Για «επικοινωνιακή πραγματικότητα και για πραγματική πραγματικότητα» μίλησε στη χθεσινή έκτακτη συνέντευξη Τύπου ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος. Ο διαχωρισμός θα ήταν πράγματι χρήσιμος και αναγκαίος, καθώς, όπως είπε, οι «ψυχικές αντοχές του Ελληνα πολίτη» εξαντλούνται από τη διαρκή ανακύκλωση των ίδιων τρομοκρατικών σεναρίων στα ΜΜΕ για την οικονομία και το μέλλον μας. Ομως, λίγη ώρα αργότερα, σε επίμονη ερώτηση δημοσιογράφου για τον προσδιορισμό του ελλείμματος, απάντησε ότι «δεν θα βοηθούσε τη χώρα στη διαχείριση των καταστάσεων που κάνουμε».

Υπάρχει για την κυβέρνηση διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην «επικοινωνιακή πραγματικότητα και στην πραγματική πραγματικότητα» ή μετακινείται ανάλογα με τις ανάγκες της ημέρας και των γεγονότων; Μήπως ως «επικοινωνιακός» χειρισμός εννοείται η συγκάλυψη της αλήθειας; Και αν υποθέσουμε ότι ο όρος υφίσταται, λειτουργεί υπέρ του δημόσιου ή του ατομικού (του κάθε υπουργού, δηλαδή) συμφέροντος;

Πόσω μάλλον όταν πίσω από τους καθησυχαστικούς («δεν θα πάρουμε νέα μέτρα εισπρακτικού χαρακτήρα») τόνους του υπουργού διαδραματίζεται ένα μακιαβελικής εμπνεύσεως πολιτικό σκηνικό, με υπουργικά αλληλομαχαιρώματα, κακοφωνίες υπουργών και βουλευτών, ίντριγκες, υπόγειες διαδρομές και διαβουλεύσεις, που μόνον κυβέρνηση μπροστά σε ιστορικές συνθήκες δεν χαρακτηρίζουν.

Η απόσταση ανάμεσα στα κυβερνητικά επιφαινόμενα και τεκταινόμενα είναι εξίσου επιζήμια για τη χώρα με την απόκλιση ανάμεσα στην πραγματικότητα και στην επικοινωνιακή μετατόπισή της. Ενα καλό πρώτο βήμα «σύγκλισης» θα ήταν η υπεύθυνη και τεκμηριωμένη ενημέρωση από τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό.

Το βάρος της κρίσης δεν είναι λεξιλαγνικά διαχειρίσιμο. Ούτε με υπεροπτικές συμπεριφορές ούτε με πολιτικάντικες τακτικές. Είναι τόσο ευανάγνωστες και φθαρμένες, που καταλήγουν κουραστικές και ανυπόφορες. Το αγαθό της λιτής και σοβαρής πληροφόρησης σε τόσο σαρωτικές εποχές είναι βασική σταθερά του δημοσίου βίου.

Η ψευδαίσθηση της ενημέρωσης από πρωθυπουργικά και υπουργικά χείλη έχει τελειώσει μαζί με άλλες ψευδαισθήσεις. Τα κοινωνικά ανακλαστικά είναι πολύ πιο ακονισμένα απ’ όσο οι κυβερνώντες νομίζουν. Οι διαδοχικές, καθοριστικές, ανατροπές των δύο τελευταίων χρόνων στάθηκαν καλό φροντιστήριο για την κοινή γνώμη. Γι’ αυτό και η «επικοινωνιακή» διαμεσολάβηση της πραγματικότητας ισοδυναμεί με παραπληροφόρηση. Δηλαδή, ψέματα.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_03/09/2011_1296134