.png "English"){kind=small}
Η Πυθία απέφευγε να δίνει σαφείς προφητείες
συναισθανόμενη ότι η αποκαθήλωση του μάντη έρχεται πολύ εύκολα όταν βιαστεί να
προκρίνει τις εξελίξεις και επιπόλαια παραβλέψει πέρα από τα δεδομένα και
πολλούς μη συστημικούς παράγοντες. Αν και στην πολιτική οι πρόωρες και
επιπόλαιες προφητείες αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής ρητορικής,
ελέω ανάγκης δημιουργίας κλίματος που μπορεί να πείθει μέρος των πολιτών
που αρέσκονται στην πρόσκαιρη θυμική αντίδραση, η κρισιμότητα κάθε εποχής θέτει
και τα δικά της όρια ανοχής σε αυτές τις πρακτικές.Όταν πριν λίγες μέρες αναφερόμασταν σε κακοπαιγμένα πολιτικά μονόπρακτα, περιγράφαμε την προσπάθεια αυτών που «κουράστηκαν» να παίζουν τον ρολίστα να αναδείξουν έναν διακριτό λόγο που θα τους καταστήσει ξεχωριστούς. Όπως και στα θεατρικά μονόπρακτα όμως η απόφαση να κινηθείς αυτόνομα προαπαιτεί ιδιαίτερες ικανότητες και ισορροπίες που δεν θα μετατρέψουν το θέαμα σε παρωδία.
Η αμφιβολία και η κριτική σε επιμέρους ζητήματα,
ειδικά όταν συνοδεύεται από υπεύθυνες εναλλακτικές προτάσεις,
μετατρέπεται σε απαραίτητο δυναμικό στοιχείο εκτέλεσης μιας στρατηγικής. Όταν
όμως μια καλόπιστη τέτοια προσέγγιση εξελίσσεται σε μια επιχείρηση που υποσκάπτει
τον κεντρικό σχεδιασμό καταφεύγοντας σε προφητικές αναλύσεις και
προεξόφληση των επόμενων κινήσεων, που δεν έχουν προλάβει ακόμα να ξεδιπλωθούν,
μοιάζει το μονόπρακτο να περνά στη φάση της ανεξέλεγκτης έκφρασης προσωπικής
εμπάθειας.
Η αγωνία για να αποφευχθούν νέες οριζόντιες
εισοδηματικές περικοπές είναι κοινή και δεν εκφράζεται με γενικές διαπιστώσεις
αλλά με θέσεις που καταδεικνύουν εναλλακτικές πηγές περιορισμού της κρατικής
σπατάλης. Κοινή όμως είναι και η διάθεση για ταχύτατη αξιοποίηση όλων των
αναπτυξιακών εργαλείων που θα ανασχέσουν ένα νέο κύμα ύφεσης που δεν θα
προκύψει με κρατικοδίαιτους αφορισμούς αλλά με συντονισμένες δράσεις και αλλαγή
του επενδυτικού κλίματος.
Όταν η ΝΔ κατάγγελνε την αφερεγγυότητα και την
αναποφασιστικότητα προηγούμενων κυβερνήσεων και στήριζε το 2ο
μνημόνιο για να δοθεί στη χώρα το περιθώριο να εκμεταλλευτεί τις διεθνείς
εξελίξεις, γνώριζε ότι ο χρονικός και πρακτικός επανακαθορισμός κάποιων
απαιτήσεων του προγράμματος περνούσε μέσα από την προώθηση ισοδύναμων
δημοσιονομικών δράσεων, την ανάκτηση της αξιοπιστίας και τα γενικότερα
γεγονότα στην Ευρωζώνη.
Είναι υποκριτικό λοιπόν να προσποιούνται κάποιοι
με όψιμο και παρορμητικό τρόπο ότι αγνοούν αυτή την πραγματικότητα και
δυσανασχετούν για την ταχύτητα εξέλιξης της διπλωματικής μάχης ή
αμφιβάλουν για την προοπτική ανάκλησης μέτρων που δεν έχουν ανακοινωθεί και
κανείς δεν γνωρίζει αν και πως θα εκτελεστούν.
Ένας προγραμματισμός τετραετίας δεν μπορεί
να αντιμετωπίζεται, ετεροχρονισμένα, ως μηνιαία απαίτηση. Ο καλόπιστος
κριτής κρίνει ολοκληρωμένα γεγονότα και υπαρκτές προθέσεις κι όχι ασαφείς
γενικολογίες και θεωρητικά στερεότυπα που χαρακτηρίζουν προκατειλημμένους
περιθωριακούς σχολιαστές!
Κων/νος Μανίκας
Οικονομολόγος – Ψυχολόγος
0 σχόλια