Του Αθανάσιου Έλλις

Το πρώτο και κύριο δίδαγμα από το δράμα που βιώνει η Κύπρος είναι πως όταν μια χώρα βρίσκεται σε πραγματικά δυσχερή θέση δεν έχει την πολυτέλεια να αντιδρά εν θερμώ, συμπεριφορά που είναι βέβαιο ότι θα αποβεί εις βάρος της, όπως και συνέβη στην περίπτωση της Κύπρου. Απορρίπτεις μια λύση μόνον όταν είσαι βέβαιος ότι η εναλλακτική θα είναι καλύτερη. Δεν παίζεις ρώσικη ρουλέτα με γεμάτο πιστόλι, ούτε επιτίθεσαι στον εχθρό με άδεια τουφέκια. Υπό αυτό το πρίσμα, οι ηγεσίες των κυπριακών κομμάτων απεδείχθησαν κατώτερες των περιστάσεων.

Σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις στην Ελλάδα, μετά τις παραπάνω αυτονόητες επισημάνσεις, προκαλεί έκπληξη, αν δεν αποτελεί πρόκληση, η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να υπεραμύνεται της ένθερμης υποστήριξης του πατριωτικού «όχι» που οδήγησε στην καταστροφή που εκτυλίσσεται στη Μεγαλόνησο.

Η κόντρα που έχει ξεσπάσει ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση για το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί, θα έλεγε κανείς, φυσική απόρροια του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί η κομματική αντιπαράθεση στη χώρα μας. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ τονίζουν την ορθότητα της ρεαλιστικής στάσης που έχουν τηρήσει και η οποία έχει μέχρι στιγμής αποτρέψει τα χειρότερα. Είναι προφανές ότι και στην Ελλάδα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν επιχειρεί κανείς να ωραιοποιήσει την κατάσταση. Όμως, δεν είναι η τραγωδία που ζει και, κυρίως, θα ζήσει το επόμενο διάστημα η Κύπρος.

Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ, παρότι έχει πλέον συνολική εικόνα της δραματικής κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στην Κύπρο, εμμένει στις αδιέξοδες πατριωτικές κορώνες. Φθάνει, δε, στο σημείο να περιγράφει ως «ανεύθυνη και επικίνδυνη» την κυβέρνηση και να την κατηγορεί ότι «αφού πρώτα συμφώνησε να βρεθεί η χειρότερη δυνατή λύση για την Κύπρο, τώρα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά την απόφαση του Eurogroup για να δικαιολογήσει τις νέες της υπαναχωρήσεις απέναντι στην τρόικα». Αντί να αναγνωρίσει το δικό της mea culpa, και να τηρήσει υπεύθυνη στάση, η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει να εφαρμόζει το δόγμα «η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση». Όμως, εδώ δεν πρόκειται για ποδοσφαιρικό αγώνα, αλλά για την επιβίωση μιας χώρας.

Επίσης, μπορεί στο προσκήνιο να βρίσκεται ο νυν πρόεδρος, Νίκος Αναστασιάδης, ο οποίος σε κάθε περίπτωση έσφαλλε όταν, στον βωμό της προστασίας των μεγάλων καταθετών-επενδυτών, επέλεξε να θέσει υπό αμφισβήτηση την ιερότητα της εγγύησης των μικροκαταθετών, δεν πρέπει όμως να διαφεύγουν της προσοχής μας οι τεράστιες ευθύνες του προέδρου της τελευταίας πενταετίας, Δημήτρη Χριστόφια, ο οποίος, παρά τις προειδοποιήσεις που ελάμβανε από θεσμούς και εταίρους, δεν έκανε τίποτε για να διασφαλίσει το τραπεζικό σύστημα, ενώ ταυτόχρονα διόγκωσε το δημοσιονομικό κενό.

Όπως και αν προσπαθεί κάποιος να παρουσιάσει τα γεγονότα στην Κύπρο, η πραγματικότητα είναι απλή: Το ηχηρό «όχι» της περασμένης Δευτέρας ήταν λάθος και εγκλώβισε τη χώρα σε μια τραγική περιπέτεια. Η νέα, οδυνηρή συμφωνία οδήγησε στην κατάρρευση της Λαϊκής Τράπεζας και την απώλεια όλων σχεδόν των καταθέσεων άνω των εκατό χιλιάδων ευρώ, όπως και στο βαθύ «κούρεμα» των καταθέσεων στην Τράπεζα Κύπρου. Και καλό είναι να μην ξεχνάμε ότι δεν πρόκειται μόνο για «περίεργα» χρήματα Ρώσων ολιγαρχών και άλλων, αλλά και για λογαριασμούς μικρών, μεσαίων και μεγάλων κυπριακών αλλά και ελληνικών επιχειρήσεων από τους οποίους καταβάλλονταν οι μισθοί εργαζομένων και στις δυο χώρες, πολλοί εκ των οποίων τώρα θα απολυθούν.

Τέλος, ένα ακόμη ατόπημα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι το φλερτ με τον φόβο των Ελλήνων πολιτών. Ποιον θεμιτό πολιτικό ή οικονομικό σκοπό υπηρετεί ο ΣΥΡΙΖΑ όταν με ανακοίνωσή του αναρωτιέται «ποιον ακριβώς προσπαθεί να πείσει η κυβέρνηση όταν ισχυρίζεται ότι οι καταθέσεις των Ελλήνων είναι διασφαλισμένες»; Οι σπασμωδικές αντιδράσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη διαπίστωση ότι η πολιτική επένδυση στο «όχι» των Κυπρίων δεν της βγήκε, είναι επικίνδυνες και πρέπει να σταματήσουν.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_28/03/2013_490387