Της Μαριάνας Πυργιώτη 

Ο Σταύρος Θεοδωράκης μάλλον αιφνιδίασε με το «Ποτάμι», το κόμμα που ίδρυσε, καλώντας στην ουσία μαζί του όλους όσοι θέλουν να μειώσουν την απόσταση ανάμεσα στον πολίτη και την πολιτική.

Οι δημοσιογράφοι μέχρι τώρα δεν έμπαιναν μπροστά σε τέτοιες κινήσεις, έμπαιναν σε ψηφοδέλτια κομμάτων ως αναγνωρίσιμοι και δημοφιλείς... Ο Σταύρος δεν είναι τηλεστάρ, είναι άνθρωπος της τηλεόρασης αλλά της ερευνητικής δημοσιογραφίας, με ανθρωποκεντρικά, κοινωνικά και πολλές φορές σοκαριστικά στην απλότητά τους θέματα. Επίσης έχει μια αφοπλιστική αμεσότητα που μεταφραζόμενη σε πολιτικό λόγο δημιουργεί μια πολύ διαφορετική «πλατφόρμα», αυτή του «κοινού νου»...

Η κεντροαριστερά όμως, στην οποία αναφέρεται ο Σταύρος, έχει ήδη περισσότερα κόμματα απ’ όσα αντέχει ο χώρος, και οι υγιείς προσωπικότητες του χώρου χάνονται ανάμεσα σε κινήσεις, ρεύματα, κόμματα κλπ. Πολιτικά το ερώτημα είναι ένα: Εκφράζει, ή για να ακριβολογούμε θα εκφράσει, το «Ποτάμι» ένα σημαντικό κοινωνικό ρεύμα ανθρώπων του χώρου που νιώθουν «άστεγοι», χωρίς δυνατότητα εκπροσώπησης που να τους ικανοποιεί;

Αυτό εν πολλοίς θα εξαρτηθεί από τα υπόλοιπα ιδρυτικά στελέχη, καθώς -μη γελιόμαστε- τα μονοπρόσωπα κόμματα δεν συγκινούν και δεν πείθουν. Οι θέσεις και το πρόγραμμα έπονται, καθώς περισσότερο ενδιαφέρει η αξιοπιστία των πολιτικών, το αν τα λόγια θα γίνουν πράξη και όχι αν τα λόγια ακούγονται ελκυστικά.

Σε κάθε περίπτωση η πολιτική «στόφα» ενός δημοσιογράφου είναι από μόνη της μια στέρεη βάση εκκίνησης για ένα εγχείρημα που φαντάζει πολύ δύσκολο και ταυτόχρονα πολύ εύκολο. Τι εννοώ; Ότι σε καιρούς κρίσης, αν πράγματι οι πολίτες μεταφράσουν σε ψήφο όλα όσα λένε στο σπίτι, στη δουλειά, στις παρέες, τότε μπορεί να συμβούν πολιτικά παράδοξες αλλαγές.

Η τύχη λοιπόν αυτού του εγχειρήματος έχει αν μη τι άλλο ενδιαφέρον, καθώς αποκλείει τους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς και ενθαρρύνει τους πολιτικά ενεργούς πολίτες της κεντροαριστεράς.

ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
http://www.makthes.gr/news/opinions/118181/