Της Άννας Δαμιανίδη

Τα φαγητά των Χριστουγέννων μάλλον με ψυχαναγκάζουν, όπως και όλων των εορτών τα φαγητά, με το Πάσχα πάνω απ’ όλα. Όλη αυτή η ενασχόληση με τις προμήθειες των υλικών, τα ψώνια, το μαγείρεμα, την αγωνία μην δεν πετύχει, την κούραση των μαγείρων, το υποχρεωτικά πολύ φαγητό και τα γλυκά καπάκι από πάνω, δεν με έθελξαν ποτέ. Και μικρή βαριόμουν θανατερά και μεγάλη μπουχτίζω μόνο που τ’ ακούω. Όταν ήμουν μικρή, το σώμα μου πονούσε από την πολλή κλεισούρα και το αναγκαστικό φαΐ. Εννοείται λοιπόν πως δεν θυμάμαι τι τρώγαμε τα Χριστούγεννα παλιά, οπότε δεν νοσταλγώ καμία γεύση, όσο κι αν σκαλίζω τη μνήμη μου.

Άλλο πράγμα μου αρέσει στις γιορτές. Μου αρέσουν τα φώτα που παλεύουν με το σκοτάδι. Μου αρέσουν οι αγορές. Θυμάμαι με νοσταλγία τη βόλτα που κάναμε με τον πατέρα μου στους πάγκους που είχε τότε στην Αιόλου, αλλά και τα χλιδάτα μαγαζιά τα απολαμβάνω. Μου αρέσουν οι κουραστικές εξορμήσεις για δώρα, που συνήθως είναι αποτυχημένα, να νυχτώνει και να είσαι ακόμα έξω με κάποιον δικό σου που κανονικά δεν έχει χρόνο για χάσιμο. Να χάνετε χρόνο και να κερδίζετε κάτι σκαλίζοντας ματαιότητες. Μου αρέσουν τα τραγούδια, που ακούμε φανατικά στο σπίτι με το που μπαίνει ο Δεκέμβρης, αρχίζοντας από έναν παμπάλαιο δίσκο με τα κλασικά γερμανικά που τραγουδούν παιδικές χορωδίες και φτάνοντας στα σύγχρονα αμερικάνικα χιτ, αφού περάσουμε απαραιτήτως από συλλογές με κάλαντα απ’ όλη την Ελλάδα.

Μου αρέσουν τα ζωντανά κάλαντα πάνω απ’ όλα, κι όταν χτυπάνε το κουδούνι τα πρώτα παιδάκια είμαι ικανή να βάλω τα κλάματα από συγκίνηση. Είμαι η μεγαλύτερη χρηματοδότης καλάντων της γειτονιάς, πιστεύω. Δεν λέω ποτέ σε κανένα παιδάκι ότι μου τα είπαν άλλοι. Πέρσι τα άκουσα δεκαοχτώ φορές. Έχω πάντα ψιλά, κι όχι πολύ ψιλά, έχω μερικές κορδέλες για τριγωνάκια που δεν κρέμονται σωστά, ακόμα και μερικά τριγωνάκια για παιδιά που δεν έχουν μαζί τους τριγωνάκι. Φέτος λέω να τυπώσω και τους στίχους για τα παιδιά που δεν τους ξέρουν. Τα κάλαντα είναι τα μόνα αρχαία κείμενα που τα παιδιά μαθαίνουν ευχαρίστως.

Να σας πως τη συνταγή για τα κάλαντα; Τα μαθαίνετε στα παιδιά σας από μέρες πριν, κατά προτίμηση (δική μου) όλους τους στίχους και τους επιτρέπετε να τα πουν σε σπίτια αγνώστων. Τα παρακολουθείτε διακριτικά αν νομίζετε ότι πρέπει, ή απλώς τα πείθετε να μαζευτούν πολλά μαζί έστω κι αν χρειαστεί να μοιραστούν τα κέρδη. Και τέλος πάντων, αν φοβάστε να τους επιτρέψετε να τα πουν σε σπίτια αγνώστων, κανονίστε να πάνε σε σπίτια γνωστών. Είναι μια ανάμνηση που σου αφήνει εξαιρετική κι ανεπανάληπτη γεύση, κι όσο υπάρχουν παιδάκια που θέλουν χαρτζιλίκι υπάρχει ελπίδα να αναπαράγεται κάθε Χριστούγεννα.

ΠΗΓΗ: PROTAGON.GR
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.dolce&id=10756