Ομοιάζουν σε πολλά οι δίδυμες εκλογές Μαϊου και Ιουνίου. Αναζητείται διακυβέρνηση, εν μέσω ρευστότητας και πολυδιάσπασης με μηδαμινές πιθανότητες αυτοδυναμίας. Ομως διαφέρουν και σε πολλά. Τώρα, υπάρχει η αναμέτρηση του νέου δικομματισμού ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, με βαθύτατες διαφορές. Παραταξιακές, πολιτικές, προγραμματικές.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι η Νέα Δημοκρατία μεταμορφώνεται σε ναυαρχίδα της φιλελεύθερης - ευρωπαϊκής συνεννόησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει καράβι με ούριο άνεμο, με δυναμική πνοή που θέλει να φτάσει στον προορισμό του εν μέσω Συμπληγάδων. Και μ’ ένα πλήρωμα, όπως οι τεχνίτες του Πύργου της Βαβέλ.

Διακρίνω ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα είναι εκείνες με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε Ευρώπη και ΗΠΑ για τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις, αλλά και με έντονες δηλώσεις, συστάσεις, συμπαραστάσεις. Τα πράγματα μοιάζουν και διαφέρουν με το ΠΑΣΟΚ του 1981 και του Ανδρέα Παπανδρέου. Τότε υπήρχε η πολιτειακή ομπρέλα του Κων. Καραμανλή, υπήρχαν χρήματα για παροχές από νέα δανεικά.

Κι από τότε μέχρι σήμερα υπάρχει η διδακτική εμπειρία ότι το "προοδευτικό" μπορεί να είναι ψευδώνυμο, ότι το "αριστερό" μπορεί να είναι φαυλόβιο (όπως έχουν αποδείξει οι πανεπιστημιακοί του ΣΥΝ στα ΑΕΙ, τόσες δεκαετίες), ότι οι επικλήσεις περί "κοινωνίας" να είναι κομματικές επιδιώξεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί το άρρωστο σύμπτωμα αυτής της παθογένειας της Μεταπολίτευσης, με πρώτο τον λαϊκισμό και τη βία θέσεων και ιδεών. Θα καταρρεύσει τελικά αυτός ως ηγεμονικός πολιτικός μηχανισμός και όχι το όλον σύστημα, όπως φιλοδοξεί.

Ωστόσο, οι υπερφίαλες επιδιώξεις του ΣΥΡΙΖΑ, δήθεν αγωνιστικές και υπεύθυνες έχουν ένα ρεαλιστικό υπόβαθρο που πρέπει να λάβει υπόψη η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Οι όροι του Μνημονίου είναι άλλοι θετικοί και αναγκαίοι, αλλά και άλλοι διάτρητοι, απαράδεκτοι. Δεν χρειάζονται την επικίνδυνη καταγγελία -κατάργηση (που θα μας οδηγήσει σε εθνική τραγωδία) αλλά, όντως, σθεναρή επανεξέταση, επαναδιαπραγμάτευση.

Να τηρηθούν τα συμφωνηθέντα, όχι μόνο ως χρέη αλλά και ως αλλαγές στην εθνική οικονομία χωρίς κομπίνες και επικίνδυνες μαγκιές. Με νοοτροπίες τύπου "δεν πληρώνω τίποτα και για τίποτα", με δημαγωγίες ότι θα χαριστούν χαράτσια και εθνικοί φόροι, με τις αυταπάτες ότι οι Ευρωπαίοι μπλοφάρουν ή δεν μπορούν να μας βγάλουν από το ευρώ ή την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με αριστοτεχνικό τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας, ως μέγας διαστρεβλωτής "ανθολόγησε" και χθες ρήσεις ξένων προσωπικοτήτων και ΜΜΕ δήθεν υπέρ των απόψεών του. Δήθεν ενισχυτικές των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Είναι χαρακτηριστικό ότι όλοι, μα όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες (ακόμα και ο νέος Γάλλος πρόεδρος) θέτουν ως βασική προϋπόθεση όποιας βοήθειας, όποιας αναθεώρησης του Μνημονίου, να υπάρξουν αφενός διαπραγματεύσεις και συνεννοήσεις και αφετέρου να υλοποιούνται οι βασικοί του όροι.

Όχι μόνο οι δανειακοί, αλλά και οι θεσμικές αλλαγές στο κράτος, στα φορολογικά, στο εργασιακό. Καμιά σκληρή αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ για λάθη και παραλείψεις του δικομματισμού, με ορθές επισημάνσεις, δεν μπορεί να κρύψει ότι σ’ αυτές τις εκλογές παίζεται το μέλλον του τόπου.

ΠΗΓΗ: ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=62747